Vertaling van "opnieuw voor hof omdat het geen vergunning heeft afgegeven " (Nederlands → Duits) :

Milieu: Commissie daagt SLOVENIË opnieuw voor Hof omdat het geen vergunning heeft afgegeven voor een grote cementfabriek, en vraagt om financiële sancties op te leggen
Umwelt: Kommission verklagt SLOWENIEN erneut wegen fehlender Betriebsgenehmigung für eine große Zementfabrik und beantragt die Verhängung von Geldbußen

De Europese Commissie daagt Ierland opnieuw voor het Hof van Justitie van de EU omdat het geen uitvoering heeft gegeven aan een deel van het arrest Commissie/Ierland van het Hof van 3 juli 2008 (C-215/06) door geen milieueffectbeoordeling voor het windturbinepark te Derrybrien, County Galway, te verrichten.
Die Europäische Kommission verklagt Irland erneut vor dem Gerichtshof der Europäischen Union, weil das Land dem Urteil des Gerichtshofs vom 3. Juli 2008 (C-215/06, Kommission/Irland) teilweise nicht nachgekommen ist und für den Windpark Derrybrien in der irischen Grafschaft Galway keine Umweltverträglichkeitsprüfung durchgeführt hat.

De Europese Commissie heeft besloten Griekenland opnieuw voor het Hof van Justitie van de EU te dagen omdat het geen uitvoering heeft gegeven aan een beschikking van de Commissie van 2008 waarbij de terugvordering werd gelast van met de interne markt onverenigbare staatssteun die aan Hellenic Shipyards was verleend.
Die Europäische Kommission hat beschlossen, Griechenland erneut vor den Gerichtshof zu bringen, weil es gegen eine Kommissionsentscheidung aus dem Jahr 2008 verstoßen hat, in der es zur Rückforderung unzulässiger Beihilfen für Hellenic Shipyards aufgefordert wurde.

De Europese Commissie daagt Zweden opnieuw voor het Hof omdat het geen vergunning verleent voor fabrieksinstallaties die zonder vergunning worden geëxploiteerd.
Die Europäische Kommission verklagt Schweden erneut vor dem Gerichtshof der Europäischen Union, da das Land für in Betrieb befindliche Industrieanlagen keine Genehmigungen erteilt hat.

Uit de feiten van de zaak die aan de verwijzende rechter werd voorgelegd en uit de motieven van zijn verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt gevraagd uitspraak te doen over de bestaanbaarheid van artikel 116, § 5, tweede lid, in fine, van het WWROSP met de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met artikel 23, derde lid, 4°, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling zou instellen tussen twee categorieën van personen die, door het indienen bij de Raad van State van een beroep tot nietigverklaring gericht tegen een beslissing van het gemeentecollege waarbij een stedenbouwkundige vergunning wordt verleend in afwijking van het gewestplan met toepassing van artikel 112 van het WWROSP, de wettigheid betwisten van de door de gemachtigde ambtenaar genomen beslissing om van het gewestplan af te wijken, in het licht van de artikelen 112 en 114 van het WWROSP : enerzijds, de personen die te maken krijgen met een uitdrukkelijke beslissing van de gemachtigde ambtenaar die werd verstuurd binnen vijfendertig dagen na de aanvraag om afwijking van het gemeentecollege en, anderzijds, zij die te maken krijgen met een beslissing die geacht wordt gunstig te zijn, omdat de gemachtigde ambtenaar binnen die termijn geen beslissing heeft verstuurd.
Aus dem Sachverhalt der dem vorlegenden Richter unterbreiteten Rechtssache und aus der Begründung der Verweisungsentscheidung geht hervor, dass der Hof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 116 § 5 Absatz 2 in fine des WGBRSE mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit deren Artikel 23 Absatz 3 Nr. 4 zu urteilen, insofern die fragliche Bestimmung einen Behandlungsunterschied einführe zwischen zwei Kategorien von Personen, die durch Einreichen einer Nichtigkeitsklage beim Staatsrat gegen eine Entscheidung des Gemeindekollegiums zur Erteilung einer vom Sektorenplan abweichenden Städtebaugenehmigung in Anwendung von Artikel 112 des WGBRSE die Rechtmässigkeit der vom Sektorenplan abweichenden Entscheidung des beauftragten Beamten hinsichtlich der Artikel 112 und 114 des WGBRSE anfechten: einerseits den Personen, die mit einer ausdrücklichen Entscheidung des beauftragten Beamten, die innerhalb von fünfunddreissig Tagen nach dem Abweichungsantrag des Gemeindekollegiums zugesandt worden sei, konfrontiert seien, und andererseits denjenigen, die mit einer als befürwortend geltenden Entscheidung konfrontiert seien, weil der beauftragte Beamten innerhalb dieser Frist keine Entscheidung zugesandt habe.

9) ERAAN HERINNEREND dat het Europees Hof van Justitie in een arrest van 17 december 1981 (Zaak 279/80, WEBB) heeft verklaard dat artikel 59 van het EEG-Verdrag niet verbiedt dat een lidstaat die een vergunning eist van ondernemingen die arbeidskrachten ter beschikking stellen, een in een andere lidstaat gevestigde dienstverrichter die werkzaamheden op zijn grondgebied uitoefent, verplicht aan deze voorwaarde te voldoen, ook indien deze over een door de staat van vestiging afgegeven vergunning beschikt, met dien verstande evenwel dat de lidstaat waar de dienst wordt verricht, bij het onderzoek van de aanvrage en bij de afgifte van de vergunning geen enkel onderscheid maakt op grond van de nationaliteit of de plaats van vestiging van de dienstverrichter, en bovendien rekening houdt met de bewijsstukken en waarborgen die de dienstverrichter voor de uitoefening van zijn werkzaamheden in de lidstaat van vestiging reeds heeft verschaft;
9. UNTER HINWEIS DARAUF, daß der Europäische Gerichtshof in seinem Urteil vom 17. Dezember 1981 (Rechtssache 279/80, WEBB) bestimmt, daß es Artikel 59 EWG-Vertrag einem Mitgliedstaat, der Arbeitnehmerüberlassungsunternehmen einer Genehmigungspflicht unterwirft, nicht verbietet, einen in einem anderen Mitgliedstaat ansässigen Erbringer von Dienstleistungen, der diese Tätigkeit in seinem Hoheitsgebiet ausübt, zur Erfüllung dieser Voraussetzung zu verpflichten, selbst wenn der Leistungserbringer über eine vom Staat der Niederlassung erteilte Genehmigung verfügt; dies gilt jedoch nur, wenn der Mitgliedstaat, in dem die Leistung erbracht werden soll, bei der Prüfung der Anträge auf Genehmigung und bei der Genehmigungserteilung in keiner Weise nach der Staatsangehörigkeit oder dem Niederlassungsort des Leistungserbringers unterscheidet und wenn er außerdem die Nachweise und Sicherheiten berücksichtigt, die der Leistungserbringer bereits für die Ausübung seiner Tätigkeit im Mitgliedstaat der Niederlassung beigebracht hat,