Tel daar nog bij dat een zichzelf groen noemende politicus als Joschka Fischer een lobbyovereenkomst heeft gesloten die hem een paar ton per jaar oplevert, dan doet deze compositie eerder denken aan een slechte popsong voor een oligopolistische markt dan aan een symfonie van duurzaamheid en zuinigheid.
Wenn man dann noch bedenkt, dass ein vermeintlich Grüner wie Joschka Fischer einen Lobbyingvertrag über eine sechsstellige Summe unterzeichnet, dann klingt die Gesamtkomposition doch eher wie ein vermeidbarer Popsong für einen oligopolistischen Markt als wie eine Sinfonie aus Nachhaltigkeit und Sparsamkeit.
