Vertaling van "hun ambt maar berecht " (Nederlands → Duits) :

De wet van 25 juni 1998 tot regeling van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van ministers en de bijzondere wet van 25 juni 1998 tot regeling van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van leden van een gemeenschaps- of gewestregering (hierna : de gewone en bijzondere wet van 25 juni 1998) voorzien in een bijzondere rechtspleging voor de misdrijven gepleegd door ministers in de uitoefening van hun ambt dan wel buiten de uitoefening van hun ambt maar berecht tijdens de uitoefening daarvan.
Im Gesetz vom 25. Juni 1998 zur Regelung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit der Minister und im Sondergesetz vom 25. Juni 1998 zur Regelung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit der Mitglieder der Gemeinschafts- oder Regionalregierungen (nachstehend: das ordentliche Gesetz und das Sondergesetz vom 25. Juni 1998) ist ein Sonderverfahren für die Straftaten vorgesehen, die durch Minister in der Ausübung ihres Amtes oder außerhalb der Ausübung ihres Amtes begangen wurden, über die jedoch im Laufe der Ausübung ihres Amtes geurteilt wird.

Zij wordt verantwoord door overwegingen die eigen zijn aan die sector, en die te maken hebben met de wens dat leerkrachten zich volledig zouden inzetten voor hun ambt, in het belang van het onderwijs zelf, maar ook met de wil om hun de mogelijkheid te bieden om, in zekere mate, hun ambt te cumuleren met een andere betrekking, als loontrekkende of zelfstandige (Parl. St., Kamer, 1972-1973, nr. 653/2, p. 2).
Sie wird durch eigene Erwägungen dieses Sektors gerechtfertigt, die mit dem Wunsch zusammenhängen, dass die Lehrkräfte sich uneingeschränkt ihrem Amt widmen im Interesse des Unterrichts selbst, aber auch durch den Willen, es ihnen zu ermöglichen, in einem gewissen Maße ihr Amt mit einer anderen Beschäftigung als Arbeitnehmer oder als selbständig Erwerbstätiger zu kombinieren (Parl. Dok., Kammer, 1972-1973, Nr. 653/2, S. 2).

Verzoeker baseert zich verder op rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over de uitlegging van artikel 6 EVRM, volgens hetwelk rechtzoekenden voor terechtzittingen moeten worden opgeroepen op een zodanige manier dat zij niet alleen op de hoogte worden gebracht van de datum en de plaats van de zitting, maar ook genoeg tijd hebben om hun zaak voor te bereiden en de terechtzitting bij te wonen, en dat een formele verzending van een notificatiebrief zonder redelijk vertrouwen dat deze verzoeker tijdig bereikt, niet als een correcte notificatie kan worden beschouwd Daarnaast verwijst verzoeker naar het arrest Kapetanios e.a.tegenGriekenland, waaruit blijkt dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat de beslissing tot het opleggen van administratieve geldboetes aan van smokkel beschuldigde justitiabelen die zijn vrijgesproken van een strafbaar feit, een schending van artikel 6, lid 2, EVRM inzake het vermoeden van onschuld en van artikel 4 van Protocol nr. 7 inzake het recht op niet tweemaal te worden berecht of gestraft, oplevert.
Der Kläger stützt sich auch auf die Rechtsprechung des Europäischen Gerichtshofs für Menschenrechte zur Auslegung von Art. 6 EMRK, in der festgestellt worden sei, dass die Prozessparteien so zu einer Gerichtsverhandlung zu laden seien, dass sie nicht nur über den Zeitpunkt und den Ort der Verhandlung Bescheid wüssten, sondern auch genügend Zeit hätten, um das Verfahren vorzubereiten und an der Gerichtsverhandlung teilzunehmen, und dass die förmliche Versendung von Benachrichtigungsschreiben, ohne dass die berechtigte Aussicht bestehe, dass sie den Kläger rechtzeitig erreichten, nicht als eine ordnungsgemäße Zustellung angesehen werden könne. Des Weiteren verweist der Kläger auf das Urteil in Kapetanios u. a./Griechenland, in dem der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte festgestellt hat, dass die Verhängung von Geldbußen gegen Personen, die des Schmuggels angeklagt gewesen seien, aber von einer Straftat freigesprochen worden seien, ein Verstoß gegen Art. 6 Abs. 2 EMRK über die Unschuldsvermutung und gegen Art. 4 des Protokolls Nr. 7 über das Recht, wegen derselben Straftat nicht zweimal strafrechtlich verfolgt oder bestraft zu werden, darstelle.

« [...] de brigadecommissarissen waren wel leden van de landelijke politie, maar maakten zij geen deel uit van een gemeentelijk politiekorps in het bijzonder. Lokale politieagenten van hen maken, hield in die omstandigheden in dat zij werden toegewezen aan een politiezone, aangezien de lokale politie, als afzonderlijke entiteit, niet bestaat. Verschillende formules van toewijzing aan een gemeentelijk politiekorps, en bij uitbreiding aan een politiezone, werden overwogen. Geen ervan bleek evenwel relevant te zijn, aangezien elke band met een korps in het bijzonder was verdwenen. De wetgever heeft dus een tussenoplossing in aanmerking genomen. Zij kunnen hun taak van verbindingsambtenaar bij de gouverneurs blijven uitoefenen, met behoud van hun statuut, maar kunnen solliciteren naar betrekkingen van commissaris van politie. Enkel dan zal het nieuwe statuut op hen van toepassing zijn. Ik zie niet in hoe dat anders zou kunnen, aangezien zij noch lid van de lokale politie, noch lid van de federale politie zijn. De toekenning van de hoedanigheid van officier van gerechtelijke politie, die zij hadden omdat zij in de landelijke politiebrigades politietaken uitoefenden, verliest uiteraard elke relevantie in het nieuwe politielandschap. Ik denk niet dat daarin een discriminerende regeling moet worden gezien, hun politieroeping is sedert de hervorming voorbij. Zij was trouwens reeds gedeeltelijk voorbij met de versterking van de autonomie van de landelijke politie in 1986 » (eigen vertaling) (Parl. Hand., Kamer, 2003-2004, Commissie voor de Binnenlandse Zaken, de Algemene Zaken en het Openbaar Ambt, 7 januari 2004, vraag nr. 862 van mevr. [...] aan de minister van Binnenlandse Zaken over « de problematiek van de brigadecommissarissen », CRIV nr. 51 COM 116, pp. 1-3).
« [...] die Brigadekommissare waren allerdings Mitglieder der Landpolizei, gehörten jedoch nicht einem besonderen Gemeindepolizeikorps an. Sie zu lokalen Polizeibeamten zu machen, würde unter diesen Umständen beinhalten, dass sie einer Polizeizone zugeordnet würden, da die lokale Polizei als getrennte Einheit nicht besteht. Verschiedene Möglichkeiten der Zuordnung zu einem Gemeindepolizeikorps und als Erweiterung zu einer Polizeizone sind erwogen worden. Keine davon erwies sich als relevant, da jegliche Verbindung mit einem besonderen Korps verschwunden war. Der Gesetzgeber hat daher eine Zwischenlösung vorgesehen. Sie können weiterhin ihre Aufgabe als Verbindungsbeamte bei den Gouverneuren ausüben, unter Aufrechterhaltung ihres Statuts, können sich jedoch um Stellen als Polizeikommissar bewerben. Nur dann findet das neue Statut auf sie Anwendung. Ich kann nicht erkennen, wie dies anders möglich wäre, da sie weder Mitglied der lokalen Polizei, noch Mitglied der föderalen Polizei sind. Die Gewährung der Eigenschaft als Gerichtspolizeioffizier, die sie besaßen, weil sie Polizeiaufgeben in den Landpolizeibrigaden ausübten, verliert selbstverständlich jede Relevanz in der neuen Polizeilandschaft. Ich denke nicht, dass man dies als eine diskriminierende Regelung betrachten muss, denn ihre polizeiliche Berufung ist seit der Reform vorbei. Sie war im Übrigen bereits teilweise vorbei seit der Stärkung der Autonomie der Landpolizei im Jahr 1986 » (eigene Übersetzung) (Ann., Kammer, 2003-2004, Ausschuss für innere Angelegenheiten, allgemeine Angelegenheiten und den öffentlichen Dienst, 7. Januar 2004, Frage Nr. 862 von Frau [...] an den Minister des Innern über « die Problematik der Brigadekommissare », CRIV Nr. 51 COM 116, SS. 1-3).

De brigadecommissarissen die in dienst zijn bij het in werking treden van de wet, kunnen hun ambt blijven uitoefenen, maar dan met als opdracht diegene die voortaan wordt voorzien voor de verbindingsambtenaren bij de gouverneur.
Die Brigadekommissare, die beim Inkrafttreten des Gesetzes im Dienst sind, können ihr Amt weiter ausüben, aber dann mit dem Auftrag, der künftig für die Verbindungsbeamten beim Gouverneur vorgesehen ist.

Sinds de wijziging van het Statuut, op 1 mei 2004, is daarin, met uitzondering van de rangen AD 15 en AD 16, die zijn voorbehouden aan het ambt van directeur en/of directeur-generaal, immers geen overeenstemming meer vastgelegd tussen de uitgeoefende functies en een bepaalde rang, maar is het juist mogelijk gemaakt dat rang en functie worden losgekoppeld (arrest Bouillez e.a./Raad, F‑53/08, EU:F:2010:37, punt 54), hetgeen tot gevolg heeft dat de ambtenaren van de functiegroep AD een lineaire loopbaan volgen, die zich door bevordering kan ontwikkelen van rang AD 5 tot en met rang AD 14.
Seit der Änderung des Statuts am 1. Mai 2004 sieht dieses nämlich, mit Ausnahme der Besoldungsgruppen AD 15 und AD 16, die Direktoren und/oder Generaldirektoren vorbehalten sind, nicht mehr vor, dass bestimmte wahrgenommene Aufgaben einer bestimmten Besoldungsgruppe entsprechen, sondern Besoldungsgruppe und Funktion können hiernach auseinanderfallen (Urteil Bouillez u. a./Rat, F‑53/08, EU:F:2010:37, Rn. 54), was zur Folge hat, dass die Laufbahn der Beamten der Funktionsgruppe AD linear verläuft und ein Vorrücken aufgrund von Beförderungen von der Besoldungsgruppe AD 5 bis zur Besoldungsgruppe AD 14 möglich ist.

Ten aanzien van de houders van adjunct-mandaten die momenteel in functie zijn, maar hun ambt nog geen negen jaar uitoefenen, zou er een bijzonder zware financiële discriminatie zijn vergeleken met de korpschefs, met de houders van adjunct-mandaten die reeds meer dan negen jaar in functie zijn, met de jeugdrechters die vastbenoemd worden geacht alsmede met de andere magistraten, in zoverre het behoud van de financiële voordelen van hun ambt niet wordt gegarandeerd, wanneer zij niet vastbenoemd zijn bij het verstrijken van een periode van drie jaar of naar aanleiding van de eindevaluatie.
Hinsichtlich der zur Zeit im Amt befindlichen Inhaber beigeordneter Mandate, die ihr Amt nicht schon seit neun Jahren ausüben würden, bestehe eine schwerwiegende finanzielle Diskriminierung gegenüber den Korpschefs, den seit mehr als neun Jahren in Amt befindlichen Inhabern beigeordneter Mandate, den definitiv ernannt erachteten Jugendrichtern sowie den übrigen Magistraten, sofern ihnen die Beibehaltung der finanziellen Ausstattung ihres Amtes nicht gewährleistet werde, wenn sie nach Ablauf einer Drei-Jahres-Periode und anlässlich der abschliessenden Evaluation nicht definitiv bezeichnet würden.

Iemand die een ernstige misdaad heeft gepleegd in het ene EU-land maar in een ander land woont, kan worden teruggestuurd naar het eerste land om daar snel met weinig administratieve lasten te worden berecht.
Eine Person, die in einem EU-Land ein schweres Verbrechen begangen hat, aber in einem anderen EU-Land wohnhaft ist, kann in das Land, in dem die Straftat begangen wurde, rücküberstellt werden, um sich dort schnell und ohne großen Verwaltungsaufwand vor Gericht zu verantworten.

« Art. 103. - Ministers worden voor misdrijven die zij in de uitoefening van hun ambt mochten hebben gepleegd, uitsluitend berecht door het hof van beroep.
« Art. 103. - ber Minister wird für Straftaten, die sie in der Ausübung ihres Amtes begangen haben sollten, ausschliesslich durch den Appellationshof gerichtet.