Als het onmogelijk is om vast te stellen waar een kind gewoonlijk verblijft (zoals in het geval van vluchtelingen), krijgt het EU-land waar het kind zich bevindt automatisch rechtsbevoegdheid.
In Verfahren, in denen es unmöglich ist, zu bestimmen, wo ein Kind seinen gewöhnlichen Wohnsitz hat (wie z. B. bei Flüchtlingen), erhält automatisch das EU-Land Zuständigkeit, in dem das Kind lebt.