Vertaling van "overtredingen vervolgd zouden " (Nederlands → Duits) :

- (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, het is positief dat we het er in ieder geval over eens zijn om vier vaak voorkomende overtredingen nu gemeenschappelijk te vervolgen, maar in de praktijk gaat het er vooral om dat deze verkeersovertredingen dan ook werkelijk worden bestraft en dat we niet alleen zeggen dat bepaalde overtredingen vervolgd zouden moeten worden.
– (DE) Herr Präsident, Herr Kommissar! Es ist gut, dass wir wenigstens die Einigung haben, vier häufige Delikte nun gemeinsam zu verfolgen.

« Schenden de artikelen 68bis tot 68quinquies van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, gecoördineerd op 16 maart 1968, zoals ingevoegd bij artikel 32 van de wet van 7 februari 2003 houdende verschillende bepalingen inzake verkeersveiligheid, bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 25 februari 2003, en in samenhang gelezen met artikel 62 van de genoemde gecoördineerde wetten waarbij aan de processen-verbaal opgemaakt ter uitvoering van de wetten en reglementen inzake wegverkeer een bijzondere bewijskracht wordt verleend, in zoverre zij voorzien in een toewijzing van de ontvangsten van de penale geldboeten, van de bevelen tot betaling, van de minnelijke schikkingen en andere onmiddellijke inningen, aangezien de bestaande marge tussen het resultaat van de ontvangsten in de jaren na 2002 en het resultaat van de geïndexeerde ontvangsten in 2002 wordt toegewezen aan de politiezones die een overeenkomst inzake verkeersveiligheid zullen hebben gesloten op basis van door de Koning vastgestelde criteria, en gelet op het feit dat zij afbreuk zouden kunnen doen aan artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat zij een discriminerend verschil in behandeling in het leven roepen tussen de personen die worden vervolgd wegens overtreding van de wetten en reglementen inzake wegverkeer en diegenen die worden vervolgd wegens andere overtredingen ?
« Verstossen die Artikel 68bis bis 68quinquies der am 16. März 1968 koordinierten Gesetze über die Strassenverkehrspolizei, eingefügt durch Artikel 32 des Gesetzes vom 7. Februar 2003 zur Festlegung verschiedener Bestimmungen in Sachen Verkehrssicherheit (veröffentlicht im Belgischen Staatsblatt vom 25. Februar 2003), in Verbindung mit Artikel 62 der besagten koordinierten Gesetze, durch die den in Ausführung der Gesetze und Verordnungen über den Strassenverkehr aufgesetzten Protokollen eine besondere Beweiskraft verliehen wird, insofern sie eine Zuerkennung der Einnahmen aus den Geldstrafen im strafrechtlichen Sinne, den Zahlungsaufforderungen, den gütlichen Regelungen und anderen sofortigen Einziehungen vorsehen, da die bestehende Spanne zwischen dem Ergebnis der Einnahmen in den Jahren nach 2002 und dem Ergebnis der indexierten Einnahmen im Jahre 2002 jenen Polizeizonen zuerkannt wird, die ein Abkommen im Bereich der Verkehrssicherheit aufgrund von durch den König festgelegten Kriterien geschlossen haben, sowie in Anbetracht dessen, dass sie Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention Abbruch leisten könnten, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem sie einen diskriminierenden Behandlungsunterschied zwischen den Personen, die wegen eines Verstosses gegen die Gesetze und Verordnungen über den Strassenverkehr verfolgt werden, und denjenigen, die wegen anderer Verstösse verfolgt werden, einführen?

Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».
Hinsichtlich der in den Schlusfolgerungen der referierenden Richter enthaltenen Erwägung, das der Kläger nicht nachweist, das er sich in einer Rechtslage befindet, in der er durch die angefochtene Masnahme, die Vorschriften bezüglich der Arbeitsweise der Staatsanwaltschaft enthält, unmittelbar betroffen sein könnte, macht der Kläger in seinem Begründungsschriftsatz geltend, das er « zur erschöpfenden Begründung seines Interesses an der von ihm erhobenen Klage angeben müste, welcher noch nicht verjährten Verbrechen, Vergehen und Übertretungen er sich schuldig gemacht hat; das der Kläger sich auf den am 19. Dezember 1966 in New York geschlossenen [.] Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte beruft, insbesondere auf Artikel 14 Absatz 3 Buchstabe g, der bestimmt : ' Jeder wegen einer strafbaren Handlung Angeklagte hat in gleicher Weise im Verfahren Anspruch auf folgende Mindestgarantien : [.] er darf nicht gezwungen werden, gegen sich selbst als Zeuge auszusagen oder sich schuldig zu bekennen '; das diese Bestimmung vom Vorsitzenden der Dutroux-Kommission vor jeder Zeugenvernehmung den Zeugen vor der Eidesleistung vorgelesen wurde; das sie also offensichtlich eine allgemeine Tragweite hat und als Kodifizierung der Regel ' nemo tenetur edere contra se ' aufzufassen ist, ähnlich dem amerikanischen Fünften Amendement; das die angefochtene Bestimmung zur Folge haben kann, das ministerielle Richtlinien erlassen werden, die dazu führen, das der Kläger, der jedoch niemals jemanden um einen Franken ärmer gemacht hat, verfolgt würde, während Straftäter, die folgenschwere Taten begangen haben, ungestraft davonkämen ».