Vertaling van "rechtscollege een aanvullend " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

Vereniging van Raden van State en Hoogste Administratieve Rechtscolleges van de Europese Unie | Vereniging van Raden van State en Hoogste Bestuursrechtelijke Rechtscolleges van de Europese Unie
Vereinigung der Staatsräte und der Obersten Verwaltungsgerichte der Europäischen Union

klanten raad geven over aanvullende diensten voor voertuigen | klanten advies geven over aanvullende diensten voor voertuigen | klanten adviseren over aanvullende diensten voor voertuigen
Kunden und Kundinnen über zusätzliche Dienstleistungen bei Fahrzeugen informieren

aanvullend diervoeder | aanvullend samengesteld voeder | aanvullend veevoeder
Ergänzungsfuttermittel

gerecht | rechtscollege
Rechtsprechungsorgan

vervolging voor een strafrechtelijk rechtscollege
Strafvervolgung vor einer Gerichtsbarkeit

rechtscollege
Rechtsprechungsorgan

administratief rechtscollege
Verwaltungsgerichtsbarkeit

aanvullende productgerichte steun [ aanvullende produktgerichte steun ]
ergänzende produktbezogene Beihilfe [ Ergänzungsbeihilfe ]

dubbel beroep [ aanvullend werk ]
Doppelbeschäftigung [ Nebentätigkeit ]

aanvullende gasstromen aansteken | bijkomende gasstromen aansteken
zusätzliche Gasdüsen anzünden

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zulks neemt niet weg dat zij het de vreemdeling mogelijk maakt aan dat rechtscollege een aanvullend procedurestuk voor te leggen waarop de tegenpartij die de bij dat beroep bestreden beslissing heeft genomen, niet schriftelijk kan repliceren.
Dennoch erlaubt sie es dem Ausländer, diesem Rechtsprechungsorgan eine zusätzliche Verfahrensunterlage vorzulegen, auf die die Gegenpartei, die den mit dieser Beschwerde angefochtenen Beschluss gefasst hat, nicht schriftlich replizieren kann.

De aangevoerde grieven komen samengevat neer op de schending van : - het gelijkheidsbeginsel, doordat een niet-verantwoord verschil in behandeling wordt ingesteld (1) tussen de publiekrechtelijke rechtspersonen en de privépersonen, in zoverre de eerstgenoemden worden vrijgesteld van het procesrisico indien zij optreden in het algemeen belang, en in zoverre die vrijstelling niet wederkerig is, hetgeen tevens afbreuk zou doen aan de wapengelijkheid, (2) tussen de rechtzoekenden, naargelang zij in het gelijk worden gesteld ten aanzien van een privépersoon of een publiekrechtelijke rechtspersoon, (3) tussen de procespartijen voor de Raad van State en voor de burgerlijke rechtscolleges, in zoverre een publiekrechtelijke rechtspersoon die optreedt voor de Raad van State wel kan worden veroordeeld tot betaling van een rechtsplegingsvergoeding; - het recht op toegang tot de rechter en het recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel, doordat de algemene vrijstelling van publiekrechtelijke rechtspersonen van de betaling van een rechtsplegingsvergoeding een ontradend effect heeft op de rechtzoekende die tegen een dergelijke rechtspersoon wil procederen, waardoor tevens afbreuk zou worden gedaan aan het recht van verdediging, aan de wapengelijkheid, aan het recht op juridische bijstand, aan de waarborgen vervat in het Verdrag van Aarhus en het Unierecht, en aan de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek; - het eigendomsrecht, doordat de rechtzoekende die ten aanzien van een publiekrechtelijke rechtspersoon in het gelijk wordt gesteld geen aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding, hetgeen in onteigeningsgeschillen meteen tot gevolg zou hebben dat er geen sprake is van een « billijke schadeloosstelling » in de zin van artikel 16 van de Grondwet of van een « billijk evenwicht » in de zin van artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens; - het rechtszekerheidsbeginsel, doordat de bestreden bepaling bij gebrek ...
Die vorgebrachten Beschwerdegründe laufen zusammengefasst hinaus auf einen Verstoß gegen: - den Gleichheitsgrundsatz, indem ein nicht gerechtfertigter Behandlungsunterschied eingeführt werde (1) zwischen den juristischen Personen des öffentlichen Rechts und den Privatpersonen, insofern die Erstgenannten von dem Verfahrensrisiko befreit würden, wenn sie im Allgemeininteresse aufträten, und insofern diese Befreiung nicht gegenseitig sei, was ebenfalls die Waffengleichheit verletze, (2) zwischen den Rechtsuchenden je nachdem, ob sie gegenüber einer Privatperson oder einer juristischen Person des öffentlichen Rechts obsiegen würden, (3) zwischen den Verfahrensparteien vor dem Staatsrat und vor den Zivilgerichten, insofern eine juristische Person des öffentlichen Rechts, die vor dem Staatsrat auftrete, wohl zur Zahlung einer Verfahrensentschädigung verurteilt werden könne; - das Recht auf gerichtliches Gehör und das Recht auf einen tatsächlichen Rechtsbehelf, da die allgemeine Befreiung von der Zahlung einer Verfahrensentschädigung auf Seiten von juristischen Personen des öffentlichen Rechts eine abschreckende Wirkung auf die Rechtsuchenden habe, die gegen eine solche juristische Person prozessieren möchten, sodass ebenfalls das Recht der Verteidigung, die Waffengleichheit, das Recht auf rechtlichen Beistand, die im Aarhus-Übereinkommen und im Unionsrecht enthaltenen Garantien und die Artikel 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches verletzt würden; - das Eigentumsrecht, indem die Rechtsuchenden, die gegenüber einer juristischen Person des öffentlichen Rechts obsiegten, keinen Anspruch auf eine Verfahrensentschädigung erheben könnten, was in Enteignungsstreitsachen unter anderem zur Folge haben könne, dass keine « gerechte Entschädigung » im Sinne von Artikel 16 der Verfassung oder kein « gerechtes Gleichgewicht » im Sinne von Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention bestehe; - den Grundsatz der Rechtssicherheit, indem die angefochten ...

Het verwijzende rechtscollege vraagt of de in het geding zijnde bepaling, in de interpretatie zoals vermeld in B.2.1, bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat zij « een verschil in behandeling invoert tussen de bestuurder of zaakvoerder van een bestaande vennootschap die reeds bezoldigingen aan de betreffende bestuurder heeft toegekend en de bestuurder of zaakvoerder die een nieuwe activiteit opzet en die nog geen bezoldiging heeft behaald uit zijn nieuw opgerichte vennootschap bij gebrek aan financiële middelen ».
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt, ob die betreffende Bestimmung, ausgelegt in dem in B.2.1 angeführten Sinne, mit den Artikeln 10, 11 und 172 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention und mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zu dieser Konvention, vereinbar sei, indem sie « einen Behandlungsunterschied zwischen dem Verwalter oder Geschäftsführer einer bestehenden Gesellschaft, die dem genannten Verwalter bereits Entlohnungen zuerkannt hat, und dem Verwalter oder Geschäftsführer, der eine neue Tätigkeit startet und wegen mangelnder Finanzmittel noch keine Entlohnungen von seiner neu gegründeten Gesellschaft erhalten hat, einführt ».

Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing en de procedurestukken die zijn overgezonden door het verwijzende rechtscollege blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid van artikel 73quater van de samengeordende wetten betreffende de kinderbijslag voor loonarbeiders - in zoverre het het kind dat, geboren uit een onbekende vader en verlaten door zijn moeder, door een natuurlijke persoon ten laste is genomen met toepassing van de Marokkaanse wet betreffende de tenlasteneming van verlaten kinderen (kafala), uitsluit van het voordeel van de adoptiepremie die het instelt - met artikel 22bis van de Grondwet en met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 2 en 20 van het Verdrag inzake de rechten van het kind, met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag.
Aus der Begründung der Vorlageentscheidung und den durch das vorlegende Rechtsprechungsorgan übermittelten Verfahrensunterlagen geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit von Artikel 73quater der koordinierten Gesetze über die Familienbeihilfen für Lohnempfänger - indem er Kinder, deren Vater unbekannt sei, die von ihrer Mutter verlassen worden seien und die durch eine natürliche Person in Anwendung des marokkanischen Gesetzes in Bezug auf die Aufnahme verlassener Kinder (Kafala) aufgenommen würden, von dem Vorteil der durch diesen Artikel eingeführten Adoptionsprämie ausschließe - mit Artikel 22bis der Verfassung und mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit den Artikeln 2 und 20 des Ubereinkommens über die Rechte des Kindes, mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention und mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zu dieser Konvention, zu urteilen.

Met de derde prejudiciële vraag wenst het verwijzende rechtscollege te vernemen of artikel 11, § 1, vijfde lid, 8°, van de in het geding zijnde ordonnantie de artikelen 128 en 138 van de Grondwet en artikel 6, § 1, VI, vijfde lid, 3°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen schendt, in zoverre het het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie ertoe machtigt aanvullende regels vast te stellen voor het bepalen van de gefactureerde prijzen.
In der dritten Vorabentscheidungsfrage fragt das vorlegende Rechtsprechungsorgan, ob Artikel 11 § 1 Absatz 5 Nr. 8 der fraglichen Ordonnanz gegen die Artikel 128 und 138 der Verfassung und gegen Artikel 6 § 1 VI Absatz 5 Nr. 3 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen verstosse, insofern er das Vereinigte Kollegium der Gemeinsamen Gemeinschaftskommission ermächtige, zusätzliche Regeln zur Bestimmung der in Rechnung gestellten Preise festzulegen.

Het verwijzende rechtscollege vraagt of artikel 7, § 1, van de wet van 22 maart 2001 tot instelling van een inkomensgarantie voor ouderen bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in de interpretatie dat voor de berekening van de inkomensgarantie voor ouderen rekening wordt gehouden met het fictief forfaitair uurloon van de aanvrager, zoals bepaald bij artikel 27bis van het koninklijk besluit van 28 november 1969 tot uitvoering van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt, ob Artikel 7 § 1 des Gesetzes vom 22. März 2001 zur Einführung einer Einkommensgarantie für Betagte mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention vereinbar sei, dahingehend ausgelegt, dass bei der Berechnung der Einkommensgarantie für Betagte der fiktive pauschale Stundenlohn des Antragstellers berücksichtigt werde, so wie er durch Artikel 27bis des königlichen Erlasses 28. November 1969 zur Ausführung des Gesetzes vom 27. Juni 1969 zur Revision des Erlassgesetzes vom 28. Dezember 1944 über die soziale Sicherheit der Arbeitnehmer festgelegt sei.