Vertaling van "immers niet redelijk " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

billijk, redelijk en niet-discriminerend | Frand [Abbr.]
fair, angemessen und nicht diskriminierend | fair, zumutbar und diskriminierungsfrei | FRAND [Abbr.]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het zou immers niet redelijk verantwoord zijn om hun toe te laten hun studies na die twee academiejaren voort te zetten, ondanks het feit dat zij herhaaldelijk niet zijn geslaagd voor het ingangsexamen en terwijl zij reeds waren ingeschreven voor die studies één of twee jaar vóór het afleggen van het ingangs- en toelatingsexamen.
Es wäre nämlich nicht vernünftig gerechtfertigt, es ihnen zu erlauben, ihr Studium nach diesen zwei akademischen Jahren fortzusetzen, obwohl sie die Eingangsprüfung zum wiederholten Male nicht bestanden hätten, während sie bereits ein oder zwei Jahre vor dem Ablegen der Eingangs- und Zulassungsprüfung für dieses Studium eingeschrieben waren.

Het is immers niet redelijk verantwoord dat die persoon wordt uitgesloten van de automatische vergoeding waarin het in het geding zijnde artikel 29bis voorziet, om de enige reden dat, op het ogenblik van het ongeval waarvan hij het slachtoffer is, het voertuig rijdt op een volledig afgezonderde spoorweg, terwijl hij die vergoeding zou kunnen genieten wanneer het voertuig rijdt op de plaatsen die niet volledig zijn afgezonderd van de plaatsen bedoeld in artikel 2, § 1, van de wet van 21 november 1989.
Es ist nämlich nicht vernünftig gerechtfertigt, dass diese Person aus dem einzigen Grund von der im fraglichen Artikel 29bis vorgesehenen automatischen Entschädigung ausgeschlossen wird, weil zum Zeitpunkt des Unfalls, dessen Opfer sie ist, das Fahrzeug auf einem vollständig getrennten Gleis fährt, während sie in den Genuss dieser Entschädigung gelangen könnte, wenn das Fahrzeug an einem Ort fährt, der nicht vollständig von den Orten im Sinne von Artikel 2 § 1 des Gesetzes vom 21. November 1989 getrennt ist.

Rekening houdend met de doelstelling van de wetgever, is het niet zonder redelijke verantwoording de vergoeding van materiële schade, in geval van niet-identificatie van het voertuig dat het ongeval heeft veroorzaakt, uit te sluiten; dat geval impliceert immers een substantieel risico van frauduleuze verklaringen, met de aanzienlijke geldelijke last die eruit zou voortvloeien voor het Waarborgfonds.
Angesichts der Zielsetzung des Gesetzgebers entbehrt es nicht einer vernünftigen Rechtfertigung, die Entschädigung für Sachschäden im Falle der Nichtidentifizierung des den Unfall verursachenden Fahrzeugs auszuschließen; diese These beinhaltet nämlich ein bedeutendes Risiko betrügerischer Erklärungen mit einer erheblichen finanziellen Belastung, die sich für den Entschädigungsfonds daraus ergeben würde.

Aldus voegt artikel 7bis van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 niets toe aan de klassieke betekenis van het gelijkheidsbeginsel, dat immers een verschil in behandeling toelaat wanneer hiervoor een redelijke verantwoording bestaat.
Durch Artikel 7bis des Sondergesetzes vom 8. August 1980 wird also der herkömmlichen Bedeutung des Gleichheitsgrundsatzes, in dem nämlich ein Behandlungsunterschied angenommen wird, wenn dieser vernünftig gerechtfertigt ist, nichts hinzugefügt.

In vergelijking met gelijkaardige termijnen (inzake de door een sociaal organisme genomen beslissingen bedraagt de termijn om beroep aan te tekenen bij de arbeidsrechtbank bijvoorbeeld één maand, voor de indiening van een bezwaar bij de Raad van State bedraagt hij zestig dagen...) lijkt dit een redelijk voorstel, aangezien de belastingplichtige eerst beschikt over een termijn van twee maanden om hetzij het volledige bedrag van de belasting, hetzij het gedeelte ervan dat hij niet betwist, te betalen (de luidens het aanslagbiljet verschuldigde belasting moet immers binnen de twee maanden worden betaald).
Im Vergleich zu gleichartigen Fristen (in Bezug auf Entscheidungen einer Sozialeinrichtung beträgt die Klagefrist beim Arbeitsgericht beispielsweise einen Monat, zum Einreichen einer Klage bei dem Staatsrat beträgt sie sechzig Tage, usw.) erscheint dieser Vorschlag vernünftig, da der Steuerpflichtige zunächst über eine erste Frist von zwei Monaten verfügt, um den Gesamtbetrag der Steuer oder den Teil dieser Steuer, den er nicht anficht, zu zahlen (die gemäß dem Steuerbescheid geschuldete Steuer muss nämlich innerhalb von zwei Monaten gezahlt werden).

« Het Verdrag legt niet de verplichting op om in alle betwistingen in burgerlijke aangelegenheden juridische bijstand toe te kennen. Er is immers een duidelijk onderscheid tussen de bewoordingen van artikel 6.3, c), dat onder bepaalde voorwaarden in strafprocedures het recht op kosteloze juridische bijstand waarborgt, en die van artikel 6.1, dat helemaal niet naar de juridische bijstand verwijst. Het Hof brengt eveneens in herinnering dat een rechtsbijstandsregeling niet kan werken zonder de totstandkoming van een mechanisme dat het mogelijk maakt de zaken te selecteren die het voordeel ervan kunnen genieten, en dat een systeem dat erin voorziet alleen aan aanvragers wier voorziening een redelijke kans op succes heeft, openbare gelden als juridische bijstand toe te kennen, op zich niet als willekeurig zou kunnen worden aangemerkt [...] » (EHRM, Pedro Ramos t. Zwitserland, 14 oktober 2010, § 41).
« Die Konvention verpflichtet nicht dazu, den juristischen Beistand in allen zivilrechtlichen Streitsachen zu gewähren. Es besteht nämlich ein deutlicher Unterschied zwischen dem Wortlaut von Artikel 6 Absatz 3 Buchstabe c), der das Recht auf kostenlosen juristischen Beistand unter gewissen Bedingungen in Strafverfahren garantiert, und demjenigen von Artikel 6 Absatz 1, in dem der juristische Beistand keineswegs erwähnt wird. Der Gerichtshof erinnert auch daran, dass ein System der Gerichtskostenhilfe nicht funktionieren kann ohne die Einführung eines Systems, durch die Rechtssachen ausgewählt werden können, die in dessen Genuss gelangen können, und dass ein System, in dem vorgesehen ist, dass öffentliche Gelder als juristischen Beistand nur den Antragstellern gewährt werden, deren Klage eine vernünftige Erfolgsaussicht hat, an sich nicht als willkürlich bezeichnet werden kann [...] » (EuGHMR, Pedro Ramos gegen Schweiz, 14. Oktober 2010, § 41).

De vergelijking van de regeling voor de vergoeding voor de hulp van derden in de arbeidsongevallenwet met die van artikel 93, achtste lid, van de bij koninklijk besluit van 14 juli 1994 gecoördineerde wetten betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, en met die van de artikelen 2, § 3, en 6, §§ 3 en 4, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan personen met een handicap, leidt niet tot een andere conclusie, rekening houdend met de eigenheid van de arbeidsongevallenwetgeving. Het is immers niet zonder redelijke verantwoording dat de regeling van de arbeidsongevallenwet, waarbij een specifieke afweging is gemaakt tussen de belangen van werkgevers en werknemers en die berust op een onderscheid tussen tijdelijke en blijvende arbeidsongeschiktheid, een verschil in behandeling inhoudt dat niet voorkomt in andere bijstandsregelingen, die aan eigen modaliteiten zijn onderworpen.
Der Vergleich der Regelung bezüglich der Entschädigung für die Hilfe von Drittpersonen im Gesetz über die Arbeitsunfälle mit derjenigen von Artikel 93 Absatz 8 der durch den königlichen Erlass vom 14. Juli 1994 koordinierten Gesetze über die Gesundheitspflege- und Entschädigungspflichtversicherung und mit derjenigen der Artikel 2 § 3 und 6 §§ 3 und 4 des Gesetzes vom 27. Februar 1987 über die Beihilfen für Personen mit Behinderung führt nicht zu einer anderen Schlussfolgerung, unter Berücksichtigung der Eigenart der Rechtsvorschriften über Arbeitsunfälle. Es entbehrt nämlich nicht einer vernünftigen Rechtfertigung, dass die Regelung des Gesetzes über die Arbeitsunfälle, wobei spezifisch zwischen den Interessen von Arbeitgebern und Arbeitnehmern abgewogen und zwischen zeitweiliger und bleibender Arbeitsunfähigkeit unterschieden wird, einen Behandlungsunterschied beinhaltet, der nicht in anderen Unterstützungsregelungen, die eigenen Modalitäten unterliegen, vorkommt.

In zijn voormelde arrest nr. 62/2009 heeft het Hof geoordeeld dat, wanneer het kind Belg is, de vereiste van een verblijf van ten minste vijf jaar voor de rechthebbende die de in artikel 1, zevende lid, van de wet van 20 juli 1971 bedoelde vrijstellingen niet kan genieten, naast de voorwaarde van werkelijk verblijf van het kind, onevenredig is met de bedoeling om het voordeel van het residuaire stelsel uit te breiden wanneer een voldoende band met de Belgische Staat is vastgesteld : « de hoedanigheid van Belg van het kind, de verblijfsvoorwaarde voor het kind, en de vereiste voor de rechthebbende om te zijn toegelaten of gemachtigd in België te verblijven of er zich te vestigen, tonen immers voldoende de nagestreefde verbondenheid met de Belgische Staat aan en het lijkt niet redelijk verantwoord daarenboven van de rechthebbende een voorafgaand verblijf van een bepaalde duur in België te eisen » (B.7).
In seinem vorerwähnten Entscheid Nr. 62/2009 hat der Gerichtshof erkannt, dass im Falle eines Kindes, das Belgier ist, das Erfordernis eines Aufenthaltes von mindestens fünf Jahren für den Bezugsberechtigten, der nicht in den Genuss der in Artikel 1 Absatz 7 des Gesetzes vom 20. Juli 1971 erwähnten Befreiungen gelangen kann, neben der Bedingung eines tatsächlichen Aufenthaltes des Kindes, in keinem Verhältnis zu dem Bemühen steht, den Vorteil der residualen Regelung zu erweitern, wenn eine ausreichende Bindung zum belgischen Staat feststeht; « die belgische Staatsangehörigkeit des Kindes, das Aufenthaltserfordernis bezüglich des Kindes und das Erfordernis, dass es dem Bezugsberechtigten erlaubt oder gestattet ist, sich in Belgien aufzuhalten oder sich dort niederzulassen, weisen nämlich in ausreichendem Masse die erforderliche Bindung zum belgischen Staat nach; es scheint nicht in angemessener Weise gerechtfertigt zu sein, darüber hinaus vom Bezugsberechtigten einen vorherigen Aufenthalt von bestimmter Dauer in Belgien zu verlangen » (B.7).

De bijkomende vereiste van een verblijf van ten minste vijf jaar voor de rechthebbende die de in artikel 1, zevende lid, bedoelde vrijstellingen niet kan genieten, naast de voorwaarde van werkelijk verblijf van het kind, lijkt, wanneer, zoals te dezen, het kind Belg is, onevenredig met de bedoeling om het voordeel van het residuaire stelsel uit te breiden wanneer een voldoende band met de Belgische Staat is vastgesteld : de hoedanigheid van Belg van het kind, de verblijfsvoorwaarde voor het kind, en de vereiste voor de rechthebbende om te zijn toegelaten of gemachtigd in België te verblijven of er zich te vestigen, tonen immers voldoende de nagestreefde verbondenheid met de Belgische Staat aan en het lijkt niet redelijk verantwoord daarenboven van de rechthebbende een voorafgaand verblijf van een bepaalde duur in België te eisen.
Das zusätzliche Erfordernis eines Aufenthaltes von mindestens fünf Jahren für den Bezugsberechtigten, der nicht in den Genuss der in Artikel 1 Absatz 7 erwähnten Befreiungen gelangen kann, neben der Bedingung eines tatsächlichen Aufenthaltes des Kindes scheint dann, wenn - wie im vorliegenden Fall - das Kind Belgier ist, in keinem Verhältnis zu dem Bemühen zu stehen, den Vorteil der residualen Regelung zu erweitern, wenn eine ausreichende Bindung zum belgischen Staat feststeht; die belgische Staatsangehörigkeit des Kindes, das Aufenthaltserfordernis bezüglich des Kindes und das Erfordernis, dass es dem Bezugsberechtigten erlaubt oder gestattet ist, sich in Belgien aufzuhalten oder sich dort niederzulassen, weisen nämlich in ausreichendem Masse die erforderliche Bindung zum belgischen Staat nach; es scheint nicht in angemessener Weise gerechtfertigt zu sein, darüber hinaus vom Bezugsberechtigten einen vorherigen Aufenthalt von bestimmter Dauer in Belgien zu verlangen.

De commissie heeft wijselijk mijn op zijn suggestie gebaseerde voorstel goedgekeurd dat we kleinere fracties moeten helpen door een fractie die reeds een bepaalde tijd bestaat, in dit geval de mogelijkheid - we zullen de voorzitter van het Parlement enige discretionaire bevoegdheid ter zake geven - te bieden om ook als de fractie de drempel niet meer haalt, nog een zekere tijd, tot de volgende constituerende vergadering van het Parlement, te blijven voortbestaan, dit natuurlijk op voorwaarde dat de fractie nog altijd een redelijk minimumaantal leden telt. We kunnen immers niet toestaan dat er een fractie blijft voortbestaan met twee of drie leden.
Auf sein Anraten hin hat der Ausschuss klugerweise meinen Vorschlag angenommen, der besagt, dass eine Fraktion, wenn sie eine gewisse Zeit existiert hat, wir den kleineren Fraktionen helfen und es ihnen unter solchen Umständen ermöglichen sollten – wir werden dem Präsidenten des Parlaments dabei einen gewissen Ermessensspielraum einräumen – für eine bestimmte Dauer, bis zur nächsten konstituierenden Sitzung des Parlaments weiterhin zu bestehen, selbst wenn sie die Schwelle unterschreiten, vorausgesetzt natürlich, die Anzahl ihrer Mitglieder bewegt sich noch in einem angemessenen Mindestrahmen: Fraktionen mit zwei oder drei Mitgliedern können wir nicht zulassen.