Vertaling van "onderhavige strafrechtelijke zaak " (Nederlands → Duits) :

B. overwegende dat uit de in de aanklacht genoemde feiten blijkt dat de klacht tijdens een verkiezingscampagne is ingediend drie jaar nadat de beweerde overtredingen werden begaan; overwegende dat de particuliere persoon die de klacht aanhangig heeft gemaakt duidelijk politieke doeleinden nastreeft, zoals blijkt uit de documentatie die deze persoon zelf aan de Voorzitter van het Parlement heeft voorgelegd en uit het feit dat hij beweert op te treden namens burgers die in algemene termen bezwaar maakten tegen de manier waarop Marek Siwiec zijn publieke taak uitoefent; overwegende dat het aanspannen van de onderhavige strafrechtelijke zaak een fumus persecutionis vormt, aangezien er serieuze redenen bestaan om te geloven dat de klachten tegen Marek Siwiec door een politiek tegenstander zijn ingediend, met als voornaamste doel zijn activiteit als lid van het Europees Parlement te ondermijnen,
B. in der Erwägung, dass aus dem Zeitpunkt der Klage während eines Wahlkampfes drei Jahre nach der Verübung der angeblichen Vergehen und aus den offenkundig politischen Zielen des Privatklägers, die insbesondere aus den Dokumenten, die dem Präsidenten des Parlaments von dieser Privatperson selbst vorgelegt wurden, und aus der Tatsache hervorgehen, dass diese Person behauptet, für Bürger zu handeln, die grundsätzlich dagegen sind, dass Marek Siwiec ein öffentliches Amt bekleidet, ersichtlich ist, dass das in Frage stehende Betreiben eines Strafverfahrens insoweit einen Fall von fumus persecutionis darstellt, als es berechtigte Gründe zu der Annahme gibt, dass die gegen Marek Siwiec vorgebrachten Beschuldigungen von einem politischen Gegner mit dem Hauptziel erhoben wurden, dessen Tätigkeit als Mitglied des Europäischen Parlaments zu schaden,

B. overwegende dat uit de in de aanklacht genoemde feiten blijkt dat de klacht tijdens een verkiezingscampagne is ingediend drie jaar nadat de beweerde overtredingen werden begaan; overwegende dat de particuliere persoon die de klacht aanhangig heeft gemaakt duidelijk politieke doeleinden nastreeft, zoals blijkt uit de documentatie die deze persoon zelf aan de Voorzitter van het Parlement heeft voorgelegd en uit het feit dat hij beweert op te treden namens burgers die in algemene termen bezwaar maakten tegen de manier waarop de heer Siwiec zijn publieke taak uitoefent; overwegende dat het aanspannen van de onderhavige strafrechtelijke zaak een fumus persecutionis vormt, aangezien er serieuze redenen bestaan om te geloven dat de klachten tegen de heer Siwiec door een politiek tegenstander zijn ingediend, met als voornaamste doel zijn activiteit als lid van het Europees Parlement te ondermijnen,
B. in der Erwägung, dass aus dem Zeitpunkt der Klage während eines Wahlkampfes drei Jahre nach der Verübung der angeblichen Vergehen und aus den offenkundig politischen Zielen des Privatklägers, die insbesondere aus den Dokumenten, die dem Präsidenten des Parlaments von dieser Privatperson selbst vorgelegt wurden, und der Tatsache hervorgehen, dass diese Person behauptet, für Bürger zu handeln, die grundsätzlich dagegen sind, dass Marek Siwiec ein öffentliches Amt bekleidet, ersichtlich ist, dass das in Rede stehende Betreiben eines Strafverfahrens insoweit einen Fall von fumus persecutionis darstellt, als es berechtigte Gründe zu der Annahme gibt, dass die gegen Marek Siwiec vorgebrachten Beschuldigungen von einem politischen Gegner mit dem Hauptziel erhoben wurden, dessen Tätigkeit als Mitglied des Europäischen Parlaments zu schaden,

Die vragen hebben, rekening houdend met de feiten van de onderhavige zaak, betrekking op de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepalingen met de artikelen 10, 11, 22 en 23 van de Grondwet en met de vrijheid van handel en nijverheid in zoverre zij, enerzijds, van de verantwoordelijken voor de distributie (artikel 3, eerste lid) en de verzekerings- en herverzekeringstussenpersonen (artikel 10) vereisen dat zij een voldoende professionele betrouwbaarheid bezitten (artikel 10, eerste lid, 2°bis ) en zich niet in de in artikel 10, eerste lid, 3°, bedoelde situatie van beroepsverbod bevinden, zonder onderscheid te maken, wanneer die personen het voorwerp zijn geweest van een strafrechtelijke veroordeling, naargelang de feiten die hun ten laste werden gelegd, al dan niet in verband stonden met hun beroepsactiviteit en naar gelang van de ernst en de anciënniteit van die veroordeling en in zoverre, anderzijds, de CBFA over geen enkele beoordelingsmarge beschikt die haar toelaat rekening te houden met het verband tussen deze feiten en de beroepsactiviteit van de betrokkenen.
Diese Fragen beziehen sich angesichts des Sachverhalts dieser Rechtssache auf die Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmungen mit den Artikeln 10, 11, 22 und 23 der Verfassung und mit der Handels- und Gewerbefreiheit, insofern sie einerseits von den Vertriebsbeauftragten (Artikel 3 Absatz 1) und von den Versicherungs- und Rückversicherungsvermittlern (Artikel 10) verlangten, dass sie einen ausreichenden beruflichen Leumund besässen (Artikel 10 Absatz 1 Nr. 2bis ) und sich nicht in einer der Situationen des Berufsverbots im Sinne von Artikel 10 Absatz 1 Nr. 3 befänden, ohne zu unterscheiden, wenn diese Personen Gegenstand einer strafrechtlichen Verurteilung gewesen seien, ob die ihnen zur Last gelegten Fakten mit ihrer Berufstätigkeit zusammenhingen oder nicht und ohne nach der Schwere und dem zeitlichen Zurückliegen dieser Verurteilung zu unterscheiden, und insofern andererseits die CBFA über keine Ermessensbefugnis verfüge, die es ihr ermöglichen würde, der Verbindung dieser Taten mit der Berufstätigkeit der betroffenen Personen Rechnung zu tragen.

In zijn arrest nr. 62/2005, waarbij het Hof uitspraak heeft gedaan over een beroep tot vernietiging van de artikelen 16, 2°, en 18, 4°, van de wet van 5 augustus 2003 betreffende ernstige schendingen van het internationaal humanitair recht - beroep dat onder meer was ingesteld door de verzoekende partij in onderhavige zaak - heeft het Hof geoordeeld dat, wegens de problemen die zijn gerezen bij de toepassing van de wet van 16 juni 1993 betreffende de bestraffing van ernstige schendingen van het internationaal humanitair recht, de wetgever redelijkerwijze heeft kunnen oordelen dat de extraterritoriale strafrechtelijke bevoegdheid voor ernstige schendingen van het internationaal humanitair recht diende te worden beperkt, door met name te voorzien in een persoonlijk aanknopingspunt van de dader of van het slachtoffer met het land.
In seinem Urteil Nr. 62/2005, in dem der Hof über eine Klage auf Nichtigerklärung der Artikel 16 Nr. 2 und 18 Nr. 4 des Gesetzes vom 5. August 2003 über schwere Verstösse gegen das humanitäre Völkerrecht - die unter anderem von der in der vorliegenden Rechtssache klagenden Partei erhoben worden war - befunden hat, hat er erkannt, dass wegen der Probleme, die bei der Anwendung des Gesetzes vom 16. Juni 1993 über die Ahndung schwerer Verstösse gegen das humanitäre Völkerrecht aufgetreten sind, der Gesetzgeber vernünftigerweise den Standpunkt vertreten konnte, dass Einschränkungen der extraterritorialen strafrechtlichen Zuständigkeit in Bezug auf schwere Verstösse gegen das humanitäre Völkerrecht notwendig waren und insbesondere ein Kriterium der persönlichen Verbindung des Täters oder des Opfers zum Land einführen.

Het arrest van 24 februari 1994 is gegrond op vier elementen die aan de betwiste bepaling van de in die zaak in het geding zijnde Franse wet een strafrechtelijk karakter verlenen; zulks is in onderhavige zaak niet het geval : de bij artikel 215, 5, van het K.B./W.I. B. voorgeschreven maatregel is geen sanctie die erop is gericht te straffen om herhaling van soortgelijke handelingen te voorkomen, doch hij strekt integendeel tot het geldelijke herstel van een nadeel; hij steunt niet op een strafmaatregel met een algemeen karakter, doch heeft mogelijkerwijze betrekking op een derde die in het bezit zou kunnen zijn van sommen die aan een in gebreke blijvende belastingplichtige toebehoren; artikel 215, 5, voorziet niet in een strafrechtelijke sanctie, en met name niet in lijfsdwang.
Das Urteil vom 24. Februar 1994 stütze sich auf vier Elemente, die der fraglichen Bestimmung des französischen Gesetzes in dieser Sache einen strafrechtlichen Charakter verliehen; dies sei in der vorliegenden Sache nicht der Fall, denn die in Artikel 215 5 KE/EStGB vorgesehene Massnahme sei keine Sanktion zur Bestrafung, um der Wiederholung ähnlicher Handlungen vorzubeugen, sondern sie diene im Gegenteil der finanziellen Wiedergutmachung eines Schadens; sie stütze sich nicht auf eine repressive Massnahme allgemeiner Art, sondern betreffe möglicherweise einen Dritten, der Inhaber von einem säumigen Steuerpflichtigen gehörenden Summen sein könne; Artikel 215 5 sehe keine strafrechtliche Sanktion vor, insbesondere keine Zwangshaft.