Vertaling van "persoon is ontsnapt " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

erfelijk belaste persoon | persoon die genetisch is voorbestemd voor... | persoon met een erfelijke aanleg voor... | persoon met een erfelijke gevoeligheid voor...
Mensch mit einer genetischen Prädisposition

persoon die visueel gehandicapt is | persoon met een visuele beperking | persoon met een visuele handicap | slechtziende
Sehbehinderter | sehbehinderter Mensch

contingentieplannen bij ontsnappingen | contingentieplannen bij ontsnapte kweekexemplaren
Notfallpläne für das Entkommen von Fischen aus Aquakulturen

Kruis van ontsnapte krijgsgevangene
Kriegsgefangenen-Fluchtmedaille

bevoegd persoon
befugter Bediensteter

persoon op wie een verdenking rust
Verdächtiger

vrijheid van de persoon
Freiheit der Person

opgeëiste persoon
Verfolgter

benadeelde persoon
Geschädigter

persoon te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij is betrokken bij het plegen van een strafbaar feit
Person, die im Verdacht steht, an einer auslieferungsfähigen Straftat beteiligt zu sein

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Daaruit blijkt dat de wetgever, bij het bepalen van de termijnen van bewaring van de persoonsgegevens in de A.N.G., rekening heeft gehouden met heel uiteenlopende criteria, waaronder, onder meer, de doeleinden waarvoor de gegevens werden verwerkt (bestuurlijke dan wel gerechtelijke politie), de ernst van de gepleegde misdrijven (overtredingen, wanbedrijven en misdaden) of van de verstoring van de openbare orde, de gevaarlijkheid van personen, het bestaan van lopende onderzoeken, het feit dat een persoon een gevangenisstraf ondergaat, het feit dat een persoon is ontsnapt en de kwalificatie van bepaalde gebeurtenissen (verdachte overlijdens).
Folglich hat der Gesetzgeber bei der Bestimmung der Fristen für die Aufbewahrung der personenbezogenen Daten in der AND sehr unterschiedliche Kriterien berücksichtigt, darunter unter anderem die Ziele, für die die Daten verarbeitet werden (Verwaltungs- oder Gerichtspolizei), die Schwere der begangenen Straftaten (Übertretungen, Vergehen und Verbrechen) oder die Störung der öffentlichen Ordnung, die Gefährlichkeit von Personen, das Bestehen laufender Untersuchungen, der Umstand, dass eine Person eine Gefängnisstrafe ableistet, der Umstand, dass eine Person ausgebrochen ist, und die Einstufung bestimmter Ereignisse (verdächtige Todesfälle).

« Schendt artikel 35, vierde lid, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, zoals ingevoegd door artikel 24 van de wet van 6 juli 1989, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet in een ambtshalve veroordeling van de werkgever tot betaling van een vergoeding gelijk aan het drievoud van de ontdoken bijdragen, met een minimum van 51 000 frank, wetende dat ervan moet worden uitgegaan, overeenkomstig het arrest van het Hof nr. 98/99 van 15 september 1999 (Belgisch Staatsblad van 27 november 1999, p. 44.212), dat het om een strafsanctie gaat en dat bijgevolg, gezien het beginsel van het persoonlijke karakter van de straffen en de onmogelijkheid tot aan de inwerkingtreding van de wet van 4 mei 1999 een rechtspersoon strafrechtelijk aansprakelijk te stellen, alleen de werkgever die een natuurlijke persoon is, in tegenstelling tot de werkgever die een rechtspersoon is en die eraan ontsnapt, kan worden veroordeeld tot de betaling van die vergoeding ?
« Verstösst Artikel 35 Absatz 4 des Gesetzes vom 27. Juni 1969 zur Revision des Gesetzeserlasses vom 28. Dezember 1944 über die soziale Sicherheit der Arbeitnehmer, eingefügt durch Artikel 24 des Gesetzes vom 6. Juli 1989, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er die von Amts wegen verhängte Verurteilung des Arbeitgebers zur Bezahlung einer Vergütung, die dem Dreifachen der hinterzogenen Beiträge entspricht, mit einem Mindestbetrag von 51 000 Franken, vorsieht, unter Berücksichtigung dessen, dass gemäss dem Urteil Nr. 98/99 des Hofes vom 15. September 1999 (Belgisches Staatsblatt vom 27. November 1999, S. 44.212) davon auszugehen ist, dass es sich dabei um eine Strafsanktion handelt und dass demzufolge in Anbetracht der persönlichen Beschaffenheit der Strafen sowie der Unmöglichkeit, bis zum Inkrafttreten des Gesetzes vom 4. Mai 1999, eine Rechtsperson strafrechtlich haftbar zu machen, nur ein Arbeitgeber, der eine natürliche Person ist, zur Bezahlung dieser Vergütung verurteilt werden kann, wobei ein Arbeitgeber, der eine Rechtsperson ist, sich dieser Verurteilung entzieht?

« Schendt artikel 35, vierde lid, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, zoals ingevoegd door artikel 24 van de wet van 6 juli 1989, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet in een ambtshalve veroordeling van de werkgever tot betaling van een vergoeding gelijk aan het drievoud van de ontdoken bijdragen, met een minimum van 51.000 frank, wetende dat ervan moet worden uitgegaan, overeenkomstig het arrest van het Hof nr. 98/99 van 15 september 1999 (Belgisch Staatsblad van 27 november 1999, p. 44.212), dat het om een strafsanctie gaat en dat bijgevolg, gezien het beginsel van het persoonlijke karakter van de straffen en de onmogelijkheid tot aan de inwerkingtreding van de wet van 4 mei 1999 een rechtspersoon strafrechtelijk aansprakelijk te stellen, alleen de werkgever als natuurlijke persoon, in tegenstelling tot de werkgever als rechtspersoon die eraan ontsnapt, kan worden veroordeeld tot de betaling van die vergoeding ?
« Verstösst Artikel 35 Absatz 4 des Gesetzes vom 27. Juni 1969 zur Revision des Gesetzeserlasses vom 28. Dezember 1944 über die soziale Sicherheit der Arbeitnehmer, eingefügt durch Artikel 24 des Gesetzes vom 6. Juli 1989, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er die von Amts wegen verhängte Verurteilung des Arbeitgebers zur Bezahlung einer Vergütung, die dem Dreifachen der hinterzogenen Beiträge entspricht, mit einem Mindestbetrag von 51.000 Franken, vorsieht, unter Berücksichtigung dessen, dass gemäss dem Urteil Nr. 98/99 des Hofes vom 15. September 1999 (Belgisches Staatsblatt vom 27. November 1999, S. 44.212) davon auszugehen ist, dass es sich dabei um eine Strafsanktion handelt und dass demzufolge in Anbetracht der persönlichen Beschaffenheit der Strafen sowie der Unmöglichkeit, bis zum Inkrafttreten des Gesetzes vom 4. Mai 1999, eine Rechtsperson strafrechtlich haftbar zu machen, nur ein Arbeitgeber, der eine natürliche Person ist, zur Bezahlung dieser Vergütung verurteilt werden kann, wobei ein Arbeitgeber, der eine Rechtsperson ist, sich dieser Verurteilung entzieht?

De financiële toestand van de persoon met overmatige schuldenlast wordt in kaart gebracht en deze ontsnapt aan de ongeregelde druk van de schuldeisers dankzij de tussenkomst van een schuldbemiddelaar die luidens het nieuwe artikel 1675/6 van het Gerechtelijk Wetboek door de rechter wordt aangewezen die op voorhand uitspraak zal hebben gedaan over de toelaatbaarheid van de vordering tot collectieve schuldenregeling.
Die Finanzlage der überschuldeten Person wird zusammengefasst, und diese wird dem anarchischen Druck der Gläubiger entzogen durch das Eingreifen eines Schuldenvermittlers, der gemäss dem neuen Artikel 1675/6 des Gerichtsgesetzbuches durch den Richter bestimmt wird, nachdem dieser über die Zulässigkeit des Antrags auf kollektive Schuldenregulierung befunden hat.

Bovendien bestond een verschil in behandeling tussen de gefailleerde als natuurlijke persoon, die automatisch een ernstig beroepsverbod opgelegd kreeg, en de bestuurder van gefailleerde handelsvennootschappen die zich niet schuldig had gemaakt aan bankbreuk en meestal aan dat verbod ontsnapte, behalve in het uitzonderlijk geval van uitbreiding van het faillissement tot hem zelf als natuurlijke persoon.
Ausserdem gab es einen Behandlungsunterschied zwischen dem Gemeinschuldner als natürlicher Person, der automatisch ein schwerwiegendes Berufsverbot auferlegt wurde, und dem Verwalter von in Konkurs geratenen Handelsgesellschaften, der sich nicht eines Bankrotts schuldig gemacht hatte und diesem Verbot meistens entging, mit Ausnahme des Sonderfalls, dass der Bankrott auf ihn selbst als natürliche Person ausgedehnt wurde.