De twee richtlijnen zijn in de eerste plaats zo zorgvuldig geconstrueerd om te garanderen dat er geen massale en onverwachte ontslagen zouden vallen; er zijn namelijk al ongeveer 250.000 banen in deze sector verloren gegaan en het einde is nog niet in zicht. In de tweede plaats moesten lidstaten die veel geld in bijvoorbeeld nucleaire energie hadden gestoken, de kans krijgen een strategisch plan op te stellen om die investeringen waar mogelijk niet nodeloos verloren te laten gaan.
Die beiden Richtlinien waren sehr sorgfältig berechnet worden, um einen massiven und plötzlichen Arbeitsplatzabbau zu verhindern (bisher gingen ca. 250 000 Arbeitsplätze in diesem Sektor verloren, denen weitere folgen werden) und um den Mitgliedstaaten, die z. B. stark in die Kernenergie investiert hatten, einen gewissen Planungsspielraum einzuräumen und das Entstehen uneinbringlicher Kosten nach Möglichkeit zu verhindern.
