Traduction de «hof van justitie heeft in december 2007 geantwoord » (Néerlandais → Allemand) :

Het Hof van Justitie heeft in december 2007 geantwoord op een prejudiciële vraag over de must-carrywetgeving in het tweetalige gebied Brussels Hoofdstad, en stelde daarbij duidelijk dat de procedure om te bepalen op welke omroepen de doorgifteverplichting van toepassing is, transparant moet zijn en dat de regels en procedures gebaseerd moeten zijn op objectieve, niet-discriminerende en vooraf bepaalde criteria (zie C/250/06, UPC België e.a.)
Bereits im Dezember 2007 erließ der Europäische Gerichtshof eine Vorabentscheidung zu den in der zweisprachigen Hauptstadtregion Brüssel bestehenden Übertragungspflichten, in der er betonte, dass das Verfahren, nach dem Rundfunkveranstaltern Übertragungspflichten auferlegt werden, transparent sein muss und dass diese Pflichten auf objektiven, nichtdiskriminierenden und vorab bekannten Kriterien beruhen müssen (Rechtssache C/250/06, UPC Belgium und andere).

Uit het arrest van het Hof van Justitie van 7 november 2013 (C-473/12), waarnaar het arrest nr. 59/2014 verwijst en waarmee het Hof van Justitie heeft geantwoord op prejudiciële vragen van het Hof, blijkt dat beide situaties niet van elkaar zijn te onderscheiden : « 41.
Aus dem Urteil des Europäischen Gerichtshofes vom 7. November 2013 (C-473/12), auf das in dem Entscheid Nr. 59/2014 verwiesen wird und mit dem der Europäische Gerichtshof Vorabentscheidungsfragen des Verfassungsgerichtshofes beantwortet hat, geht hervor, dass beide Situationen nicht voneinander zu unterscheiden sind: « 41.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Dass ein Anlass bestand, eine Maßnahme zu ergreifen, deren Dringlichkeit schwer mit einer gewöhnlichen Annahme durch den Gesetzgeber in Einklang zu bringen war, ergibt sich ebenfalls aus der Präambel des fraglichen königlichen Erlasses, und aus diesem Grund wurde auch der Staatsrat gebeten, in seinem Gutachten die Dringlichkeit zu berücksichtigen: « In Anbetracht des Antrags auf dringliche Behandlung, begründet durch: die Sonderregelung für Reisebüros und den Ort der von Vermittlern erbrachten Dienstleistungen, die festgelegt sind in Artikel 26 beziehungsweise Artikel 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG; das Verfahren bei Vertragsverletzung durch einen Staat, das durch Artikel 226 des EG-Vertrags geregelt wird; die Mahnung, die die Europäische Kommission unter Einhaltung dieses Verfahrens am 30. Juli 1996 an das Königreich Belgien gerichtet hat, um ihre Beschwerden mitzuteilen in Bezug auf eine vermeintlich falsche Anwendung der Artikel 26 und 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG, die die belgische Gesetzgebung erlauben würde; den ergebnislosen Gedankenaustausch, zu dem diese Mahnung Anlass gegeben hat; die mit Gründen versehene Stellungnahme, die die Europäische Kommission anschließend am 8. Juli 1998 abgegeben hat, um die im vorliegenden Fall geäußerten Beschwerden zu bestätigen; den Umstand, dass Belgien sich am 30. September 1998 schriftlich verpflichtet hat, vorbehaltlos dieser mit Gründen versehenen Stellungnahme Folge zu leisten; den Umstand, dass Belgien sich durch ein längeres Unterlassen einer Anhängigmachung bei dem Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften aussetzen würde; den Umstand, dass es im Gegenteil absolut notwendig ist, die belgische Regelung ordnungsgemäß und unverzüglich anzupassen; den Umstand, dass die Bestimmungen des vorliegenden Erlasses genau dies zum Gegenstand haben und folglich so schnell wie möglich in Kraft treten müssen; den Umstand, dass der vorliegende Erlass also dringend ergehen muss » (Belgisch ...

Bij arrest van 11 juni 2015 in de zaak C-1/14 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie op de vragen geantwoord.
In seinem Urteil vom 11. Juni 2015 in der Rechtssache C-1/14 hat der Gerichtshof der Europäischen Union auf die Fragen geantwortet.

Bij zijn arrest nr. 7/2011 van 27 januari 2011 heeft het Hof de artikelen 173, 3° en 4°, 200, 202 en 203 van die wet van 25 april 2007 vernietigd, rekening houdend met een arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 6 oktober 2010 in de zaak C-222/08 naar aanleiding van een beroep van de Europese Commissie, alsook met een arrest van dezelfde datum in de zaak C-389/08 naar aanleiding van een prejudiciële vraag gesteld door het Hof bij zijn tussenarrest nr. 131/2008 van 1 september 2008.
In seinem Entscheid Nr. 7/2011 vom 27. Januar 2011 hat der Gerichtshof die Artikel 173 Nr. 3 und Nr. 4, 200, 202 und 203 dieses Gesetzes vom 25. April 2007 für nichtig erklärt, und zwar unter Berücksichtigung eines Urteils des Gerichtshofes der Europäischen Union vom 6. Oktober 2010 in der Rechtssache C-222/08 im Anschluss an eine Klage der Europäischen Kommission, sowie eines Urteils vom selben Datum in der Rechtssache C-389/08 im Anschluss an eine vom Verfassungsgerichtshof in dessen Zwischenentscheid Nr. 131/2008 vom 1. September 2008 gestellte Vorabentscheidungsfrage.

Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters A. Alen en J. Spreutels, en de rechters E. De Groot, L. Lavrysen, T. MerckxVan Goey, P. Nihoul en T. Giet, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 3 december 2014 in zake Gino De Graeve tegen de stad Brugge, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 9 december 2014, heeft de Arbeidsrechtbank te Gent, afdeling Brugge, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 4, § 1, van de wet van 3 juli 1967 betreffende de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat het plafond van het basisloon voor de berekening van de vergoeding van het slachtoffer van een arbeidsongeval daarin 1° bepaald wordt op 24.332,08 euro (voor een ongeval vanaf 1 juli 2007), 2° het loonplafond niet gekoppeld wordt aan de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen maar enkel door de Koning kan gewijzigd worden naar aanleiding van een algemene herwaardering van de wedden in de overheidssector en in de mate van die herwaardering, en 3° het loonplafond in acht wordt genomen dat van kracht is op de datum van consolidatie van de arbeidsongeschiktheid of op de datum waarop de arbeidsongeschiktheid een karakter van bestendigheid vertoont, terwijl het plafond van het basisloon voor de berekening van de vergoeding van het slachtoffer van een arbeidsongeval in de private sector 1° bepaald wordt op 37.545,92 euro (voor een ongeval in 2009), 2° het loonplafond wordt gekoppeld aan de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen op de wijze bepaald door de Koning, en 3° het loonplafond wordt in acht genomen dat van kracht is op het ogenblik van het ongeval ?
Der Verfassungsgerichtshof, zusammengesetzt aus den Präsidenten A. Alen und J. Spreutels, und den Richtern E. De Groot, L. Lavrysen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul und T. Giet, unter Assistenz des Kanzlers P.-Y. Dutilleux, unter dem Vorsitz des Präsidenten A. Alen, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 3. Dezember 2014 in Sachen Gino De Graeve gegen die Stadt Brügge, dessen Ausfertigung am 9. Dezember 2014 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Arbeitsgericht Gent, Abteilung Brügge, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 4 § 1 des Gesetzes vom 3. Juli 1967 über die Vorbeugung von oder den Schadenersatz für Arbeitsunfälle, Wegeunfälle und Berufskrankheiten im öffentlichen Sektor gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem der Höchstbetrag der Grundentlohnung zur Berechnung der Entschädigung des Opfers eines Arbeitsunfalls darin (1) auf 24.332,08 Euro (für einen Unfall ab dem 1. Juli 2007) festgesetzt wird, (2) der Entlohnungshöchstbetrag nicht an die Schwankungen des Verbraucherpreisindexes gebunden ist, sondern nur anlässlich einer allgemeinen Aufwertung der Gehälter im öffentlichen Sektor und im Rahmen dieser Aufwertung vom König geändert werden kann, und (3) der Entlohnungshöchstbetrag berücksichtigt wird, der am Datum der Konsolidierung der Arbeitsunfähigkeit oder am Datum, ab dem die Arbeitsunfähigkeit einen beständigen Charakter aufweist, in Kraft ist, während der Höchstbetrag der Grundentlohnung zur Berechnung der Entschädigung des Opfers eines Arbeitsunfalls im Privatsektor (1) auf 37.545,92 Euro (für einen Unfall im Jahre 2009) festgesetzt wird, (2) der Entlohnungshöchstbetrag auf die vom König bestimmte Weise an die Schwankungen des Verbraucherpreisindexes gebunden ist, und (3) der Entlohnungshöchstbetrag, der zum Zeitpunkt des Unfalls in Kraft ist, berücksichtigt wird?

België heeft meegedeeld dat het dit op 8 mei 2008 heeft gedaan, na het arrest van het Europees Hof van Justitie van 13 december 2007 (C-2006/528).
Belgien gab die Umsetzung am 8. Mai 2008 infolge des Urteils des Europäischen Gerichtshofs vom 13. Dezember 2007 (C-2006/528) bekannt.

Het Hof van Justitie heeft op 13 december 2007 geantwoord op een prejudiciële vraag over de doorgiftewetgeving in het tweetalig Brussels Hoofdstedelijk Gewest, en stelde daarbij duidelijk dat de regels evenredig moeten zijn, dat de procedure om te bepalen op welke omroepen de doorgifteverplichting van toepassing is, transparant moet zijn en dat de regels en procedures gebaseerd moeten zijn op objectieve, niet-discriminerende en vooraf bepaalde criteria (zie C/250/06 , UPC België e.a. ).
Der Europäische Gerichtshof erließ am 13. Dezember 2007 eine Vorabentscheidung zu den in der zweisprachigen Region Brüssel-Hauptstadt bestehenden Übertragungspflichten, in der er betont, dass das Verfahren, nach dem Rundfunk ­veranstaltern Übertragungspflichten auferlegt werden, transparent sein muss und dass diese Pflichten auf objektiven, nichtdiskriminierenden und vorab bekannten Kriterien beruhen müssen (Rechtssache C-250/06 , UPC Belgium und andere ).

Antonio Tizzano, advocaat-generaal bij het Hof van Justitie sedert 7 oktober 2000, volgt Antonio Mario La Pergola op, die van 7 oktober 1994 tot 31 december 1994 het ambt van rechter in het Hof van Justitie, van 1 januari 1995 tot 14 december 1999 het ambt van advocaat-generaal en sedert 15 december 1999 opnieuw het ambt van rechter in het Hof van Justitie heeft uitgeoefend.
Herr Antonio Tizzano, Generalanwalt am Gerichtshof seit 7. Oktober 2000, folgt Herrn Antonio Mario La Pergola nach, der vom 7. Oktober 1994 bis 31. Dezember 1994 das Amt des Richters am Gerichtshof, vom 1. Januar 1995 bis 14. Dezember 1999 das des Generalanwalts und seit 15. Dezember 1999 erneut das des Richters am Gerichtshof ausgeübt hat.

DIVERSE BESLUITEN (Aangenomen zonder debat. Wanneer het gaat om wetgevingsbesluiten worden de tegenstemmen en onthoudingen vermeld. Besluiten die verklaringen bevatten, waarvan de Raad besloten heeft ze toegankelijk te maken voor het publiek, zijn aangegeven met een * ; die verklaringen kunnen bij de Persdienst worden opgevraagd.) Maisglutenvoeder De Raad heeft Verordening (EEG) nr. 2658/87 met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief gewijzigd om gevolg te geven aan de nietigverklaring door het Hof van Justitie op 14 december 1995 van Verordening (EG) nr. 1641/94 van de Commissie ; deze wijziging beoogt de opening van een nieuwe tarieflijn voor maisglutenvoeder, zoals omschreven in het Blair House-akkoord.
VERSCHIEDENE BESCHLÜSSE (Ohne Aussprache angenommen. Wenn es sich um Rechtssetzungsakte handelt, werden die Gegenstimmen bzw. Enthaltungen angegeben. Beschlüsse mit Erklärungen, die der Rat ggf. der Öffentlichkeit zugänglich zu machen beschlossen hat, sind durch ein Sternchen (*) gekennzeichnet; die betreffenden Erklärungen sind beim Pressedienst erhältlich). Maiskleberfutter Der Rat hat die Verordnung (EWG) Nr. 2658/87 über die zolltarifliche und statistische Nomenklatur sowie den gemeinsamen Zolltarif geändert, nachdem der Gerichtshof am 14. Dezember 1995 die Verordnung (EG) Nr. 1641/94 der Kommission aufgehoben hat; die Änderung bezweckt die Eröffnung einer neuen Tariflinie für das in der Blair-House-Vereinbarung definierte Maiskleberfutter.