Ter afsluiting zou ik dan ook willen zeggen dat een recept dat is uitgeschreven door een in een andere lidstaat gevestigde arts, patiënten dezelfde waarborgen biedt als een recept van een arts uit de eigen lidstaat en dat overeenkomstig het arrest van het Hof van 7 maart jongstleden in de zaak-Schumacher en de zaak “Commissie tegen Duitsland” van 1990 hetzelfde geldt voor geneesmiddelen die door apothekers in andere lidstaten worden gekocht.
Κατά συνέπεια θα ήθελα να καταλήξω δηλώνοντας ότι μια ιατρική συνταγή που εκδίδεται από γιατρό εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος παρέχει τις ίδιες εγγυήσεις για τους ασθενείς με μια συνταγή που εκδίδεται από γιατρό που είναι εγκατεστημένος στο οικείο κράτος μέλος και, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου στην υπόθεση Schumacher και στην υπόθεση «Επιτροπή κατά της Γερμανίας» το 1990, το ίδιο ισχύει και για τα φάρμακα που αγοράζονται από φαρμακοποιούς σε άλλα κράτη μέλη.
