Vertaling van "heeft namelijk geoordeeld " (Nederlands → Duits) :

51. Het Hof heeft namelijk geoordeeld dat de uitvoering of werking van artikel 9, lid 3, van dit verdrag een verdere handeling vereist, aangezien enkel ' leden van het publiek [die] voldoen aan de eventuele in [het] nationale recht neergelegde criteria ', houders zijn van de bij deze bepaling toegekende rechten (arresten van 8 maart 2011, Lesoochranàrske zoskupenie, C-240/09, EU: C: 2011: 125, punt 45, en 13 januari 2015, Raad e.a./Vereniging Milieudefensie en Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht, C-401/12 P-C-403/12 P, EU: C: 2015: 4, punt 55).
51. Der Gerichtshof hat in Bezug auf Art. 9 Abs. 3 des Übereinkommens von Arhus nämlich entschieden, dass die Durchführung und die Wirkungen dieser Vorschrift vom Erlass eines weiteren Rechtsakts abhängen, da nur ' Mitglieder der Öffentlichkeit, sofern sie etwaige [im] innerstaatlichen Recht festgelegte Kriterien erfüllen ', Inhaber der in dieser Vorschrift vorgesehenen Rechte sind (Urteile vom 8. März 2011, Lesoochranàrske zoskupenie, C-240/09, EU: C: 2011: 125, Rn. 45, und vom 13. Januar 2015, Rat u.a./Vereniging Milieudefensie und Stichting Stop Luchtverontreiniging Utrecht, C-401/12 P bis C-403/12 P, EU: C: 2015: 4, Rn. 55).

De Commissie heeft namelijk geoordeeld dat die omzetting geen staatssteun vormde, omdat zij overeenstemt met de handelwijze die een particuliere investeerder in dezelfde omstandigheden zou hebben gevolgd.
Die Kommission ist zu dem Schluss gelangt, dass die Umwandlung keine staatliche Beihilfe darstellt, da sie unter denselben Umständen auch von einem privaten Kapitalgeber vorgenommen worden wäre.

Zo heeft het geoordeeld dat, in het licht van de teksten vermeld in B.7 van zijn arrest nr. 98/2010, de bewoordingen « indien de verweerder woonachtig is in het [...] taalgebied [...] » in die zin kunnen worden geïnterpreteerd dat zij, in de geschillen met betrekking tot het arbeidsrecht, de plaats aanwijzen waar de partijen sociale betrekkingen hebben aangeknoopt, namelijk op de exploitatiezetel.
So hat er erkannt, dass im Lichte der in B.7 seines Entscheids Nr. 98/2010 angeführten Texte die Wörter « wenn der Beklagte seinen Wohnsitz im [...] Sprachgebiet hat » so ausgelegt werden können, dass damit in Streitsachen über das Arbeitsrecht der Ort bestimmt wird, an dem die Parteien soziale Beziehungen beknüpft haben, das heißt der Betriebssitz.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat de verplichting om zich aan te sluiten bij een bepaalde vakvereniging, in bepaalde omstandigheden strijdig kan zijn met artikel 11 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, namelijk wanneer de dwang het wezen zelf van de vrijheid van vereniging aantast zoals die wordt gewaarborgd door die bepaling (EHRM, 20 april 1993, Sibson t. Verenigd Koninkrijk, § 29; 30 juni 1993, Sigurour A. Sigurjónsson t. IJsland, § 36; 25 april 1996, Gustafsson t. Zweden, § 45; 11 januari 2006, S°rensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54), zodat ook het recht om zich niet aan te sluiten bij een vereniging inherent aan de vrijheid van vereniging kan worden geacht (EHRM, Sigurour A. Sigurjónsson t. IJsland, §§ 35 en 37; Sorensen en Rasmussen t. Denemarken, § 54).
Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat geurteilt, dass die Verpflichtung, sich einer bestimmten Gewerkschaft anzuschließen, unter gewissen Umständen im Widerspruch zu Artikel 11 der Europäischen Menschenrechtskonvention stehen kann, nämlich wenn der Zwang die Vereinigungsfreiheit an sich verletzt, die durch diese Bestimmung gewährleistet wird (EuGHMR, 20. April 1993, Sibson gegen Vereinigtes Königreich, § 29; 30. Juni 1993, Sigurour A. Sigurjónsson gegen Island, § 36; 25. April 1996, Gustafsson gegen Schweden, § 45; 11. Januar 2006, Sorensen und Rasmussen gegen Dänemark, § 54), so dass davon auszugehen ist, dass auch das Recht, sich einer Vereinigung nicht anzuschließen, als Bestandteil der Vereinigungsfreiheit anzusehen ist (EuGHMR, Sigurour A. Sigurjónsson gegen Island, §§ 35 und 37; S°rensen und Rasmussen gegen Dänemark, § 54).

50. Gelijk de advocaat-generaal in punt 38 van zijn conclusie heeft opgemerkt, heeft het Hof in dat arrest namelijk geen ruime uitlegging van het begrip ' overdracht van effecten ' gegeven, doch zich ertoe beperkt, de verschillende taalversies van richtlijn 69/335, waar deze uiteenlopen, op uniforme wijze uit te leggen, waarbij het heeft geoordeeld dat artikel 12, lid 1, sub a, van deze richtlijn niet aldus kan worden uitgelegd dat het de mogelijkheid van de lidstaten om rechten te heffen beperkt tot beursverrichtingen, zoals uit de Duitse en de Deense taalversies van deze richtlijn blijkt.
50. Wie der Generalanwalt in Nummer 38 seiner Schlussanträge nämlich ausgeführt hat, hat der Gerichtshof in dem genannten Urteil den Begriff ' Börsenumsatz ' nicht weit ausgelegt, sondern sich darauf beschränkt, die verschiedenen Sprachfassungen der Richtlinie 69/335 im Fall von Abweichungen zwischen ihnen einheitlich auszulegen, indem er festgestellt hat, dass Artikel 12 Absatz 1 Buchstabe a dieser Richtlinie nicht dahin ausgelegt werden kann, dass er die Befugnis der Mitgliedstaaten zur Steuererhebung auf Börsenumsätze beschränkt, wie es die deutsche und die dänische Fassung dieser Richtlinie vorsehen.

In respectievelijk de punten 79 en 78 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08 heeft het Gerecht geoordeeld dat de beide, niet als zodanig door Freixenet betwiste feitelijke beoordelingen door de kamer van beroep van het BHIM, die eraan waren ontleend dat geen enkele fles zonder etiket of vergelijkbare vermelding wordt verkocht en dat Freixenet ook zelf het merk FREIXENET gebruikte op de flessen waarvan zij inschrijving als merken vroeg, de idee kunnen bevestigen die uit de praktijkervaring is afgeleid, namelijk dat de kleur en de mattering van het glas van de fles voor de mousserende wijn niet „als merk kunnen functioneren” wat het relevante publiek betreft.
In Randnr. 79 des Urteils T‑109/08 und Randnr. 78 des Urteils T‑110/08 hat das Gericht befunden, dass die beiden von der Beschwerdekammer des HABM getroffenen und als solche von Freixenet nicht bestrittenen Tatsachenfeststellungen, wonach zum einen keine Flasche ohne Etikett oder entsprechende Kennzeichnung verkauft werde und zum anderen Freixenet selbst die Marke FREIXENET auf den von ihr als Marken angemeldeten Flaschen verwende, geeignet seien, den aus der praktischen Erfahrung gewonnenen Gedanken zu bestätigen, dass die Farbe und die Mattierung des Flaschenglases für Schaumwein im Hinblick auf das relevante Publikum nicht „als Marke funktionieren“ könnten.

In de vijfde plaats heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken gevolgen verbonden aan het bestaan van die bijzondere omstandigheden en geoordeeld dat, ook al vormde de mededeling aan verzoeker van het onvoldoende deelcijfer dat hem voor het mondeling examen was toegekend, namelijk het cijfer 24,5/50, meer dan enkel een aanzet tot motivering, die volgens de rechtspraak (zie arrest Gerecht van 6 november 1997, Berlingieri Vinzek/Commissie, T‑71/96, JurAmbt. blz. I‑A‑339 en II‑921, punt 79) in de loop van het geding nader kon worden gepreciseerd, dit cijfer alleen evenwel ontoereikend was om in de omstandigheden van het geval volledig aan de motiveringsplicht te voldoen.
Fünftens hat das Gericht für den öffentlichen Dienst die Konsequenzen aus dem Vorliegen dieser besonderen Umstände gezogen und entschieden, dass die Mitteilung der zum Ausschluss führenden Note des Klägers in der mündlichen Prüfung, nämlich 24,5 von 50 Punkten, an den Kläger zwar mehr als lediglich den Ansatz einer Begründung darstelle, die nach der Rechtsprechung (Urteil des Gerichts vom 6. November 1997, Berlingieri Vinzek/Kommission, T-71/96, Slg. ÖD 1997, I-A-339 und II-921, Randnr. 79) durch zusätzliche Erläuterungen im Laufe des Verfahrens ergänzt werden könne, dass aber diese Note allein unter den Umständen des vorliegenden Falles nicht ausreiche, um die Begründungspflicht in vollem Umfang zu erfüllen.

Op 10 april 2003 heeft het Hof van Justitie in de gevoegde zaken C-20/01 en C-28/01 geoordeeld dat Duitsland niet had voldaan aan zijn verplichtingen uit hoofde van Richtlijn 92/50/EEG betreffende overheidsopdrachten voor dienstverlening. De lokale autoriteiten hebben namelijk dienstverleningscontracten voor afvalverwijdering in Braunschweig (1995) en voor afvalwaterverzameling in Bockhorn (1996) zonder concurrerende aanbestedingsprocedure gegund.
Am 10. April 2003 entschied der Gerichtshof in den verbundenen Rechtssachen C-20/01 und C-28/01, dass Deutschland gegen seine Verpflichtungen aus der Dienstleistungsrichtlinie 92/50/EWG verstoßen hat, als die zuständigen Lokalbehörden Dienstleistungsaufträge für die Abfallbeseitigung in Braunschweig (1995) und die Abwassersammlung in Bockhorn (1996) ohne vorherige Ausschreibung vergaben.

Het laatste voorbeeld dat in dit verband wordt geciteerd, gaat weliswaar niet om de on-linelevering van financiële diensten, maar is toch bijzonder interessant omdat het onder de beleggingsdiensten valt en één van de voorbeelden is waarin het Hof de toets van de vervangbaarheid bijzonder grondig heeft toegepast, namelijk de zaak "SIM" waarin het Hof als volgt heeft geoordeeld:
Besonders aufschlussreich ist das letzte Beispiel, in dem es zwar nicht direkt um die Erbringung von Online-Finanzdienstleistungen, aber zumindest um Dienstleistungen im Investmentbereich geht. Der Gerichtshof hat in diesem Fall besonders genau geprüft, ob die betreffende Maßnahme ersetzbar war. Sein Urteil in der Rechtssache "SIM" enthält folgenden Absatz:

Aldus, terwijl artikel 55, derde lid, de toegang van de ouders van de minderjarige tot de stukken van het dossier niet verbiedt - zonder die toegang daarom uitdrukkelijk toe te staan - is in de rechtsleer geoordeeld dat een te enge opvatting van de tekst tot een ernstige schending van de rechten van verdediging zou leiden, en in een arrest van 25 februari 1974 (Pas., 1974, I, p. 657) heeft het Hof van Cassatie geoordeeld dat, afgezien van het feit dat een uitzondering niet naar analogie kan worden uitgebreid, de motieven die de wetgever hebben geleid om die beperking in te voeren, namelijk het belang van de minderjarige, niet gelden met betrekking tot de overlegging van die stukken aan de ouders.
Somit, während Artikel 55 Absatz 3 den Zugang der Eltern des Minderjährigen zu den Schriftstücken des Dossiers nicht verbiete - ohne diesen Zugang deshalb ausdrücklich zu erlauben -, sei in der Rechtslehre geurteilt worden, dass eine zu enggefasste Interpretation des Textes zu einem ernsten Verstoss gegen die Rechte der Verteidigung führen würde, und in einem Urteil vom 25. Februar 1974 (Pas., 1974, I, S. 657) habe der Kassationshof geurteilt, dass, abgesehen von der Tatsache, dass eine Ausnahme nicht durch Analogie erweitert werden könne, die Gründe, die den Gesetzgeber diese Einschränkung haben einführen lassen, nämlich das Interesse des Minderjährigen, bezüglich der Übermittlung dieser Schriftstücke an die Eltern nicht gelten würden.