Vertaling van "index der consumptieprijzen de verzekeraar niet toelaat " (Nederlands → Duits) :

Wanneer de aanpassing van die elementen van de overeenkomst op basis van die specifieke indexcijfers of op basis van de index der consumptieprijzen de verzekeraar niet toelaat om verliezen te voorkomen, kan deze aan de CBFA de toestemming vragen om maatregelen te nemen om haar tarief in evenwicht te brengen, zoals een aanpassing van zijn dekkingsvoorwaarden (artikel 138bis -4, § 4, van de wet van 25 juni 1992, in samenhang gelezen met artikel 21octies, § 2, tweede lid, van de wet van 9 juli 1975).
Wenn die Anpassung dieser Vertragselemente auf der Grundlage dieser spezifischen Indexe oder auf der Grundlage des Verbraucherpreisindexes es dem Versicherer nicht ermöglicht, die Gefahr von Verlusten zu vermeiden, kann dieser die CBFA um die Genehmigung bitten, Massnahmen zu ergreifen, um seine Tarife ins Gleichgewicht zu bringen, wie eine Anpassung seiner Deckungsbedingungen (Artikel 138bis -4 § 4 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 in Verbindung mit Artikel 21octies § 2 Absatz 2 des Gesetzes vom 9. Juli 1975).

a) de bestuurder van een bij een verkeersongeval betrokken voertuig, die ofwel niet ongetwijfeld aansprakelijk is, ofwel aansprakelijk zou kunnen worden gesteld zonder dat het bewijs ervan geldig kan worden geleverd, ongeval waarbij twee (of meer) voertuigen betrokken zijn en waarbij het niet mogelijk is te bepalen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt, toelaat de vergoeding van zijn schade in gelijke delen te verkrijgen van, enerzijds, de verzekeraar van het andere betrokken voertuig of van de andere betrokken voertuigen en, anderzijds, van zijn eigen BA-verzekeraar, terwijl artikel 3, § 1, 1°, van dezelfde wet en artikel 8, 1°, van de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, gevoegd bij het koninklijk besluit van 14 december 1992, het de verzekeraar van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen mogelijk maakt de schade aan de door hem verzekerde voertuigen van zijn optreden uit te sluiten ?
a) er es dem Fahrer eines an einem Verkehrsunfall beteiligten Kraftfahrzeugs, der entweder zweifellos nicht haftbar gemacht werden kann, oder haftbar gemacht werden könnte, ohne dass der Beweis dafür in gültiger Weise erbracht werden könnte, wobei zwei (oder mehrere) Fahrzeuge am Unfall beteiligt sind und es nicht möglich ist, festzustellen, welches der Fahrzeuge den Unfall verursacht hat, ermöglicht, die Entschädigung für seinen Schaden zu gleichen Teilen aufgeteilt zwischen einerseits dem Versicherer des (der) anderen beteiligten Fahrzeugs (Fahrzeuge) und andererseits seinem eigenen Haftpflichtversicherer zu erhalten, während Artikel 3 § 1 Nr. 1 desselben Gesetzes und Artikel 8 Nr. 1 des Mustervertrags für die Kraftfahrzeughaftpflichtversicherung im Anhang zum königlichen Erlass vom 14. Dezember 1992 es dem Kraftfahrzeug-Haftpflichtversicherer ermöglichen, die Schäden an den von ihm versicherten Fahrzeugen von seiner Beteiligung auszuschließen;

- In die zin geïnterpreteerd dat het de verzekeraar burgerrechtelijke aansprakelijkheid niet toelaat de vergoeding van de schade aan het voertuig van zijn eigen verzekerde te weigeren wanneer om zijn tegemoetkoming wordt verzocht op grond van artikel 19bis-11, § 2, van de voormelde wet van 21 november 1989, schendt artikel 3 van dezelfde wet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet.
- Dahin ausgelegt, dass er es dem Versicherer der zivilrechtlichen Haftpflicht nicht erlaubt, die Entschädigung für den Schaden am Fahrzeug seines eigenen Versicherers zu verweigern, wenn seine Beteiligung aufgrund von Artikel 19bis-11 § 2 des vorerwähnten Gesetzes vom 21. November 1989 beantragt wird, verstößt Artikel 3 desselben Gesetzes nicht gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung.

In die zin geïnterpreteerd dat het de verzekeraar burgerrechtelijke aansprakelijkheid toelaat de vergoeding van de schade aan het voertuig van zijn eigen verzekerde te weigeren wanneer om zijn tegemoetkoming wordt verzocht op grond van artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989, is artikel 3 van dezelfde wet niet bestaanbaar met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Ausgelegt in dem Sinne, dass er es dem Versicherer der zivilrechtlichen Haftpflicht erlaubt, die Entschädigung für den Schaden am Fahrzeug seines eigenen Versicherten zu verweigern, wenn seine Beteiligung auf der Grundlage von Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 beantragt wird, ist Artikel 3 desselben Gesetzes nicht vereinbar mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung.

In die zin geïnterpreteerd dat het de verzekeraar burgerrechtelijke aansprakelijkheid niet toelaat de vergoeding van de schade aan het voertuig van zijn eigen verzekerde te weigeren wanneer om zijn tegemoetkoming wordt verzocht op grond van artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989, is artikel 3 van dezelfde wet bestaanbaar met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
In dem Sinne ausgelegt, dass er es dem Versicherer der zivilrechtlichen Haftpflicht nicht erlaubt, die Entschädigung für den Schaden am Fahrzeug seines eigenen Versicherten zu verweigern, wenn seine Beteiligung auf der Grundlage von Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 beantragt wird, ist Artikel 3 desselben Gesetzes vereinbar mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung.

2. Schendt het artikel 2, § 1, 1°, laatste zinsnede van de Wet van 27 juni 1969 tot herziening van de Besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet samen gelezen met het artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in die zin geïnterpreteerd dat het toelaat, op onweerlegbare wijze, een onderscheid in te voeren tussen, enerzijds, een categorie van zelfstandigen voor wie geen (mogelijke) uitbreiding van het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers is voorzien en die dus noodzakelijkerwijze onder het sociaalzekerheidsrechtelijk stelsel voor de zelfstandigen vallen en, anderzijds een categorie van zelfstandigen voor wie de wet in de mogelijkheid heeft voorzien om een (onweerlegbaar) vermoeden in het leven te roepen waardoor zij, niettegenstaande zij voor het overige als zelfstandigen blijven beschouwd worden, alsnog onder het sociaalzekerheidsstelsel voor werknemers vallen ?
2. Verstößt Artikel 2 § 1 Nr. 1 letzter Satzteil des Gesetzes vom 27. Juni 1969 zur Revision des Erlassgesetzes vom 28. Dezember 1944 über die soziale Sicherheit der Arbeitnehmer gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, dahin ausgelegt, dass er es ermöglicht, auf unwiderlegbare Weise einen Unterschied einzuführen zwischen einerseits einer Kategorie von Selbständigen, für die keine (mögliche) Ausdehnung der Sozialversicherungsregelung für Arbeitnehmer vorgesehen ist und die somit notwendigerweise der sozialversicherungsrechtlichen Regelung für Selbständige unterliegen, und andererseits einer Kategorie von Selbständigen, für die das Gesetz die Möglichkeit der Einführung einer (unwiderlegbaren) Vermutung vorgesehen hat, wodurch sie, obwohl sie im Übrigen weiterhin als Selbständige betrachtet werden, trotzdem der Sozialversicherungsregelung für Arbeitnehmer unterliegen?

Bovendien zou dat artikel het door de richtlijn 2002/83/EG gewaarborgde beginsel van de tariefvrijheid ernstig beperken, ten eerste, omdat het de Koning machtigt te bepalen op welke wijze de verzekeraars bij hun beslissingen over het al dan niet toekennen van de verzekering en het bepalen van de toepasselijke premie rekening moeten houden met de standaard medische vragenlijst, ten tweede, omdat het de Koning machtigt om de gevallen te bepalen waarin het niet mogelijk is een bijkomend medisch onderzoek te vragen, en ten derde, omdat het de verzekeraars niet toelaat vragen te stellen die niet in de standaard medische vragenlijst zijn opgenomen of door de Koning worden verboden.
Ausserdem schränke dieser Artikel den durch die Richtlinie 2002/83/EG gewährleisteten Grundsatz der Tariffreiheit ernsthaft ein, erstens, weil er den König ermächtige, die Weise zu bestimmen, auf die die Versicherer in ihren Entscheidungen über die etwaige Gewährung der Versicherung und die Festlegung der anzuwendenden Prämie den medizinischen Standardfragebogen berücksichtigen müssten, zweitens, weil er den König ermächtige, die Fälle zu bestimmen, in denen es nicht möglich sei, eine zusätzliche ärztliche Untersuchung zu beantragen, und drittens, weil er es den Versicherern nicht erlaube, Fragen zu stellen, die nicht in den medizinischen Standardfragebogen aufgenommen oder vom König verboten worden seien.

« Indien de eerste dag van de maand, bedoeld in artikel 289 is gelegen vóór de datum van inwerkingtreding van deze afdeling worden de jaarlijkse vergoedingen niet verminderd, maar worden ze vanaf deze datum niet meer aangepast aan de schommelingen van het indexcijfer der consumptieprijzen overeenkomstig artikel 45, § 2, van de op 3 juni 1970 gecoördineerde wetten betreffende de schadeloosstelling voor beroepsziekten tot de in artikel 289 bedoelde bedragen bereikt zijn.
« Wenn der in Artikel 289 erwähnte erste Tag des Monats vor dem Datum des Inkrafttretens des vorliegenden Abschnitts liegt, werden die jährlichen Entschädigungen nicht verringert, aber ab diesem Datum werden sie nicht mehr gemäss Artikel 45 § 2 der am 3. Juni 1970 koordinierten Gesetze über die Entschädigung für Berufskrankheiten den Schwankungen des Preisindexes angepasst, bis die in Artikel 289 erwähnten Beträge erreicht sind.

« Indien de eerste dag van de maand, bedoeld in artikel 294 is gelegen vóór de datum van inwerkingtreding van afdeling 1 worden de jaarlijkse vergoedingen niet verminderd maar worden vanaf deze datum niet meer aangepast aan de schommelingen van het indexcijfer der consumptieprijzen overeenkomstig artikel 45, § 2, van de op 3 juni 1970 gecoördineerde wetten betreffende de schadeloosstelling voor beroepsziekten tot de in artikel 294 bedoelde bedragen bereikt zijn.
« Wenn der in Artikel 294 erwähnte erste Tag des Monats vor dem Datum des Inkrafttretens von Abschnitt 1 liegt, werden die jährlichen Entschädigungen nicht verringert, aber ab diesem Datum werden sie nicht mehr gemäss Artikel 45 § 2 der am 3. Juni 1970 koordinierten Gesetze über die Entschädigung für Berufskrankheiten den Schwankungen des Preisindexes angepasst, bis die in Artikel 294 erwähnten Beträge erreicht sind.

« Dienen de artikelen 53 en 89 van de wet van 3 februari 2003 als een schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet te worden beschouwd doordat zij artikel 36 van de wet van 29 juni 1976 wijzigen in de zin dat het pensioen van ambtenaren die naar aanleiding van de door hen voorheen uitgeoefende functie in bijambt in een wachtpositie werden geplaatst, wordt berekend op grond van hun laatste activiteitswedde die vanaf het ontstaan van de wachttoestand de evolutie van het indexcijfer der consumptieprijzen niet meer volgt, terwijl dit niet het geval is voor de overige pensioengerechtigde ambtenaren en waarbij voor zoveel als nodig rekening zal worden gehouden met de ontstaansgeschiedenis van deze wet alsmede met het gestelde in de rechterlijke beslissingen gewezen door respectievelijk de REA te Brussel d.d. 10 januari 1995, gekend onder A.R. nr. 92/11.804/A en het Hof van Beroep te Brussel d.d. 10 december 1996 gekend onder A.R. nr. 1995/AR/965 ?
« Sind die Artikel 53 und 89 des Gesetzes vom 3. Februar 2003 als ein Verstoss gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung zu betrachten, indem sie Artikel 36 des Gesetzes vom 29. Juni 1976 dahingehend abändern, dass die Pension der Beamten, die wegen ihrer vorher im Nebenamt ausgeübten Funktion in den Wartestand versetzt wurden, aufgrund ihres letzten Dienstgehalts berechnet wird, das nach dem Eintritt des Wartestandes der Entwicklung des Verbraucherpreisindexes nicht mehr folgt, während dies für die übrigen pensionsberechtigten Beamten nicht der Fall ist, wobei nötigenfalls die Entstehungsgeschichte dieses Gesetzes sowie die Darlegungen in den richterlichen Entscheidungen des Gerichtes erster Instanz Brüssel vom 10. Januar 1995, A.L. Nr. 92/11.804/A, bzw. des Appellationshofes Brüssel vom 10. Dezember 1996, A.L. Nr. 1995/AR/965, zu berücksichtigen sind?