Traduction de «heeft vóór amendement 13 gestemd » (Néerlandais → Allemand) :

– (EN) Mijnheer de Voorzitter, de PPE-DE-Fractie heeft tegen amendement 9 gestemd. Het was voor mijn fractie van essentieel belang dat het democratische proces werd voltooid zonder binnenwegen te nemen die tot een democratisch tekort zouden leiden, vooral nu het parlementaire proces geen schoonheidsprijs verdient in het geval van de emissiehandel.
– Herr Präsident! Beim Änderungsantrag 9, den meine Fraktion abgelehnt hat, kam es der PPE-DE-Fraktion entscheidend darauf an, dass der demokratische Prozess ohne Abkürzungen abgeschlossen wird, die zu einem Demokratiedefizit führen, insbesondere jetzt, da man im Fall des Emissionshandels nichts vorteilhaftes über das parlamentarische Verfahren sagen kann.

John Whittaker (IND/DEM), schriftelijk (EN) De UKIP (de Britse delegatie in de IND/DEM-Fractie) heeft vóór amendement 13 gestemd, omdat hierin wordt benadrukt dat de hoge commissaris en hoge vertegenwoordiger van de EU niet bevoegd zijn om ter zake van deze aangelegenheid de regeringen van lidstaten om informatie te verzoeken.
John Whittaker (IND/DEM), schriftlich (EN) Die UKIP (die britische Delegation in der IND/DEM-Fraktion) hat für Änderungsantrag 13 gestimmt, weil in ihm unterstrichen wird, dass der Hohe Kommissar und der Hohe Vertreter der EU keine Befugnis haben, von Regierungen der Mitgliedstaaten Informationen der genannten Art einzuholen.

Gerard Batten, Roger Knapman en Thomas Wise (IND/DEM), schriftelijk (EN) De UKIP heeft vóór amendement 13 gestemd, omdat hierin wordt benadrukt dat de hoge commissaris van de EU en de hoge vertegenwoordiger van de EU niet bevoegd zijn om ter zake van deze aangelegenheid de lidstaten om informatie te verzoeken.
Gerard Batten, Roger Knapman and Thomas Wise (IND/DEM), schriftlich (EN) Die Abgeordneten der United Kingdom Independent Party (UKIP) haben für den Änderungsantrag 13 gestimmt, weil dieser betont, dass der Hohe Kommissar der EU und der Hohe Vertreter der EU keine Befugnisse besitzen, Informationen in dieser Frage von den Mitgliedstaaten anzufordern.

Gerard Batten, Roger Knapman en Thomas Wise (IND/DEM ), schriftelijk (EN) De UKIP heeft vóór amendement 13 gestemd, omdat hierin wordt benadrukt dat de hoge commissaris van de EU en de hoge vertegenwoordiger van de EU niet bevoegd zijn om ter zake van deze aangelegenheid de lidstaten om informatie te verzoeken.
Gerard Batten, Roger Knapman and Thomas Wise (IND/DEM ), schriftlich (EN) Die Abgeordneten der United Kingdom Independent Party (UKIP) haben für den Änderungsantrag 13 gestimmt, weil dieser betont, dass der Hohe Kommissar der EU und der Hohe Vertreter der EU keine Befugnisse besitzen, Informationen in dieser Frage von den Mitgliedstaaten anzufordern.

John Whittaker (IND/DEM ), schriftelijk (EN) De UKIP (de Britse delegatie in de IND/DEM-Fractie) heeft vóór amendement 13 gestemd, omdat hierin wordt benadrukt dat de hoge commissaris en hoge vertegenwoordiger van de EU niet bevoegd zijn om ter zake van deze aangelegenheid de regeringen van lidstaten om informatie te verzoeken.
John Whittaker (IND/DEM ), schriftlich (EN) Die UKIP (die britische Delegation in der IND/DEM-Fraktion) hat für Änderungsantrag 13 gestimmt, weil in ihm unterstrichen wird, dass der Hohe Kommissar und der Hohe Vertreter der EU keine Befugnis haben, von Regierungen der Mitgliedstaaten Informationen der genannten Art einzuholen.

In oktober 2003 heeft het Europees parlement gestemd over een amendement betreffende de openstelling voor concurrentie van alle spoorwegdiensten voor het vervoer van reizigers, nationale of internationale per 1er januari 2008 .
Im Oktober 2003 hat das Europäische Parlament eine Abänderung verabschiedet, in der die Öffnung aller Schienenpersonenverkehrsdienste, sowohl im Inland als auch grenzüberschreitend, zum 1. Januar 2008 gefordert wurde .

De verzoekers in de zaken nrs. 2355 (tweede middel), 2356 (eerste middel) en 2362 (tweede middel) voeren aan dat de bijzondere wet van 13 juli 2001 houdende overdracht van diverse bevoegdheden aan de gewesten en de gemeenschappen een schending inhoudt van de artikelen 1 tot 5, 10, 11, 33, 39, 67, 76, 127 tot 129, 143 en 162 van de Grondwet, op zichzelf beschouwd en in samenhang gelezen met artikel 3 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 14 van dat Verdrag en met het loyauteits- en het rechtsstaatbeginsel, doordat de Senaat over materies waarvoor een bijzondere meerderheid is vereist heeft gestemd zonder dat één van de senatoren bedoeld in artikel 67, § 1, 1, 3 en 6, van de Grondwet op de dag van zijn verkiezing zijn woonplaats had in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad.
Die Kläger in den Rechtssachen Nrn. 2355 (zweiter Klagegrund), 2356 (erster Klagegrund) und 2362 (zweiter Klagegrund) führen an, das Sondergesetz vom 13. Juli 2001 zur Ubertragung verschiedener Befugnisse an die Regionen und Gemeinschaften verstosse gegen die Artikel 1 bis 5, 10, 11, 33, 39, 67, 76, 127 bis 129, 143 und 162 der Verfassung, an sich und in Verbindung mit Artikel 3 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 14 dieser Konvention sowie mit dem Grundsatz der Loyalität und des Rechtsstaates, da der Senat über Sachbereiche abgestimmt habe, für die eine besondere Mehrheit erforderlich sei, ohne dass einer der in Artikel 67 § 1 Nrn.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het ' ontbreken van het vereiste belang ' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling ».
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het ' ontbreken van het vereiste belang ' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling.
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het' ontbreken van het vereiste belang' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling.
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.