Vertaling van "partij die geen memorie indient " (Nederlands → Duits) :

In een arrest van 4 juni 2015 was hij van oordeel « dat in tegenstelling tot het geval waarin de tegenpartij de bestreden beslissing verdedigt en waarin memories van antwoord en van wederantwoord worden ingediend, er geen reden is tot synthese wanneer, zoals te dezen, de tegenpartij geen memorie van antwoord indient, indien dus geen enkel argument wordt tegengeworpen tegen de middelen die door de verzoeker in het verzoekschrift worden uiteengezet, of indien de raadpleging van het dossier niet leidt tot enige nieuwe overweging bij de verzoeker, waarbij een ' synthese ' slechts denkbaar is wanneer er diverse elementen moeten worden geordend; dat in een dergelijk geval de toelichtende memorie ertoe kan worden beperkt te verwijzen naar het verzoekschrift en dus, a fortiori, de inhoud ervan weer te geven; dat de Raad van State dan immers uitspraak doet na inzage van een enkel processtuk uitgaande van de verzoeker en dat de met de procedureregeling nagestreefde doelstelling van vereenvoudiging wordt bereikt » (eigen vertaling) (RvSt, 4 juni 2015, nr. 231.441).
In einem Entscheid vom 4. Juni 2015 vertrat er den Standpunkt, « dass im Gegensatz zu dem Fall, in dem die Gegenpartei die angefochtene Entscheidung verteidigt und Erwiderungs- und Replikschriftsätze eingereicht werden, kein Anlass zu einer Synthese besteht, wenn, wie in diesem Fall, die Gegenpartei keinen Erwiderungsschriftsatz einreicht, also wenn keinem Argument gegen die Klagegründe, die der Kläger in der Antragschrift darlegt, widersprochen wird oder wenn die Einsichtnahme der Akte nicht zu neuen Erwägungen des Klägers führt, wobei eine ' Synthese ' nur denkbar ist, wenn verschiedene Elemente geordnet werden müssen; dass in einem solchen Fall der Erläuterungsschriftsatz darauf begrenzt werden kann, auf die Antragschrift zu verweisen und folglich, a fortiori, deren Inhalt wiederzugeben; dass der Staatsrat dann nämlich nach Einsichtnahme einer einzigen Verfahrensunterlage urteilt, die vom Kläger ausgeht, und das mit der Verfahrensregelung angestrebte Ziel der Vereinfachung erreicht wird » (Staatsrat, 4. Juni 2015, Nr. 231.441).

12. merkt op dat er in het beginstadium enige prima facie-beoordeling moet plaatsvinden van de gegrondheid van een collectieve actie en beklemtoont dat de deelnemers aan een collectieve schadeactie niet bevoordeeld mogen worden ten opzichte van wie een individuele schadeactie voert; eist dat in het kader van mechanismen voor collectieve schadeacties het beginsel moet gelden dat de partij die de vordering indient, het bewijs voor zijn vordering moet leveren, voor zover het geldende nationale recht geen verlichting van de bewijslast voorschrijft of de toegang tot informatie en bewijsstukken in handen van de gedaagde bevordert;
12. stellt fest, dass es eine gewisse Prima-facie-Bewertung der Vorteile einer Gruppenklage auf einer Vorstufe geben sollte, und betont, dass Kollektivkläger nicht besser oder schlechter gestellt werden dürfen als Individualkläger; fordert, dass im Rahmen kollektiver Rechtsdurchsetzungsmechanismen der Grundsatz gelten muss, dass die klagende Partei Nachweise für ihre Ansprüche erbringen muss, sofern die geltenden nationalen Rechtsvorschriften keine Erleichterung der Beweislast vorsehen oder den Zugang zu Informationen und Nachweisen, über die die beklagte Partei verfügt, erleichtern;

12. merkt op dat er in het beginstadium enige prima facie-beoordeling moet plaatsvinden van de gegrondheid van een collectieve actie en beklemtoont dat de deelnemers aan een collectieve schadeactie niet bevoordeeld mogen worden ten opzichte van wie een individuele schadeactie voert; eist dat in het kader van mechanismen voor collectieve schadeacties het beginsel moet gelden dat de partij die de vordering indient, het bewijs voor zijn vordering moet leveren, voor zover het geldende nationale recht geen verlichting van de bewijslast voorschrijft of de toegang tot informatie en bewijsstukken in handen van de gedaagde bevordert;
12. stellt fest, dass es eine gewisse Prima-facie-Bewertung der Vorteile einer Gruppenklage auf einer Vorstufe geben sollte, und betont, dass Kollektivkläger nicht besser oder schlechter gestellt werden dürfen als Individualkläger; fordert, dass im Rahmen kollektiver Rechtsdurchsetzungsmechanismen der Grundsatz gelten muss, dass die Klage führende Partei Nachweise für ihre Klage erbringen muss, sofern die geltenden nationalen Rechtsvorschriften keine Erleichterung der Beweislast vorsehen oder den Zugang zu Informationen und Nachweisen, über die die beklagte Partei verfügt, erleichtern;

Schendt artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State de artikelen 10 en 11 van de Gecoördineerde Grondwet, op zichzelf genomen en samengelezen met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en artikel 6.1 van het E.V. R.M., doordat twee verschillende categorieën van personen, zijnde (1) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de zaak, dit wil zeggen, geen interesse meer in de zaak betoont, en (2) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de memorie, doordat hij, wegens afwezigheid van een antwoord van tegenpartij, niets meer toe te voegen heeft aan datgene wat reeds werd uiteengezet in het verzoekschrift, op gelijke wijze worden behandeld ?
Verstösst Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich und in Verbindung mit den Artikeln 13 und 160 der Verfassung und Artikel 6 Absatz 1 EMRK, indem zwei verschiedene Kategorien von Personen, und zwar (1) die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreicht, weil sie kein Interesse an der Rechtssache mehr hat, d.h. kein Interesse an der Rechtssache mehr bekundet, und (2) die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreicht, weil sie in Ermangelung einer Erwiderung der Gegenpartei den Ausführungen der Klageschrift nichts mehr hinzuzufügen hat, gleich behandelt werden?

De eerste prejudiciële vraag noopt tot een toetsing van artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State aan de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens in zoverre die bepaling « twee verschillende categorieën van personen, zijnde (1) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de zaak, dit wil zeggen, geen interesse meer in de zaak betoont, en (2) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de memorie, doordat hij, wegens afwezigheid van een antwoord van de tegenpartij, niets meer toe te voegen heeft aan datgene wat reeds werd uiteengezet in het verzoekschrift, op gelijke wijze » behandelt.
Die erste präjudizielle Frage nötigt zu einer Prüfung von Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat anhand der Artikel 10 und 11 der Verfassung, in Verbindung oder nicht mit den Artikeln 13 und 160 der Verfassung und mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insoweit diese Bestimmung « zwei verschiedene Kategorien von Personen, und zwar (1) die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreicht, weil sie kein Interesse an der Rechtssache mehr hat, d.h. kein Interesse an der Rechtssache mehr bekundet, und (2) die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreicht, weil sie in Ermangelung einer Erwiderung der Gegenpartei den Ausführungen der Klageschrift nichts mehr hinzuzufügen hat, gleich behandelt ».

Schendt artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State de artikelen 10 en 11 van de Gecoördineerde Grondwet, op zichzelf genomen en samengelezen met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en artikel 6.1 van het E.V. R.M., doordat twee verschillende categorieën van personen, zijnde (1) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de zaak, dit wil zeggen, geen interesse meer in de zaak betoont, en (2) de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat hij geen belang meer heeft bij de memorie, doordat hij, wegens afwezigheid van een antwoord van tegenpartij, niets meer toe te voegen heeft aan datgene wat reeds werd uiteengezet in het verzoekschrift, op gelijke wijze worden behandeld ?
Verstösst Artikel 21 Abestz 2 der koordinierten Gesetze über den Staaterat gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich und in Verbindung mit den Artikeln 13 und 160 der Verfassung und Artikel 6 Absatz 1 EMRK, indem zwei verschiedene Katogorien von Personen, und zwar (1) die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreicht, weil sie kein Interesse an der Rechtssache mehr hat, d.h. keine Anteilnahme an der RechEssache mehr bekundet, und (2) die klagende Partei, die keinen SchrifUsatz einreicht, weil sie in Ermangelung einer Erwiderung der Gegenpartei den Aueführungen der Klageschrift nichts mehr hinzuzufügen hat, gleich behandelt werden?

De kern van de vraag is of artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf genomen en gelezen in samenhang met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat twee verschillende categorieën van personen, enerzijds, de verzoekende partij die geen memorie indient, om reden dat zij geen belang meer heeft bij de zaak, en, anderzijds, de verzoekende partij die geen memorie indient omdat zij geen belang heeft bij de memorie, doordat zij wegens afwezigheid van een antwoord van de verwerende partij, niets meer heeft toe te voegen aan het verzoekschrift, op gelijke wijze worden behandeld.
Der Kern der Frage bestehe darin, ob Artikel 21 Absatz 2 der koordinierten Gesetze über den Staatsrat gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, einzeln betrachtet und in Verbindung mit den Artikeln 13 und 160 der Verfassung sowie mit Artikel 6.1 der Europäischen Menschenrechtskonvention verstosse, indem zwei verschiedene Kategorien von Personen, einerseits die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreiche, weil sie kein Interesse an der Rechtssache mehr habe, und andererseits die klagende Partei, die keinen Schriftsatz einreiche, weil sie kein Interesse an dem Schriftsatz habe, da sie wegen des Nichtvorhandenseins einer Erwiderung der beklagten Partei der Klageschrift nichts mehr hinzuzufügen habe, gleich behandelt würden.

Als het doel van artikel 21, tweede lid, is gelegen in het wegwerken van de achterstand en het versnellen van de procedure voor de Raad van State, is het geenszins redelijk te verantwoorden de verzoekende partij, die geen memorie indient omdat zij bij gebreke van antwoord van de verwerende partij niets toe te voegen heeft aan haar initieel verzoekschrift, elk procesbelang te ontzeggen.
Wenn die Zielsetzung von Artikel 21 Absatz 2 darin liege, den Rückstand aufzuholen und das Verfahren vor dem Staatsrat zu beschleunigen, könne keineswegs in angemessener Weise gerechtfertigt werden, dass der klagenden Partei, die keinen Schriftsatz einreiche, weil sie in Ermangelung einer Erwiderung seitens der beklagten Partei ihrer ursprünglichen Klageschrift nichts zuzufügen habe, jedes Interesse am Verfahren versagt werde.

de naam en de woonplaats van de partij die de memorie indient.
Namen und Wohnsitz der Partei, die sie einreicht.