Traduction de «mens heeft immers » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

voorstelling dat men van een risico heeft | voorstelling/beeld dat men van een risico heeft
Risikowahrnehmung

land waar men verblijfplaats heeft
Aufenthaltsland

frequentie waarmee men toegang heeft tot de ophalingspunten
Häufigkeit der Abholung

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De mens heeft immers energie nodig om zich te verwarmen, zich van licht te voorzien, zich te verplaatsen, zich te voeden, zich te verzorgen, .Energie draagt veel bij tot het economische en sociale welzijn; zij is ook een essentiële factor van ontwikkeling en van concurrentievermogen.
Der Mensch benötigt nämlich Energie zum Heizen, zur Beleuchtung, zur Fortbewegung, um sich zu ernähren, sich zu pflegen, usw. Die Energie trägt erheblich zum wirtschaftlichen und sozialen Wohlbefinden bei; sie ist auch ein wesentlicher Faktor der Entwicklung und der Wettbewerbsfähigkeit.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft immers herhaaldelijk geoordeeld dat ' het geheel van de door het interne recht geboden beroepen kan voldoen aan de vereisten van artikel 13, zelfs wanneer geen enkele daarvan op zich daaraan helemaal beantwoordt ' (zie met name EHRM, 5 februari 2002, Conka t. België, § 75; 26 april 2007, Gebremedhin (Gaberamadhien) t. Frankrijk, § 53; 2 oktober 2012, Singh en anderen t. België, § 99).
Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat nämlich mehrmals entschieden, dass ' die durch das innerstaatliche Recht gebotenen Beschwerden insgesamt die Erfordernisse von Artikel 13 erfüllen können, selbst wenn keine einzige davon allein sie vollständig erfüllt ' (siehe insbesondere EuGHMR, 5. Februar 2002, Conka gegen Belgien, § 75; 26. April 2007, Gebremedhin (Gaberamadhien) gegen Frankreich, § 53; 2. Oktober 2012, Singh und andere gegen Belgien, § 99).

Zoals in B.75.3 is vermeld, blijven die beslissingen immers onderworpen aan een verplichte motivering en die verplichting is zelfs strikter in het licht van het tijdsverloop, zoals het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld.
Wie in B.75.3 angeführt wurde, unterliegen diese Entscheidungen nämlich weiterhin einer zwingenden Begründung, und diese Verpflichtung ist im Lichte des Zeitverlaufs sogar strenger, wie der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte geurteilt hat.

Immers, hoewel artikel 5.4 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens geen enkel recht doet ontstaan op een beroep tegen de jurisdictionele beslissingen die ertoe strekken een aanhouding te bevelen of te verlengen, zodat de wetgever niet ertoe gehouden is te voorzien in een cassatieberoep tegen een beslissing tot handhaving van de voorlopige hechtenis, vormt een controle van de wettigheid van die beslissingen, en met name van de inachtneming van de verplichting van een bijzondere motivering waartoe de onderzoeksgerechten gehouden zijn, op dat gebied niettemin een essentiële waarborg, hetgeen de wetgever heeft bevestigd bij de wet van 20 juli 1990 en hetgeen hij opnieuw heeft bevestigd door, bij het bestreden artikel 137, een cassatieberoep te behouden ten aanzien van de eerste beslissing tot handhaving van de voorlopige hechtenis.
Auch wenn Artikel 5 Absatz 4 der Europäischen Menschenrechtskonvention keinerlei Recht auf eine Berufung gegen die gerichtlichen Entscheidungen, die dazu dienen, eine Haft anzuordnen oder zu verlängern, entstehen lässt, sodass der Gesetzgeber nicht dazu verpflichtet ist, eine Kassationsbeschwerde gegen eine Entscheidung zur Aufrechterhaltung der Untersuchungshaft vorzusehen, stellt eine Kontrolle der Rechtmäßigkeit dieser Entscheidungen, und insbesondere der Einhaltung der Verpflichtung zu einer besonderen Begründung, die für die Untersuchungsgerichte gilt, auf diesem Gebiet nämlich dennoch eine wesentliche Garantie dar, was der Gesetzgeber durch das Gesetz vom 20. Juli 1990 bestätigt und was er erneut bestätigt hat, indem er durch den angefochtenen Artikel 137 eine Kassationsbeschwerde beibehalten hat in Bezug auf die erste Entscheidung zur Aufrechterhaltung der Untersuchungshaft.

2. Schendt artikel 444 van het WIB 1992 de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het toelaat eenzelfde sanctie toe te passen op een belastingplichtige die zijn fiscale verplichtingen heeft vervuld in de vorm van voorafbetalingen en op een belastingplichtige die de belasting niet heeft betaald; paradoxaal genoeg zal immers de belastingplichtige die zijn gehele (aanzienlijke) belasting heeft betaald door middel van voorafbetalingen, zwaarder worden bestraft dan de belastingplichtige die geen voorafbetalingen heeft gedaan (in verhouding tot een minder aanzienlijke belasting) ?
2. Verstößt Artikel 444 des EStGB 1992 gegen die Artikel 10, 11 und 172 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern er es ermöglicht, eine selbe Sanktion auf einen Steuerpflichtigen, der seine Steuerverpflichtungen in der Form von Vorauszahlungen erfüllt hat, und auf einen Steuerpflichtigen, der die Steuer nicht gezahlt hat, anzuwenden, wobei paradoxerweise der Steuerpflichtige, der seinen ganzen (beträchtlichen) Steuerbetrag mittels Vorauszahlungen gezahlt hat, schwerer sanktioniert wird als der Steuerpflichtige, der keine Vorauszahlungen geleistet hat (im Verhältnis zu einem geringeren Steuerbetrag)?

In de loop der jaren heeft zich echter een belangrijk contentieux ontwikkeld; men telt in die aangelegenheid immers talrijke geschillendossiers, zowel voor de burgerlijke als de administratieve rechtscolleges, en de meerderheid van de beslissingen die eruit voortvloeien, zijn nadelig voor de lokale besturen.
Im Laufe der Jahre sind jedoch bedeutende Streitsachen entstanden. Auf diesem Gebiet gibt es in der Tat zahlreiche Akten in Bezug auf Streitsachen, sowohl vor den Zivil- als auch vor den Verwaltungsgerichten, und die sich daraus ergebenden Entscheidungen sind überwiegend nachteilig für die lokalen Behörden.

De bestreden bepalingen schenden niet alleen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, maar ook die artikelen wanneer zij in samenhang worden gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens : de wetgever heeft immers een discriminatie ingesteld tussen de advocaten, enerzijds, en de beoefenaars van andere vrije beroepen, anderzijds, wat de erkenning van het recht op een eerlijk proces betreft.
So verstiessen die angefochtenen Bestimmungen nicht nur gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung an sich, sondern auch in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention; der Gesetzgeber habe in der Tat eine Diskriminierung zwischen den Rechtsanwälten einerseits und den Inhabern anderer freier Berufe andererseits eingeführt in bezug auf die Anerkennung des Rechtes auf ein billiges Verfahren.

Men ziet immers niet alleen niet in hoe men technisch gezien de andere schuldeisers van een persoon met overmatige schuldenlast zou kunnen laten bijdragen tot dat Fonds, niet alleen omdat er vaak onduidelijkheid bestaat over de andere schuldeisers maar ook omdat die schuldvorderingen kunnen verschillen. Bovendien blijkt uit het Algemeen Verslag van de Koning Boudewijnstichting (Algemeen Verslag over de Armoede, K.B.S., 1994), dat tot talrijke wetgevingsinitiatieven heeft geleid, en uit de parlementaire voorbereiding van de bestreden wet (Parl. St., Kamer, 1996-1997, nrs. 1073/1, 1073/11, p. 124, en 1074/1, p. 3) het belangrijke aandeel van het consumentenkrediet in het fenomeen van de overmatige schuldenlast, ook al is dit soort krediet niet het enige met een belangrijk aandeel hierin, wat kan uitleggen dat de wetgever uitsluitend de kredietinstellingen de financiering van het Fonds laat dragen, dat tot doel heeft de kosten te betalen die verbonden zijn met de schuldbemiddelingen van behoeftige personen.
Es ist nämlich nicht nur unverständlich, wie man technisch aufgrund der Unbestimmtheit der anderen Gläubiger sowie der Veränderlichkeit dieser Forderungen andere Gläubiger einer überschuldeten Person zur Finanzierung dieses Fonds hätte heranziehen können, sondern darüber hinaus haben der allgemeine Bericht der König-Baudouin-Stiftung (allgemeiner Bericht über die Armut, K.B.S., 1994), der die Grundlage zahlreicher gesetzgeberischer Initiativen bildet, sowie die Vorarbeiten zum angefochtenen Gesetz (Parl. Dok., Kammer, 1996-1997, Nrn. 1073/1, 1073/11, S. 124, und 1074/1, S. 3) die bedeutende Rolle des Verbraucherkredits - auch wenn er nicht alleine dazu beiträgt - im Phänomen der Überschuldung verdeutlicht, was erklären kann, dass der Gesetzgeber nur den Kreditinstituten die Finanzierung des Fonds auferlegt hat, der die mit der Schuldenvermittlung von bedürftigen Personen verbundenen Kosten begleichen soll.

De verzoekster verwijt, ten slotte, de bestreden bepalingen het begrip « redelijke termijn » te schenden. Naar luid van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens heeft eenieder immers recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak binnen een redelijke termijn.
Die Klägerin wirft schliesslich den angefochtenen Bestimmungen vor, gegen den Begriff der angemessenen Frist zu verstossen, innerhalb derer jede Person das durch Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention garantierte Recht darauf hat, dass ihr Sache in billiger Weise gehört wird.