Deze vraag is al tot op zekere hoogte beantwoord: naast het zenden van hulpgoederen, rampplannen en, natuurlijk, technische apparatuur, bestaat er behoefte om de ervaringen te bundelen die zijn opgedaan in de nasleep van de grote aardbevingen in Armenië, waar meer dan
100 000 mensen het leven verloren en een kerncentrale werd beschadigd, in Turkije waar tienduizenden het leven
verloren, en in China in 1976, waar een paar honderdduizend mensen stierven, en om die collectieve ervaring te gebruiken om principes van goede praktijken te ontwikkelen voor de internationale gemeenschap, en die ten voorde
...[+++]le van China toe te passen.