Als wij ons realiseren dat wij momenteel Schengen moeten verdedigen, dat wij er niet in geslaagd zijn
de persvrijheid in Hongarije tijdens dit voorzitterschap van de Raad te
verdedigen, dat wij heel lang nodig hadden om überhaupt tot een gemeenschappelijke taal te komen ten aanzien van Libië en Egypte, dan is het geen wonder dat wij ten overstaan van de verslechterende toestand van Griekenland niet verder komen dan de constatering dat er in Europa weliswaar
vele leiders zijn, maar ...[+++] dat wij echt leiderschap ontberen.
Wenn man sich noch klar macht, dass wir zurzeit Schengen verteidigen, dass wir in Ungarn in dieser Ratspräsidentschaft die Pressefreiheit nicht verteidigen konnten, dass wir zu Libyen und zu Ägypten lange gebraucht haben, auch nur ansatzweise eine gemeinsame europäische Sprache zu finden, dann kann es nicht wundern, dass wir angesichts der Zuspitzung der Verhältnisse in Griechenland nur noch feststellen können, dass wir in Europa zwar inzwischen viele Präsidenten haben, aber keine Führung.