Toen de Ieren het Verdrag van Lissabon verwierpen, werd dit niet gewoon geaccepteerd als de definitieve nagel aan de doodskist van het Verdrag, maar kregen we te horen dat we een manier moesten vinden om ervoor te zorgen dat de Ieren er opnieuw over gingen stemmen, net zolang tot ze dat op de “juiste” manier deden.
Die irische Ablehnung hätte dann eigentlich der letzte Nagel im Sarg des Vertrags von Lissabon sein müssen – aber nein, man suchte nach Wegen, die Iren so lange abstimmen zu lassen, bis das Ergebnis stimmen würde.