Vertaling van "moeten stemmen terwijl " (Nederlands → Duits) :

Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.
Das Erfordernis des beständigen Zusammenlebens des Antragstellers auf Adoption und des Elternteils des Kindes zum Zeitpunkt des Adoptionsantrags wurde während der Vorarbeiten zum Gesetz vom 24. April 2003 wie folgt begründet: « Mit dem Gesetz vom 23. November 1998 zur Einführung des gesetzlichen Zusammenwohnens, das am 1. Januar 2000 in Kraft getreten ist, wurde auf eine gewisse Weise das Bestehen einer Form des Zusammenlebens außerhalb der Ehe anerkannt. Andererseits wurde in den vergangenen Jahren immer öfter gefordert, die Adoption durch unverheiratete Paare zu ermöglichen, insbesondere seit der Abschaffung der Begriffe ' gesetzliche ' und ' natürliche ' Abstammung durch das Gesetz vom 31. März 1987. Der Umstand, dass eine Adoption durch zwei Personen nur im Rahmen einer Ehe durchgeführt werden kann, wurde somit mehr und mehr als inkohärent empfunden. Auch im Bereich der Adoption muss dieser Entwicklung Rechnung getragen werden. Während früher nur zwei Ehepartner zusammen dasselbe Kind adoptieren konnten, sieht der Entwurf nunmehr die Möglichkeit vor, dass zwei unverheiratete Personen unterschiedlichen Geschlechts adoptieren. Es wird auch möglich sein, dass eine Person das Kind oder das Adoptivkind der Person, mit der sie zusammenwohnt (insofern der Adoptierende und die Person, mit der er zusammenwohnt, unterschiedlichen Geschlechts sind) unter den gleichen Bedingungen und mit den gleichen Folgen, als wenn der Adoptierende mit dem Elternteil des Adoptierten verheiratet wäre, adoptiert. Drei Bedingungen müssen jedoch erfüllt sein. Die erste Bedingung ist, dass diese Personen nicht miteinander verwandt sein dürfen.

De verzoekende partijen in de zaken nrs. 2227, 2336 en 2342 zetten uiteen dat voor dezelfde verkiezing en in hetzelfde gewest, een Franstalige kandidaat ongeveer 5.086 stemmen zou moeten verkrijgen om verkozen te worden, terwijl een Nederlandstalige kandidaat dat zou worden met ongeveer 1.536 stemmen minder.
Die klagenden Parteien in den Rechtssachen Nrn. 2227, 2336 und 2342 legen dar, dass ein französischsprachiger Kandidat für dieselbe Wahl und in derselben Region etwa 5.086 Stimmen werde erhalten müssen, um gewählt zu werden, während ein niederländischsprachiger Kandidat mit etwa 1.536 Stimmen weniger gewählt sei.

In de veronderstelling dat het Hof van mening is dat het evenredigheidsbeginsel door de bijzondere wetgever in acht moest worden genomen, betekent dat beginsel volgens de Ministerraad niet dat de door de kiezers uitgebrachte stemmen hetzelfde absolute gewicht moeten hebben; een perfect systeem is niet uitvoerbaar en het Belgisch recht kent vijf voorbeelden van versoepeling van het beginsel : de in de Grondwet verankerde zetelverdeling onder de rechtstreeks verkozen senatoren geeft een lichte Vlaamse oververtegenwoordiging weer terwijl die van de gemeenschapssenatoren wijst op een Vlaamse ondervertegenwoordiging; de wet betreffende de verkiezing van het Europees Parlement geeft een oververtegenwoordiging weer van de Duitstalige minderheid; de federale wet waarbij het land in kieskringen wordt verdeeld begunstigt de grote partijen wanneer zij slechts twee of drie volksvertegenwoordigers toewijst aan bepaalde kieskringen; tenslotte maakt ook de verdeling van de 75 zetels (64 F + 11 N) van de Brusselse Hoofdstedelijke Raad, zoals die voortvloeit uit artikel 20 in de versie die voorafgaat aan die waartegen het beroep is ingesteld, een oververtegenwoordiging van de Brusselse Vlamingen mogelijk.
Sollte der Hof den Standpunkt vertreten, dass der Sondergesetzgeber den Verhältnismässigkeitsgrundsatz einhalten müsse, bedeute dieser Grundsatz nach dem Dafürhalten des Ministerrates nicht, dass die Stimmen der Wähler dasselbe absolute Gewicht haben müssten; ein perfektes System sei nicht durchführbar, und im belgischen Recht gebe es fünf Beispiele einer Lockerung des Grundsatzes: Die in der Verfassung verankerte Aufteilung der Sitze unter den direkt gewählten Senatoren weise eine geringe flämische Ubervertretung auf, während diejenige der Gemeinschaftssenatoren eine flämische Untervertretung aufweise; das Gesetz über die Wahlen des Europäischen Parlamentes weise eine Ubervertretung der deutschsprachigen Minderheit auf; das föderale Gesetz zur Aufteilung des Landes in Wahlkreise begünstige die grossen Parteien, wenn es bestimmten Wahlkreisen lediglich zwei oder drei Abgeordnete zuweise; schliesslich ermögliche die Aufteilung der 75 Sitze (64 F + 11 N) des Rates der Region Brüssel-Hauptstadt gemäss Artikel 20 in der Fassung vor dem Einreichen der Klage ebenfalls eine Ubervertretung der Brüsseler Flamen.