Traduction de «middel van burgerrechtelijke » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

middel | middel in rechte
Klagegrund | rechtlicher Klagegrund

Verdrag betreffende de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen
Haager Kindesentführungsübereinkommen | Übereinkommen über die zivilrechtlichen Aspekte internationaler Kindesentführung | HKÜ [Abbr.]

Verdrag inzake de burgerrechtelijke aansprakelijkheid voor schade ten gevolge van milieugevaarlijke activiteiten
Übereinkommen über die zivilrechtliche Haftung für Schäden durch umweltgefährdende Tätigkeiten

burgerrechtelijke zaak | civielrechtelijke zaak
zivilrechtlicher Fall

dekking van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid
Versicherungsschutz in Sachen zivilrechtliche Verantwortlichkeit

burgerrechtelijke uitsluiting
zivilrechtliche Ausschließung

burgerrechtelijke aansprakelijkheid
zivilrechtliche Verantwortlichkeit

burgerrechtelijke procedure | burgerlijke rechtspleging
Zivilverfahren

burgerrechtelijke aansprakelijkheid
zivilrechtliche Haftung

adrenolyticum | middel dat adrenaline bevat
Adrenolytikum | Stoff | der die Wirkung adrenergischer Stoffe aufhebt

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De EU heeft een begin gemaakt met het aanpakken van het probleem, met burgerrechtelijke maatregelen die houders van rechten in staat stellen hun intellectuele-eigendomsrechten te doen gelden,[41] middels Verordening (EG) nr. 1383/2003[42] die EU-douaneautoriteiten de mogelijkheid geeft goederen waarvan vermoed wordt dat zij inbreuk maken op IER aan de buitengrenzen van de EU vast te houden, alsmede door de oprichting in 2009 van een Europees Waarnemingscentrum voor namaak en piraterij[43]. De belangrijkste doelstellingen van het waarnemingscentrum zijn het verzamelen van gegevens over de economische en maatschappelijke gevolgen van namaak en piraterij en het opstellen van verslagen ter zake, alsmede het opzetten van een platform voor vertegenwoordigers van de nationale autoriteiten en belanghebbenden voor het uitwisselen van ideeën en ervaringen op het gebied van beste praktijken.
Die EU hat begonnen, sich der Herausforderung zu stellen: Dabei setzt sie auf zivilrechtliche Maßnahmen, die den Rechteinhabern die Durchsetzung ihrer Rechte des geistigen Eigentums ermöglichen,[41] auf die EU-Zollverordnung Nr. 1383/2003[42], die es erlaubt, Waren, die im Verdacht stehen, Rechte geistigen Eigentums zu verletzen, an den EU-Außengrenzen festzuhalten, sowie auf die im Jahr 2009 eingerichtete Europäische Beobachtungsstelle für Marken- und Produktpiraterie[43].

Om te waarborgen dat er sprake is van effectieve privaatrechtelijke handhaving door middel van burgerrechtelijke vorderingen en effectieve publieke handhaving door mededingingsautoriteiten, moet er een wisselwerking tussen beide instrumenten zijn om de hoogste doelmatigheid van de mededingingsregels te garanderen.
Zur Sicherstellung wirksamer privater zivilrechtlicher Durchsetzungsmaßnahmen und einer wirksamen öffentlichen Rechtsdurchsetzung durch die Wettbewerbsbehörden müssen beide Instrumente zusammenwirken, damit die Wettbewerbsvorschriften höchstmögliche Wirkung entfalten.

De in het geding zijnde bepaling, die ten gunste van de vrijgesproken beklaagde en de burgerrechtelijk aansprakelijke een rechtsplegingsvergoeding ten laste legt van de burgerlijke partij die een vordering instelt door middel van een rechtstreekse dagvaarding, zonder ze ten laste te leggen van de burgerlijke partij die, zonder daarin te worden voorafgegaan of gevolgd door het openbaar ministerie, hoger beroep instelt tegen een vonnis dat is gewezen op een strafvordering ingesteld door het openbaar ministerie ten gunste van de vrijgesproken beklaagde en de burgerrechtelijk aansprakelijke, is niet redelijk verantwoord.
Die fragliche Bestimmung, die zugunsten des freigesprochenen Angeklagten und des zivilrechtlich Haftbaren eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der Zivilpartei, die eine Klage mittels einer direkten Ladung einreicht, vorsieht, ohne sie der Zivilpartei aufzuerlegen, die, ohne dass ihr die Staatsanwaltschaft vorausgegangen oder gefolgt ist, Berufung gegen ein Urteil einlegt, das auf eine von der Staatsanwaltschaft eingeleiteten Strafverfolgung hin zugunsten des freigesprochenen Angeklagten und des zivilrechtlich Haftbaren ergangen ist, ist nicht vernünftig gerechtfertigt.

J. overwegende dat het niet voor het eerst is dat Ethiopische veiligheidstroepen zich naar aanleiding van vreedzame betogingen aan ernstige mensenrechtenschendingen schuldig maken, en dat het bekend is dat de Ethiopische regering systematisch de vrijheid van vereniging en vergadering onderdrukt, en mensen belet om hun kritiek op of oppositie tegen het regeringsbeleid te uiten en daarmee de politieke en burgerrechtelijke ruimte beperkt houden, mede door middel van politiek ingegeven vervolging krachtens de draconische anti-terrorismewetgeving, decimering van onafhankelijke media, ontmanteling van wezenlijk maatschappelijk activisme en geweldpleging tegen oppositionele politieke partijen;
J. in der Erwägung, dass die äthiopischen Sicherheitskräfte nicht zum ersten Mal in schwerwiegende Menschenrechtsverletzungen infolge von friedlichen Protesten verwickelt sind und die äthiopische Regierung bekanntermaßen die Meinungs- und Vereinigungsfreiheit systematisch unterdrückt und die Menschen daran hindert, abweichende oder gegensätzliche Meinungen zur Politik der Regierung zu äußern und dadurch die bürgerlichen und politischen Einflussmöglichkeiten einschränkt, indem sie unter anderem politisch motivierte Strafverfolgungen nach dem drakonischen Antiterrorgesetz durchführt, die unabhängigen Medien dezimiert, nennenswerte zivilgesellschaftliche Aktivitäten unterbindet und Oppositionsparteien zerschlägt;

« Schenden de bepalingen van artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering (ingevoegd bij de wet van 21 april 2007, in werking getreden op 1 januari 2008) het gelijkheidsbeginsel zoals het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet is vervat, in zoverre wordt bepaald dat de burgerlijke partij die rechtstreeks heeft gedagvaard en die in het ongelijk wordt gesteld, zal worden veroordeeld tot het betalen van de in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vergoeding aan de beklaagde, terwijl de burgerlijke partijen die niet rechtstreeks hebben gedagvaard maar die een samenvoeging genieten van de zaken die aanhangig zijn gemaakt door het openbaar ministerie en door de verzoekende partijen middels een rechtstreekse dagvaarding om hun burgerlijkepartijstelling tot de rechtstreeks gedagvaarde en tot de burgerrechtelijk aansprakelijke uit te breiden, niet zullen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding aan de vrijgesproken rechtstreeks gedagvaarde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke, hetgeen niet het geval zou zijn indien die burgerlijke partijen rechtstreeks hadden gedagvaard ?
« Verstoßen die Bestimmungen von Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches (eingefügt durch das Gesetz vom 21. April 2007; Inkrafttreten am 1. Januar 2008) gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem bestimmt wird, dass die Zivilpartei, die eine direkte Ladung vorgenommen hat und im Verfahren unterliegt, dazu verurteilt wird, dem Angeklagten die Entschädigung im Sinne von Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches zu zahlen, während die Zivilparteien, die keine direkte Ladung vorgenommen haben, die aber von einer Verbindung der von der Staatsanwaltschaft und den Antragstellern auf direkte Ladung eingeleiteten Sachen profitieren, um ihr Auftreten als Zivilpartei auf den direkt Geladenen und den zivilrechtlich Haftenden auszudehnen, nicht dazu verurteilt werden, dem freigesprochenen direkt Geladenen und dem zivilrechtlich Haftenden eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, was nicht der Fall wäre, wenn diese Zivilparteien eine direkte Ladung vorgenommen hätten?

« Schenden de bepalingen van artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering (ingevoegd bij de wet van 21 april 2007, in werking getreden op 1 januari 2008) het gelijkheidsbeginsel zoals het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet is vervat, in zoverre wordt bepaald dat de burgerlijke partij die rechtstreeks heeft gedagvaard en die in het ongelijk wordt gesteld, zal worden veroordeeld tot het betalen van de in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vergoeding aan de beklaagde, terwijl de burgerlijke partijen die niet rechtstreeks hebben gedagvaard maar die een samenvoeging genieten van de zaken die aanhangig zijn gemaakt door het openbaar ministerie en door de verzoekende partijen middels een rechtstreekse dagvaarding om hun burgerlijkepartijstelling tot de rechtstreeks gedagvaarde en tot de burgerrechtelijk aansprakelijke uit te breiden, niet zullen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding aan de vrijgesproken rechtstreeks gedagvaarde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke, hetgeen niet het geval zou zijn indien die burgerlijke partijen rechtstreeks hadden gedagvaard ?
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches (eingefügt durch das Gesetz vom 21hhhhqApril 2007; Inkrafttreten am 1hhhhqJanuar 2008) gegen den in den Artikeln 10 und 11 der Verfassung verankerten Gleichheitsgrundsatz, indem bestimmt wird, dass die Zivilpartei, die eine direkte Ladung vorgenommen hat und im Verfahren unterliegt, dazu verurteilt wird, dem Angeklagten die Entschädigung im Sinne von Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches zu zahlen, während die Zivilparteien, die keine direkte Ladung vorgenommen haben, die aber von einer Verbindung der von der Staatsanwaltschaft und den Antragstellern auf direkte Ladung eingeleiteten Sachen profitieren, um ihr Auftreten als Zivilpartei auf den direkt Geladenen und den zivilrechtlich Haftenden auszudehnen, nicht dazu verurteilt werden, dem freigesprochenen direkt Geladenen und dem zivilrechtlich Haftenden eine Verfahrensentschädigung zu zahlen, was nicht der Fall wäre, wenn diese Zivilparteien eine direkte Ladung vorgenommen hätten?

Ten aanzien van het vijfde middel : de burgerrechtelijke maatregelen
In Bezug auf den fünften Klagegrund: zivilrechtliche Massnahmen

Die regeling wordt door de verzoekende partijen bekritiseerd, hetzij ten aanzien van het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie (tweede middel in de zaak nr. 4761 over de burgerrechtelijke sancties en de strafrechtelijke sancties; tweede middel in de zaak nr. 4778 over de burgerrechtelijke sancties; eerste middel, partim, in de zaak nr. 4779 over de burgerrechtelijke sancties en de strafrechtelijke sancties), hetzij ten aanzien van het wettigheidsbeginsel in strafzaken (derde en vierde middel in de zaak nr. 4779 over de burgerrechtelijke sancties en de strafrechtelijke sancties), hetzij ten aanzien van beide (vijfde middel in de zaak nr. 4779 over de burgerrechtelijke sancties).
Diese Regelung wird durch die klagenden Parteien zum einen hinsichtlich des Grundsatzes der Gleichheit und Nichtdiskriminierung (zweiter Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4761 über die zivilrechtlichen Sanktionen und die strafrechtlichen Sanktionen; zweiter Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4778 über die zivilrechtlichen Sanktionen; erster Klagegrund, partim, in der Rechtssache Nr. 4779 über die zivilrechtlichen Sanktionen und die strafrechtlichen Sanktionen), zum anderen hinsichtlich des Legalitätsprinzips in Strafsachen (dritter und vierter Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4779 über die zivilrechtlichen Sanktionen und die strafrechtlichen Sanktionen) und darüber hinaus in Bezug auf beides (fünfter Klagegrund in der Rechtssache Nr. 4779 über die zivilrechtlichen Sanktionen) bemängelt.

De verzoekende partijen in de zaken nrs. 4761 (tweede middel) en 4778 (tweede middel) doen gelden dat de bestreden bepalingen de artikelen 10, 11 en 23, derde lid, 1°, van de Grondwet schenden, al dan niet in samenhang gelezen met de vrijheid van handel en nijverheid, verankerd in artikel 7 van het decreet van 2 en 17 maart 1791 « tot afschaffing van het gildenwezen » (decreet d'Allarde), en, in de zaak nr. 4761, met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij ertoe zouden leiden dat het mogelijk wordt gemaakt om aan de advocaten, de ministeriële ambtenaren of de gerechtelijke mandatarissen, in de uitoefening van hun beroep of ambt, die zich niet zouden houden aan de verplichtingen die hun bij de wet van 20 december 2002 worden opgelegd, burgerrechtelijke sancties op te leggen die, door van toepassing te zijn ongeacht de aard van de door de overtreder niet-nageleefde verplichting en de ernst van de tekortkoming, een onevenredige beperking van de uitoefening van een beroepsactiviteit en van het recht op het ongestoord genot van de eigendom zouden vormen.
Die klagenden Parteien in den Rechtssachen Nrn. 4761 (zweiter Klagegrund) und 4778 (zweiter Klagegrund) führen an, die angefochtenen Bestimmungen verstiessen gegen die Artikel 10, 11 und 23 Absatz 3 Nr. 1 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit der in Artikel 7 des Dekrets vom 2. und 17. März 1791 zur Abschaffung der Zünfte (d'Allarde-Dekret) verankerten Handels- und Gewerbefreiheit, und in der Rechtssache Nr. 4761 mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern sie dazu führten, dass Rechtsanwälten, ministeriellen Amtsträgern oder gerichtlichen Mandatsträgern in der Ausübung ihres Berufes oder ihres Amtes, die nicht die ihnen durch das Gesetz vom 20. Dezember 2002 auferlegten Verpflichtungen einhielten, zivilrechtliche Sanktionen auferlegt werden könnten, die ungeachtet der Beschaffenheit der durch den Zuwiderhandelnden missachteten Verpflichtung und der Schwere der Verfehlung Anwendung fänden und somit eine unverhältnismässige Einschränkung der Ausübung einer Berufstätigkeit und des Rechtes auf Achtung des Eigentums darstellten.