Vertaling van "heeft verwezen stelt " (Nederlands → Duits) :

Indien een van de betrokken bevoegde autoriteiten aan het einde van één van de in lid 2 bedoelde termijnen de zaak overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 naar de EBA heeft verwezen, stelt de consoliderende toezichthouder zijn besluit uit in afwachting van een eventueel door de EBA overeenkomstig artikel 19, lid 3, van die verordening genomen besluit en neemt hij zijn besluit in overeenstemming met het besluit van de EBA.
Hat eine der jeweils zuständigen Behörden bei Ablauf der Fristen nach Absatz 2 die Angelegenheit gemäß Artikel 19 der Verordnung (EU) Nr. 1093/2010 an die EBA verwiesen, so stellt die konsolidierende Aufsichtsbehörde ihre Entscheidung zurück, bis ein Beschluss der EBA gemäß Artikel 19 Absatz 3 jener Verordnung ergangen ist, und entscheidet dann gemäß dem Beschluss der EBA.

Indien een van de betrokken bevoegde autoriteiten aan het einde van de in lid 2 bedoelde termijn de zaak overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 naar de EBA heeft verwezen, stelt de consoliderende toezichthouder zijn besluit uit in afwachting van een eventueel door de EBA overeenkomstig artikel 19, lid 3, van die verordening genomen besluit en neemt hij zijn besluit in overeenstemming met het besluit van de EBA.
Hat am Ende der in Absatz 2 genannten Frist eine der jeweils zuständigen Behörden den Fall gemäß Artikel 19 der Verordnung (EU) Nr. 1093/2010 an die EBA verwiesen, so stellt die konsolidierende Aufsichtsbehörde ihre Entscheidung zurück, bis ein Beschluss der EBA gemäß Artikel 19 Absatz 3 der genannten Verordnung ergangen ist, und entscheidet dann gemäß dem Beschluss der EBA.

3. vindt dat in dit verband moet worden opgemerkt dat het hoofdstuk plattelandsontwikkeling, milieu, visserij en gezondheid het hoogste foutenpercentage heeft van het verslag van de Rekenkamer voor 2012: 7,9% ten opzichte van 4,8% gemiddeld; stelt vast dat de Rekenkamer in zijn verslag slechts naar één project in verband met het Life+-programma en het internebeheersingssysteem van DG SANCO heeft verwezen; maakt zich ernstige zorgen, rekening houdend met de antwoorden van de Commissie, aangezien het foutenpercentage betrekking heeft op alle beleidsdomeinen; stelt vast dat de Rekenkamer en de Commissie een verschillende visie hebben op de manier waarop fouten moeten worden berekend; begrijpt dat de Rekenkamer, in tegenstelling tot de diensten van de Commissie, een foutenpercentage van 100% aanrekent voor een project zelfs als de fout louter administratief is of slechts op een deel van het bedrag van het project betrekking heeft;
3. erachtet es in diesem Zusammenhang für beachtenswert, dass das Kapitel über die Entwicklung des ländlichen Raums, Umwelt, Fischerei und Gesundheit mit 7,9 % (im Vergleich zum Durchschnittswert von 4,8 %) offenbar die höchste Fehlerquote im Bericht des Rechnungshofs für 2012 aufweist; stellt fest, dass der Rechnungshof in seinem Bericht nur auf ein Vorhaben in Verbindung mit dem Programm Life+ und dem internen Kontrollsystem der GD Gesundheit und Verbraucherschutz (GD SANCO) hinweist; ist angesichts der Antworten der Kommission zutiefst besorgt, da sich die Fehlerquote auf die gesamten Politikbereiche bezieht; weist darauf hin, dass der Rechnungshof und die Kommission unterschiedliche Auffassungen über die Methode haben, mit der Fehler berechnet werden sollten; ist sich dessen bewusst, dass der Rechnungshof im Gegensatz zur Kommission einem Projekt selbst dann eine hundertprozentige Fehlerquote zuweist, wenn es sich um einen verwaltungstechnischen Fehler handelt oder nur ein Teil des Projektbetrags davon betroffen ist;

Verzoekster stelt in dit verband dat het verzuim om haar — in strijd met artikel 157 van verordening nr. 1268/2012 — een kopie van de beoordelingsrapporten en van de besluiten met de uiteindelijke gunning te doen toekomen, haar heeft belet om volledig bekend te zijn met de vereisten van de voorschriften waarnaar werd verwezen.
Insoweit wird geltend gemacht, die Nichtüberlassung einer Kopie der Vergabeprotokolle und der Entscheidungen über die endgültige Erteilung des Zuschlags habe die Klägerin unter Verstoß gegen Art. 157 der Verordnung Nr. 1268/2012 daran gehindert, Kenntnis davon zu erlangen, ob die Voraussetzungen der genannten Vorschriften erfüllt worden seien.

In sommige gevallen heeft dit geleid tot parallelle onderzoeken door de Commissie en nationale mededingingsautoriteiten - in strijd met het concept van een one-stop-shop-systeem.[43] Daarom stelt de Commissie voor om verwijzingen op grond van artikel 22 te stroomlijnen zodat de Commissie EER-brede bevoegdheid krijgt in zaken die naar haar worden verwezen, en zij beter het concept van een one-stop-shop-systeem kan toepassen.
In einigen Fällen hat dies dazu geführt, dass Zusammenschlüsse entgegen dem Prinzip der einzigen Anlaufstelle von der Kommission und nationalen Wettbewerbsbehörden parallel geprüft wurden.[43] Die Kommission schlägt daher vor, die Vorschriften für Verweisungen nach Artikel 22 zu straffen, damit die Kommission in den an sie verwiesenen Fusionskontrollsachen eine EWR-weite Zuständigkeit erhält und das Prinzip der einzigen Anlaufstelle besser umgesetzt wird.

15. stelt met spijt vast dat de hoorzitting voor de rechtbank naar aanleiding van de Belgische strafzaak tegen een voormalig lid van het EESC met betrekking tot reiskosten (waarnaar wordt verwezen in paragraaf 4 van de resolutie van het Parlement over het verlenen van kwijting van 27 april 2006), vijf keer is uitgesteld, waarvan drie keer op verzoek van de verdediging; stelt met tevredenheid vast dat de administratieve diensten van het EESC schriftelijke bewijsstukken hebben voorgelegd waaruit blijkt dat het EESC dit uitstel niet heeft aangemoedigd;
15. nimmt mit Bedauern zur Kenntnis, dass im Anschluss an das im Zusammenhang mit Reisekostenabrechnungen gegen ein ehemaliges Mitglied des EWSA in Belgien eingeleitete Strafverfahren (siehe Ziffer 4 der Entlastungsentschließung des Parlaments vom 24. April 2006) der Termin für die mündliche Gerichtsverhandlung fünf Mal vertagt wurde, davon drei Mal auf Antrag der Verteidigung;

15. stelt met spijt vast dat de hoorzitting voor de rechtbank naar aanleiding van de Belgische strafzaak tegen een voormalig lid van het EESC met betrekking tot reiskosten (waarnaar wordt verwezen in paragraaf 4 van de resolutie van het Parlement over het verlenen van kwijting van 27 april 2006 ), vijf keer is uitgesteld, waarvan drie keer op verzoek van de verdediging; stelt met tevredenheid vast dat de administratieve diensten van het EESC schriftelijke bewijsstukken hebben voorgelegd waaruit blijkt dat het EESC dit uitstel niet heeft aangemoedigd;
15. nimmt mit Bedauern zur Kenntnis, dass im Anschluss an das im Zusammenhang mit Reisekostenabrechnungen gegen ein ehemaliges Mitglied des EWSA in Belgien eingeleitete Strafverfahren (siehe Ziffer 4 der Entlastungsentschließung des Parlaments vom 27. April 2006 ) der Termin für die mündliche Gerichtsverhandlung fünf Mal vertagt wurde, davon drei Mal auf Antrag der Verteidigung;

Het Hof van Beroep te Luik vraagt het Hof naar de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 841, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek in zoverre het stelt dat de rechter die geweigerd heeft zich van de zaak te onthouden, in de kosten wordt verwezen terwijl enkel « de partijen » bij het geding daarin kunnen worden verwezen overeenkomstig artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek en terwijl de magistraat van wie de wraking wordt gevorderd, vermits hij volgens de lering van het Hof van Cassatie geen « partij » bij het geding is, niet dezelfde rechten geniet als gelijk welke andere « partij », met name het recht op een volkomen contradictoire rechtspleging.
Der Appellationshof Lüttich stellt dem Hof die Frage, ob Artikel 841 Absatz 2 des Gerichtsgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, indem er bestimme, dass ein Richter, der sich weigere, sich zu enthalten, zur bernahme der Gerichtskosten verurteilt werde, während nur die am Verfahren beteiligten « Parteien » gemäss Artikel 1017 des Gerichtsgesetzbuches dazu verurteilt werden könnten und der Magistrat, dessen Ablehnung beantragt werde und der nach der Lehre des Kassationshofes keine am Verfahren beteiligte « Partei » sei, nicht die gleichen Rechte geniesse wie jede andere « Partei », insbesondere das Recht auf ein vollkommen kontradiktorisches Verfahren.

(104) De Commissie stelt vast dat Italië in strijd met artikel 88, lid 3, van het Verdrag de verlagingen van sociale bijdragen zoals bedoeld in artikel 27 van wet nr. 30/1997 en artikel 5 bis van wet nr. 206/1995, waarin verwezen wordt naar het decreet van 5 augustus 1994, op onrechtmatige wijze heeft toegekend.
(104) Die Kommission stellt fest, daß Italien unter Verstoß gegen Artikel 88 Absatz 3 EG-Vertrag die in Artikel 27 des Gesetzes Nr. 30/1997 sowie in Artikel 5bis des Gesetzes Nr. 206/1996, die sich auf das Dekret vom 5. August 1994 beziehen, vorgesehenen Maßnahmen zur Beitragsentlastung durchgeführt hat.