Vertaling van "niet genoemd terwijl " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

elders niet genoemd | niet afzonderlijk genoemd | niet elders genoemd | e.n.g. [Abbr.] | n.a.g.i. [Abbr.] | n.e.g. [Abbr.]
anderweitig nicht angeführt | anderweitig nicht genannt | nicht anderweitig genannt | nicht näher bestimmt | ohne nähere Angabe | A.N.A. [Abbr.] | A.N.G. [Abbr.] | ANG [Abbr.] | N.A.G. [Abbr.] | n.n.b. [Abbr.] | ONA [Abbr.]

niet afzonderlijk genoemd | niet elders genoemd | n.a.g. [Abbr.] | n.e.g. [Abbr.]
nicht anderweitig genannt | N.A.G. [Abbr.]

afval van bereiding, formulering, levering en gebruik van fijnchemicaliën en niet eerder genoemde chemische produkten
Abfaelle aus HZVA von Feinchemikalien und Chemikalien a.n.g.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

2. « Schendt de onmogelijkheid, in het gemeen recht van de vereffening-verdeling, voor een mede-eigenaar om van de familierechtbank te verkrijgen dat zij de verkoop uit de hand van een niet gevoeglijk verdeelbaar onroerend goed toestaat, ongeacht of een andere mede-eigenaar al dan niet afwezig of weigerachtig is (en in voorkomend geval zelfs na te hebben vastgesteld dat dat soort van verkoop te verkiezen was boven de openbare verkoop en de belangen van de genoemde mede-eigenaars beter diende), zoals zij volgt uit artikel 1224 van het Gerechtelijk Wetboek, met ook hier in alle gevallen de onmogelijkheid van een andere dan een openbare verkoop tot gevolg, niet in het bijzonder de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere, supranationale wettelijke bepalingen zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, terwijl zulks het geval is in artikel 1193bis van het Gerechtelijk Wetboek zodra een nalatenschap een onroerend goed omvat waarin minderjarigen, beschermde personen, vermoedelijk afwezigen, personen die geïnterneerd zijn ter bescherming van de maatschappij, erfgenamen die onder voorrecht van boedelbeschrijving aanvaarden, enz. rechten hebben ?
2. « Verstößt die Unmöglichkeit für einen Miteigentümer, im allgemeinen Recht der Auseinandersetzung und Verteilung beim Familiengericht die Ermächtigung zum freihändigen Verkauf einer schwierig zu teilenden Immobilie zu erwirken, ob Säumigkeit oder Widerspenstigkeit eines anderen Miteigentümers vorliegt oder nicht (und gegebenenfalls sogar nachdem festgestellt wurde, dass diese Art des Verkaufs dem öffentlichen Verkauf vorzuziehen ist und den Interessen der genannten Miteigentümer besser entsprechen würde), so wie sie aus Artikel 1224 des Gerichtsgesetzbuches hervorgeht, was auch hier zur Folge hat, dass in allen Fällen nur ein öffentlicher Verkauf möglich ist, insbesondere gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit anderen, überstaatlichen Gesetzesbestimmungen wie der Europäischen Menschenrechtskonvention, und zwar im Gegensatz zu dem, was nach Artikel 1193bis des Gerichtsgesetzbuches der Fall ist, sobald ein Nachlass eine Immobilie umfasst, an der Minderjährige, geschützte Personen, vermutlich Verschollene, zum Schutze der Gesellschaft internierte Personen, unter Vorbehalt der Inventarerrichtung Annehmende usw. Rechte haben?

1. « Schendt artikel 1214, § 6, van het Gerechtelijk Wetboek niet in het bijzonder de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere, supranationale wettelijke bepalingen zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het, in de huidige stand van de interpretatie ervan in de rechtsleer en de rechtspraak, de notaris-vereffenaar niet toelaat, in het geval dat een van de mede-eigenaars afwezig of weigerachtig is, in zijn plaats in te stemmen met de door de andere mede-eigenaars gewenste verkoop uit de hand van een niet gevoeglijk verdeelbaar onroerend goed (in voorkomend geval zelfs na te hebben vastgesteld dat dat soort van verkoop te verkiezen was boven de openbare verkoop en de belangen van de genoemde mede-eigenaars beter diende), maar alleen toelaat over te gaan tot de openbare verkoop, zonder enige beoordelingsbevoegdheid, terwijl hij de eerste beoordelaar van de vereffening is, zodat elke verkoop uit de hand in het kader van een vereffening waarover geschil bestaat, de facto onmogelijk wordt gemaakt zodra een mede-eigenaar afwezig of weigerachtig is ?
1. « Verstößt Artikel 1214 § 6 des Gerichtsgesetzbuches insbesondere gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit anderen, überstaatlichen Gesetzesbestimmungen wie der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem er es im heutigen Stand der Auslegung in der Rechtslehre und Rechtsprechung dem Notar-Liquidator nicht ermöglicht, in dem Fall, dass einer der Miteigentümer säumig oder widerspenstig ist, an seiner Stelle dem von den anderen Miteigentümern gewünschten freihändigen Verkauf einer schwierig zu teilenden Immobilie zuzustimmen (gegebenenfalls sogar nachdem festgestellt wurde, dass diese Art des Verkaufs dem öffentlichen Verkauf vorzuziehen ist und den Interessen der genannten Miteigentümer besser entsprechen würde), sondern nur, zum öffentlichen Verkauf überzugehen, ohne jede Beurteilungsbefugnis, während er der erste Beurteiler der Liquidation ist, sodass jeder freihändige Verkauf im Rahmen einer streitigen Liquidation de facto unmöglich wird, sobald ein Miteigentümer säumig oder widerspenstig ist?

Helaas worden „volwassenen” nauwelijks genoemd in de mededeling over hoger onderwijs, terwijl hoger onderwijs voor alle leeftijdsgroepen juist doorslaggevend kan zijn als het op levenslang leren aankomt en ook een cruciale bijdrage kan leveren aan het bijhouden van vaardigheden en kennis door werkenden en niet-werkenden.
Es ist bedauerlich, dass in der Mitteilung zur Hochschulbildung auf „Erwachsene“ kaum eingegangen wird, obwohl die höhere Bildung im Rahmen des lebenslangen Lernens in allen Altersstufen von entscheidender Bedeutung sein kann, auch um Kenntnisse, Fähigkeiten und Wissen von Arbeitnehmern und Arbeitslosen auf dem neuesten Stand zu halten.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 7 januari 2015 in zake Marcel Yabili tegen de Belgische Staat en de Dienst voor de Overzeese Sociale Zekerheid, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 januari 2015, heeft de Franstalige Arbeidsrechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 51 van de wet van 17 juli 1963 betreffende de overzeese sociale zekerheid de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, alsook met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 14 van dat Verdrag, in zoverre het tot gevolg heeft dat de ouderdomsrente die verschuldigd is aan de gerechtigden van vreemde nationaliteit, van wie alle met toepassing van de bepalingen van de genoemde wet gestorte bijdragen de in artikel 17 bedoelde bestemming hebben gekregen, niet wordt aangepast aan de evolutie van de kosten van levensonderhoud, noch wordt geïndexeerd indien die gerechtigden in het buitenland verblijven, terwijl de ouderdomsrente die verschuldigd is aan de gerechtigden van Belgische nationaliteit of onderdanen van landen waarmee een wederkerigheidsakkoord zal zijn gesloten, wordt aangepast aan de evolutie van de kosten van levensonderhoud en wordt geïndexeerd ongeacht het land waar zij verblijven, waardoor personen die onder gelijkwaardige voorwaarden hebben bijgedragen tot de financiering van het Belgische stelsel van de overzeese sociale zekerheid, aldus op verschillende wijze worden behandeld ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 7. Januar 2015 in Sachen Marcel Yabili gegen den belgischen Staat und das Amt für überseeische soziale Sicherheit, dessen Ausfertigung am 15. Januar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das französischsprachige Arbeitsgericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 51 des Gesetzes vom 17. Juli 1963 über die überseeische soziale Sicherheit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 26 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte sowie mit den Artikeln 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention und 14 dieser Konvention, indem er dazu führt, dass die Altersrente, die den Empfängern ausländischer Staatsangehörigkeit geschuldet ist, deren in Anwendung der Bestimmungen des genannten Gesetzes gezahlte Beiträge alle den in Artikel 17 vorgesehenen Verwendungszweck erhalten haben, weder den Lebenshaltungskosten angepasst noch indexiert wird, wenn diese Empfänger im Ausland ihren Wohnort haben, während die Altersrente, die jenen Empfängern geschuldet ist, die die belgische Staatsangehörigkeit besitzen oder Staatsangehörige von Ländern sind, mit denen ein Gegenseitigkeitsabkommen abgeschlossen worden ist, den Lebenshaltungskosten angepasst und indexiert wird, unabhängig vom Land ihres Wohnortes, wobei somit Personen, die unter gleichwertigen Bedingungen zur Finanzierung der belgischen Regelung der überseeischen sozialen Sicherheit beigetragen haben, unterschiedlich behandelt werden?

Snappe, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 16 september 2013 in zake het openbaar ministerie tegen Christophe Briand, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 oktober 2015, heeft de Politierechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 62, § 8 [lees : achtste lid], van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer, in zoverre het bepaalt dat het afschrift van de processen-verbaal binnen een termijn van veertien dagen ' aan de overtreders ' en niet ' aan de overtreders en/of aan de houders van de nummerplaat ' moet worden toegezonden, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer het in die zin wordt geïnterpreteerd dat enkel de processen-verbaal waarvan een afschrift binnen de termijn van veertien dagen vanaf de datum van de vaststelling van het misdrijf werd verstuurd naar de overtreder, zoals een natuurlijke persoon die houder is van de nummerplaat (en die zodoende wordt vermoed de ' overtreder ' te zijn aangezien hij krachtens artikel 67bis van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer wordt vermoed de overtreding te hebben begaan) of elke persoon van wie zou worden bevestigd dat hij de overtreder is, de in artikel 62, tweede lid, van de genoemde wet bedoelde bijzondere bewijswaarde hebben, terwijl de processen-verbaal waarvan een afschrift werd verstuurd naar een rechtspersoon die houder is van de nummerplaat, ten aanzien van wie er geen vermoeden van schuld bestaat, die bijzondere bewijswaarde niet zouden hebben ?
Snappe, T. MerckxVan Goey, P. Nihoul, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers P.-Y. Dutilleux, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 16. September 2013 in Sachen der Staatsanwaltschaft gegen Christophe Briand, dessen Ausfertigung am 30. Oktober 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Polizeigericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 62 § 8 [zu lesen ist: Absatz 8] des Gesetzes vom 16. März 1968 über die Straßenverkehrspolizei dadurch, dass er bestimmt, dass die Abschrift der Protokolle den ' Zuwiderhandelnden ' und nicht den ' Zuwiderhandelnden und/oder den Inhabern des Nummernschildes ' binnen einer Frist von vierzehn Tagen zuzusenden ist, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, wenn er dahingehend ausgelegt wird, das nur die Protokolle, von denen eine Abschrift dem Zuwiderhandelnden, und zwar einer natürlichen Person, die Inhaberin des Nummernschildes ist (und dadurch die vermutliche ' Zuwiderhandelnde ', weil aufgrund von Artikel 67bis des Gesetzes vom 16. März 1968 über die Straßenverkehrspolizei davon ausgegangen wird, dass sie den Verstoß begangen hat), oder jeder anderen Person, bei der sich herausstellen würde, dass sie die ' Zuwiderhandelnde ' ist, innerhalb einer Frist von vierzehn Tagen ab dem Datum der Feststellung des Verstoßes zugesandt wurde, die besondere Beweiskraft im Sinne von Artikel 62 Absatz 2 desselben Gesetzes besitzen, während die Protokolle, von denen eine Abschrift einer juristischen Person, die Inhaberin des Nummernschildes ist, der gegenüber keine Schuldvermutung vorliegt, zugesandt wurde, nicht diese besondere Beweiskraft besitzen würden?

– "persoonlijke aspecten van het huwelijk" worden in de bepalingen met betrekking tot het toepassingsgebied van de verordening niet genoemd, terwijl zij in het voorstel inzake geregistreerde partnerschappen uitdrukkelijk worden uitgesloten.
- die sog". personenbezogenen Aspekte der Ehe" werden in der Ehegüterrechtsverordnung bei Bestimmung des Anwendungsbereichs nicht erwähnt, während sie vom Vorschlag betreffend eingetragene Partnerschaften ausdrücklich ausgenommen sind.

Een aantal lidstaten (BG, ES, FR, CY, LT, LU, MT, NL, PT, SK, SE en UK (Gibraltar)) hebben uitdrukkelijke verwijzingen naar die vormen van uitbuiting opgenomen, terwijl in andere lidstaten een aantal van deze vormen niet uitdrukkelijk genoemd worden terwijl deze in de richtlijn als minimumvereisten zijn opgenomenIn SE vallen de ontbrekende elementen echter onder de bredere vangnetbepaling.
Mehrere Mitgliedstaaten (BG, ES, FR, CY, LT, LU, MT, NL, PT, SK, SE und UK (Gibraltar)) haben explizite Verweise auf diese Formen der Ausbeutung aufgenommen, während in anderen Mitgliedstaaten nicht ausdrücklich auf einzelne dieser Mindestformen der Ausbeutung Bezug genommen wird.In SE sind die fehlenden Elemente allerdings durch eine weiter gefasste Auffangregelung abgedeckt.

Het onderwijs dat migrantenkinderen wordt geboden staat niet los van het EU-immigratiebeleid in zijn geheel. Kenmerkend voor dit beleid zijn de harde maatregelen tegen degenen die het grootkapitaal niet nodig heeft en die illegale immigranten worden genoemd, terwijl de immigranten die wel beantwoorden aan de behoeften van de monopolies op selectieve wijze worden gelegaliseerd en geïntegreerd in de arbeidsmarkt, zij het dan onder zeer ongunstige voorwaarden.
Das Unterrichten von Kindern mit Migrationshintergrund lässt sich nicht von der allgemeinen Einwanderungspolitik der EU trennen. Diese Politik zeichnet sich durch harte Maßnahmen gegen diejenigen aus, die nicht von großen Unternehmen benötigt werden, und lässt die selektive Legalisierung und Integration in den Arbeitsmarkt von Einwanderern, die den Anforderungen der Monopole gerecht werden, als illegale Immigration gelten – natürlich unter weit weniger günstigen Bedingungen.

Voorzitter Winkler, wat het energievraagstuk betreft, maken we ons een beetje zorgen over het feit dat in de conclusies alleen de verwerving van grondstoffen en het vervoer ervan door de transitlanden als prioriteit wordt genoemd, terwijl eco-efficiëntie en hernieuwbare energiebronnen helemaal niet worden genoemd.
Herr Winkler, was die Energiefrage anbelangt, sind wir einigermaßen beunruhigt, weil die einzige in den Schlussfolgerungen genannte Priorität den Ressourcenerwerb betrifft und den Transport dieser Ressourcen in den Transitländern, während kein einziger Hinweis auf die Ökoeffizienz und die erneuerbaren Energieträger gegeben wird.

Om deze reden moeten verwijzingen naar lidstaten in de tekst van het verslag niet als volledig worden beschouwd: voorbeelden van recente beleidsactiviteiten zullen benadrukt worden, terwijl gevallen waarin soortgelijke beleidsmaatregelen al lang bestaan, niet worden genoemd.
Folglich ergeben die Aussagen zu Mitgliedstaaten im Berichtstext kein vollständiges Bild, da sie vor allem politische Maßnahmen jüngeren Datums berücksichtigen, nicht aber Fälle, in denen schon seit längerem so verfahren wird.