Vertaling van "rechter met elkaar " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

kostuumstukken aan elkaar naaien | kostuumstukken aan elkaar zetten | kledingstukken in elkaar zetten | kostuumstukken aan elkaar stikken
Kostümteile zusammenfügen

verschillende ploegen in een horecagelegenheid op elkaar afstemmen | verschillende werkzaamheden in een horecagelegenheid op elkaar afstemmen | beheer van de coördinatie tussen afdelingen in een horecagelegenheid | ervoor zorgen dat verschillende afdelingen van een horecagelegenheid goed met elkaar samenwerken
die Koordinierung zwischen Abteilungen in einem Gastbetrieb umsetzen | die Koordinierung zwischen Abteilungen in einem Gastgewerbebetrieb leiten | die Koordinierung zwischen Abteilungen in einem Gastbetrieb leiten | die Organisation der Abteilungen in einem Gastbetrieb leiten

rechter helpen | rechter assisteren | rechter bijstaan
Richtern und Richterinnen assistieren

elektrodentang | inrichting om elektroden met elkaar te verbinden | momentensleutel | tang om elektroden met elkaar te verbinden
Annippelvorrichtung

banken concurreren met elkaar | elkaar beconcurrerende banken
Bankenwettbewerb

het nader tot elkaar brengen van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied | onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied | wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen op douanegebied nader tot elkaar brengen
Angleichung der Rechts-und Verwaltungsvorschriften auf dem Gebiet des Zollwesens

tenietdoen (elkaar)
aufheben (sich)

verstaan (zich met elkaar)
verständigen (sich)

elkaar verschuldigd zijn
einander schulden

alterneren | elkaar afwisselen
alternieren | sich abwechseln

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij zijn arrest nr. 127/2008 van 1 september 2008, in antwoord op een prejudiciële vraag van de Rechtbank van eerste aanleg te Namen in dezelfde zaak als die waarin de partijen nog steeds voor de verwijzende rechter tegenover elkaar staan, heeft het Hof geoordeeld : « B.3.2.
In seinem Entscheid Nr. 127/2008 vom 1. September 2008 hat der Gerichtshof in Beantwortung einer Vorabentscheidungsfrage, die vom Gericht erster Instanz Namur in derselben Rechtssache wie derjenigen, in der die Parteien vor dem vorlegenden Richter immer noch einander gegenüber stehen, gestellt worden war, geurteilt: « B.3.2.

De in het geding zijnde bepaling streeft een wettig doel na in zoverre zij ertoe strekt de beginselen van rechtszekerheid en van het recht op toegang tot de rechter met elkaar te verzoenen.
Die fragliche Bestimmung dient einem legitimen Ziel, insofern sie die Grundsätze der Rechtssicherheit und des Rechts auf Zugang zum Gericht miteinander vereinbaren soll.

Ook al ontbreekt in de EU-wetgeving een expliciete bepaling in die zin, toch heeft een Europese rechter geoordeeld dat artikel 4, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) (oud artikel 10 VEG), welk de EU-landen verplicht de vervulling van de taken van de EU te vergemakkelijken, verlangt dat de Europese instellingen en de EU-landen loyaal met elkaar samenwerken om de doelstellingen van het Verdrag te verwezenlijken.
Auch wenn das dem Vertrag nicht ausdrücklich zu entnehmen ist, haben die EU-Gerichte festgestellt, dass Artikel 4 Absatz 3 des Vertrags über die Europäische Union (EUV) (ex-Artikel 10 EG-Vertrag), der die EU-Mitgliedstaaten dazu verpflichtet, der Union die Erfüllung ihrer Aufgaben zu erleichtern, die europäischen Organe und die Mitgliedstaaten im Hinblick auf die Verwirklichung der Ziele des EU-Vertrags zur gegenseitigen loyalen Zusammenarbeit verpflichtet.

Bovendien moet zo veel als mogelijk worden vermeden dat advocaten die in het ene dossier elkaars tegenstrever zijn, elkaar in het andere dossier ontmoeten als advocaat en rechter.
Überdies muss so weit wie möglich vermieden werden, dass Rechtsanwälte, die in einer Akte Widersacher sind, in einer anderen Akte als Rechtsanwalt und Richter aufeinander treffen.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij twee vonnissen van 24 februari 2016 in zake respectievelijk M.A. en K. N'G. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de stad Namen en L.V.D. en K.D. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Sambreville, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 maart 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, naar gelang van de eraan gegeven interpretatie, het daadwerkelijke karakter van het beroep tegen de beslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om de voltrekking van het huwelijk te weigeren, doen afhangen van de door de huwelijkskandidaten gekozen huwelijksdatum en/of van het bestaan van een uitstel, van twee maanden, eventueel verlengd met drie maanden, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, waardoor het huwelijksrecht wordt belemmerd, aangezien zij die kandidaten het daadwerkelijke recht op het huwelijk ontnemen en hen ertoe verplichten om vrijwel stelselmatig opnieuw een aangifte van het huwelijk te doen, tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, ofwel (1) zij vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging kunnen richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen nog voordat de beslissing tot uitstel wordt genomen of voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een ernstige redenen vormt, ofwel (2), indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk uit te stellen, en vanaf die datum, de termijn voor het voltrekken van het hu ...
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In zwei Urteilen vom 24. Februar 2016 in Sachen M.A. und K. N'G. gegen den Standesbeamten der Stadt Namur beziehungsweise L.V.D. und K.D. gegen den Standesbeamten der Gemeinde Sambreville, deren Ausfertigungen am 7. März 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen sind, hat Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: « Verstoßen die Artikel 63, 165 und 167 des Zivilgesetzbuches, an sich oder in Verbindung miteinander, indem sie je nach der Auslegung, die ihnen verliehen wird, die Wirksamkeit der Beschwerde gegen die Entscheidung des Standesbeamten zur Weigerung, die Trauung vorzunehmen, von dem von den Ehewilligen gewählten Datum der Eheschließung und/oder vom Vorliegen einer Aufschiebung um zwei Monate, gegebenenfalls um drei Monate verlängert, abhängen lassen, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit anderen, überstaatlichen Gesetzesbestimmungen wie der Europäischen Menschenrechtskonvention, insbesondere Artikel 12 dieser Konvention, weil somit eine Behinderung des Rechts auf Eheschließung vorliegt, indem den Ehewilligen das tatsächliche Recht auf Eheschließung versagt wird und sie dazu verpflichtet werden, fast systematisch die Eheschließung erneut anzukündigen, es sei denn, es wird davon ausgegangen, dass, wenn sie sich der Fristen bewusst sind oder sein sollen, sie entweder (1) im Voraus dem Prokurator des Königs um eine Verlängerung ersuchen können, wobei der Ablauf der Frist von sechs Monaten und 14 Tagen vor der Aufschiebungsentscheidung oder vor dem Ablauf der Beschwerdefrist von einem Monat einen schwerwiegenden Grund darstellt, oder (2) dass im Falle der vom Standesbeamten beschlossenen Aufschiebung der Eheschließung, und seit diesem Datum, die Frist für die Eheschließung wenigstens aufgeschoben ist bis zu dem Zeitpunkt, zu dem dieser explizit oder implizit in Ermangelung einer Weige ...

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging Bij vonnis van 27 januari 2014 in zake M.D., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 januari 2014, heeft de Strafuitvoeringsrechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. « Schenden de artikelen 2, 3 en 16 van de wet van 17 maart 2013 (houdende wijziging van artikel 78 van het Gerechtelijk Wetboek, invoeging van een artikel 92bis in hetzelfde Wetboek en aanvulling van artikel 54 van de wet van 17 mei 2006), al dan niet met elkaar in samenhang gelezen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het EVRM, in zoverre zij vereisen dat de beslissing om een strafuitvoeringsmodaliteit toe te kennen aan veroordeelden tot een vrijheidsstraf van dertig jaar of tot een levenslange vrijheidsstraf, met een terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank overeenkomstig de artikelen 34ter en 34quater van het Strafwetboek, met eenparigheid van stemmen wordt genomen door een kamer van de strafuitvoeringsrechtbank samengesteld uit een rechter in de strafuitvoeringsrechtbank, die het voorzitterschap ervan bekleedt, twee rechters in de correctionele rechtbank en twee assessoren in strafuitvoeringszaken, de ene gespecialiseerd in penitentiaire zaken en de andere in de sociale re-integratie, terwijl de beslissing om een strafuitvoeringsmodaliteit toe te kennen aan alle andere veroordeelden tot een of meer vrijheidsstraffen van meer dan drie jaar bij volstrekte meerderheid van stemmen wordt genomen door een kamer van de strafuitvoeringsrechtbank samengesteld uit een rechter in de strafuitvoeringsrechtbank, die het voorzitterschap ervan bekleedt, en twee assessoren in strafuitvoeringszaken, de ene gespecialiseerd in penite ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers P.-Y. Dutilleux, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren In seinem Urteil vom 27. Januar 2014 in Sachen M.D., dessen Ausfertigung am 30. Januar 2014 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Strafvollstreckungsgericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: 1. « Verstoßen die Artikel 2, 3 und 16 des Gesetzes vom 17. März 2013 (zur Abänderung von Artikel 78 des Gerichtsgesetzbuches, Einfügung eines Artikels 92bis in dasselbe Gesetzbuch und Ergänzung von Artikel 54 des Gesetzes vom 17. Mai 2006), an sich oder in Verbindung miteinander, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem sie erfordern, dass die Entscheidung, den zu einer Freiheitsstrafe von dreißig Jahren oder zu einer lebenslänglichen Freiheitsstrafe mit einer gemäß den Artikeln 34ter oder 34quater des Strafgesetzbuches ausgesprochenen Überantwortung an das Strafvollstreckungsgericht Verurteilten eine Strafvollstreckungsmodalität zu gewähren, einstimmig getroffen wird durch eine Kammer des Strafvollstreckungsgerichts, die sich zusammensetzt aus einem Richter am Strafvollstreckungsgericht, der den Vorsitz führt, aus zwei Richtern am Korrektionalgericht und zwei Beisitzern in Strafvollstreckungssachen, von denen einer im Gefängniswesen und der andere in gesellschaftlicher Wiedereingliederung spezialisiert ist, während die Entscheidung, allen anderen zu einer oder mehreren Freiheitsstrafen von mehr als drei Jahren Verurteilten eine Strafvollstreckungsmodalität zu gewähren, mit absoluter Stimmenmehrheit getroffen wird durch eine Kammer des Strafvollstreckungsgerichts, die sich zusammensetzt aus einem Richter am Strafvollstreckungsgericht, der den Vorsitz führt, und zwei Beisi ...

Tussen beide categorieën van personen die de verwijzende rechter met elkaar vergelijkt, vormt het al dan niet bestaan van een mandaat een objectief criterium van onderscheid.
Zwischen den beiden, durch den verweisenden Richter verglichenen Kategorien von Personen besteht ein objektives Unterscheidungskriterium darin, ob ein Mandat besteht oder nicht.

De Ministerraad is eveneens van mening dat de door de verwijzende rechter met elkaar vergeleken categorieën van personen - enerzijds, de personen beoogd bij artikel 187 en, anderzijds, de personen beoogd bij de voormelde bepalingen van de wet van 11 april 1994 en van het koninklijk besluit van 15 september 1994 - niet vergelijkbaar zouden zijn.
Der Ministerrat ist ebenfalls der Auffassung, dass die vom verweisenden Richter miteinander verglichenen Kategorien von Personen - einerseits die Personen im Sinne von Artikel 187 und andererseits die Personen im Sinne der vorgenannten Bestimmungen des Gesetzes vom 11. April 1994 und des königlichen Erlasses vom 15. September 1994 - nicht vergleichbar seien.

De twee categorieën die de verwijzende rechter met elkaar vergelijkt, zijn evenwel niet vergelijkbaar, vermits het stelsel van de bijdrage waarin artikel 203bis van het Burgerlijk Wetboek voorziet verschillend is van dat van de uitkering waarin artikel 301, § 1, van het Burgerlijk Wetboek voorziet.
Die beiden Kategorien, die der verweisende Richter miteinander vergleicht, sind jedoch nicht vergleichbar, da das in Artikel 203bis des Zivilgesetzbuches vorgesehene Beitragssystem sich von dem System der Unterhaltszahlungen im Sinne von Artikel 301 § 1 des Zivilgesetzbuches unterscheidet.