Traduction de «rechter leidt daaruit » (Néerlandais → Allemand) :

De verwijzende rechter leidt daaruit af dat « de verweerder, indien hij door het hof van assisen was berecht en indien dat hof hem had veroordeeld tot een straf van opsluiting voor een duur die gelijk is aan die van de gevangenisstraf waartoe de correctionele rechtbank hem heeft veroordeeld, met andere woorden tot een straf van opsluiting van vijf jaar, minder lang van de mogelijkheid van een voorwaardelijke invrijheidstelling zou zijn uitgesloten ».
Der vorlegende Richter leitet daraus ab, dass « der Beklagte in dem Fall, dass der Assisenhof über ihn gerichtet und ihn zu einer Zuchthausstrafe verurteilt hätte für eine Dauer, die derjenigen der Gefängnisstrafe entspricht, zu der das Korrektionalgericht ihn verurteilt hat, d.h. zu einer Zuchthausstrafe von fünf Jahren, während einer weniger langen Zeit von der Möglichkeit der bedingten Freilassung ausgeschlossen wäre ».

De verwijzende rechter leidt daaruit af dat de aanbieder van een taxidienst die zijn exploitatiezetel in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest heeft, bij gebrek aan een exploitatiezetel in het Vlaamse Gewest, geen vergunning als bedoeld in artikel 25 van het decreet van 20 april 2001 zou kunnen verkrijgen.
Der vorlegende Richter leitet daraus ab, dass der Betreiber eines Taxidienstes, der seinen Betriebssitz in der Region Brüssel-Hauptstadt habe, in Ermangelung eines Betriebssitzes in der Flämischen Region keine Genehmigung im Sinne von Artikel 25 des Dekrets vom 20. April 2001 erhalten könne.

In de interpretatie van de verwijzende rechter zou de feitelijk samenwonende niet van zijn verbintenis als borg kunnen worden bevrijd, aangezien zijn verbintenis niet zou kunnen worden geacht « kosteloos » te zijn toegestaan, vermits een feitelijk samenwonende « belang erbij heeft dat de financiële situatie van zijn partner voorspoedig is »; de verwijzende rechter leidt daaruit af dat hij over geen enkele beoordelingsbevoegdheid beschikt die hem toelaat de feitelijk samenwonende van de verschoonbaar verklaarde gefailleerde te bevrijden.
In der Auslegung des vorlegenden Richters könnte ein faktisch Zusammenwohnender nicht von seiner Verpflichtung als Bürge befreit werden, denn seine Verpflichtung könnte nicht als « unentgeltlich » angesehen werden, weil ein faktisch Zusammenwohnender « ein Interesse daran hat, dass die finanzielle Lage seines Partners sich gut entwickelt »; der vorlegende Richter leitet daraus ab, dass er über keinerlei Ermessensbefugnis verfüge, die es ihm erlauben würde, den faktisch Zusammenwohnenden eines für entschuldbar erklärten Konkursschuldners zu befreien.

De in B.10 en B.11 vermelde bepalingen zijn niet van toepassing op de voor de verwijzende rechter hangende geschillen en die leidt daaruit af dat artikel 1153 van het Burgerlijk Wetboek hem verbiedt het herstel toe te kennen van de schade ingevolge de kosten en honoraria van een advocaat, waardoor het verschil in behandeling ontstaat dat in de aan het Hof gestelde vragen wordt aangeklaagd.
Die in B.10 und B.11 erwähnten Bestimmungen finden nicht Anwendung auf die vor dem vorlegenden Richter anhängigen Streitsachen, und dieser leitet daraus ab, dass Artikel 1153 des Zivilgesetzbuches es ihm verbiete, die Wiedergutmachung des aus Honoraren und Kosten des Rechtsanwalts entstandenen Schadens zu gewähren, was den Behandlungsunterschied entstehen lasse, der in den Fragen an den Hof angeprangert werde.

De verwijzende rechter leidt daaruit af dat de terugvordering van die uitkeringen enkel zou kunnen verjaren na de termijn van tien jaar bedoeld in artikel 2262bis , § 1, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek.
Daraus leitet der Verweisungsrichter ab, dass die Rückerstattung dieser Zulagen nur nach der zehnjährigen Frist im Sinne von Artikel 2262bis § 1 Absatz 1 des Zivilgesetzbuches verjähren könne.

De verwijzende rechter leidt daaruit af dat laatstgenoemde vordering was onderworpen aan de dertigjarige verjaring bepaald bij het oude artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek, van toepassing op het geschil dat hem is voorgelegd.
Der Verweisungsrichter zieht daraus die Schlussfolgerung, dass diese letztgenannte Klage der dreissigjährigen Verjährung unterlag, die durch den alten, auf den ihm vorgelegten Streitfall anwendbaren Artikel 2262 des Zivilgesetzbuches festgelegt worden war.