Indien de politieke cultuur van het zogenaamde Amerikaans exceptionalisme geen ruimte biedt aan het idee van samenwerking en overleg met buitenlanders, indien overzeese impopulariteit als een teken van prestige wordt opgevat, iets om trots op te zijn, dan zullen maar al te veel Europeanen de spiegelbeeldige vergissing maken door te denken dat afgeven op Amerika hetzelfde is als het hebben van een Europees buitenlands en veiligheidsbeleid.
Wenn die politische Kultur des amerikanischen Exzeptionalismus den Dialog und die Zusammenarbeit mit Ausländern ausschließt, wenn Unbeliebtheit im Ausland als Zeichen der Anerkennung gilt, als Quelle des Stolzes, dann werden zu viele Europäer den falschen Umkehrschluss ziehen, dass es für eine europäische Außen- und Sicherheitspolitik ausreicht, Amerika zu kritisieren.
