De tweede, meer gebruikelijke vorm van "grensoverschrijdende zaak" doet zich voor in hetzelfde scenario van han
delen in lidstaat A vanuit lidstaat B. Anders dan de auteurs
van de richtlijn in gedachten hadden, wordt een rechtszaak door een bevoegde instantie in lidstaat A aangespannen bij een rechter in lidstaat A. De handelaar is weliswaar gevestigd in het buitenland, maar wordt aangeklaagd in
het land waarop hij zijn commerciële activit ...[+++]eiten richt.
Die zweite und gängigere Form des „grenzüberschreitenden Falls“ betrifft ebenfalls den Handel zwischen Mitgliedstaat B und Mitgliedstaat A. Doch im Gegensatz zur Intention der Verfasser der Richtlinie wird hier eine Klage von einer qualifizierten Einrichtung in Mitgliedstaat A vor einem Gericht in Mitgliedstaat A erhoben. Obwohl er im Ausland niedergelassen ist, wird der Wirtschaftsteilnehmer in dem Land verklagt, in dem er seiner Geschäftstätigkeit nachgeht.