De belangrijkste doelstelling van deze plannen bestaat namelijk in het zeker stellen van de duurzaamheid van de hulpbronnen om zo de toekomst van de visserij te garanderen. De herstelplannen mogen dus niet leiden tot definitieve maatregelen voor het terugbrengen van de vangsten, zoals het uit de vaart nemen van schepen, en evenmin tot de situatie dat vloten economisch niet meer houdbaar zijn omdat er geen maatregelen worden getroffen om de sociaal-economische gevolgen op te vangen.
Deshalb dürfen Wiederauffüllungspläne unter keinen Umständen zu endgültigen Maßnahmen zur Verringerung der Fischereikapazitäten führen, also etwa das Abwracken von Schiffen oder die Stilllegung von unwirtschaftlichen Flotten fördern, weil sozioökonomische Kompensationsmaßnahmen fehlen.
