Wanneer een term door de wetgever niet is gedefinieerd, dient men hem de gebruikelijke betekenis te geven, behoudens wanneer blijkt dat de wetgever van deze gebruikelijke betekenis heeft willen afwijken (Cass., 27 april 1999, Arr. Cass., 1999, I, nr. 242), hetgeen te dezen niet het geval is.
Wenn ein Begriff nicht durch den Gesetzgeber definiert wird, ist ihm der gebräuchliche Sinn zu verleihen, außer wenn sich herausstellt, dass der Gesetzgeber davon abweichen wollte (Kass., 27. April 1999, Pas., 1999, I, Nr. 242), was in diesem Fall nicht zutrifft.