De ICCAT schat bij voorbeeld dat de onregelmatige vangsten van grootoogtonijn (d.w.z. door vaartuigen die onder goedkope vlag varen) per jaar is gestegen van 5.000 ton in 1993 tot 25.000 ton in 1999; dit staat gelijk met ongeveer een vijfde van de totale vangst.
So geht die ICCAT beispielsweise davon aus, dass sich die jährlichen Fänge von Großaugenthun durch irreguläre Schritte, d. h. Schiffe unter Billigflaggen, von 5.000 Tonnen im Jahr 1993 auf 25.000 Tonnen im Jahr 1999 erhöht haben, was etwa einem Fünftel der Gesamtfänge entspricht.