Vertaling van "reeds heeft uitgesproken " (Nederlands → Duits) :

- handhaaft de gevolgen van de in het geding zijnde bepaling voor de zaken waarin de rechter de verbeurdverklaring heeft uitgesproken van de zaak die heeft gediend om een misdaad of een wanbedrijf te plegen, en die reeds het voorwerp hebben uitgemaakt van een definitieve beslissing op de datum van bekendmaking van het onderhavige arrest in het Belgisch Staatsblad.
- erhält die Folgen der fraglichen Bestimmung für jene Sachen aufrecht, in denen der Richter die Einziehung der Sache, die zur Begehung eines Verbrechens oder Vergehens gedient hat, ausgesprochen hat und die am Datum der Veröffentlichung des vorliegenden Entscheids im Belgischen Staatsblatt bereits Gegenstand einer endgültigen Entscheidung waren.

Teneinde de moeilijkheden te vermijden die uit de in B.14 geformuleerde vaststelling van ongrondwettigheid kunnen voortvloeien en aldus rechtsonzekerheid te voorkomen, dienen de gevolgen van artikel 43, eerste lid, van het Strafwetboek te worden gehandhaafd voor de zaken waarin de rechter de verbeurdverklaring heeft uitgesproken van de zaak die heeft gediend om een misdaad of een wanbedrijf te plegen, en die reeds het voorwerp hebben uitgemaakt van een definitieve beslissing op de datum van bekendmaking van het onderhavige arrest in het Belgisch Staatsblad.
Um die Schwierigkeiten zu vermeiden, die sich aus der in B.14 angeführten Feststellung der Verfassungswidrigkeit ergeben könnten, und somit eine Rechtsunsicherheit zu verhindern, sind die Folgen von Artikel 43 Absatz 1 des Strafgesetzbuches für jene Sachen aufrechtzuerhalten, in denen der Richter die Einziehung der Sache, die zur Begehung eines Verbrechens oder Vergehens gedient hat, ausgesprochen hat und die am Datum der Veröffentlichung des vorliegenden Entscheids im Belgischen Staatsblatt bereits Gegenstand einer endgültigen Entscheidung waren.

Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag en uit de rechtspleging in het bodemgeschil blijkt dat de prejudiciële vraag zo kan worden begrepen dat zij betrekking heeft, enerzijds, op het verschil in behandeling tussen de partijen die reeds in de strafprocedure betrokken zijn op het ogenblik dat de kamer van inbeschuldigingstelling de nietigheid van onregelmatige handelingen uitspreekt en de partijen die pas nadien in de strafprocedure betrokken worden, doordat enkel eerstgenoemden zich hebben kunnen verdedigen wat de mogelijkheid tot inzage en gebruik van de nietigverklaarde stukken in de verdere rechtspleging betreft (eerste onderdeel) en, anderzijds, op het verschil in behandeling tussen partijen die betrokken zijn in een strafprocedure waarin de kamer van inbeschuldigingstelling de nietigheid van onregelmatige handelingen uitspreekt en partijen in een strafprocedure waarin geen nietigheid is uitgesproken, doordat enkel eerstgenoemden bepaalde stukken uit het dossier mogelijks niet zullen kunnen inzien en aanwenden in de strafprocedure (tweede onderdeel).
Aus dem Wortlaut der Vorabentscheidungsfrage und aus dem Ausgangsverfahren geht hervor, dass die Vorabentscheidungsfrage so verstanden werden kann, dass sie sich einerseits auf den Behandlungsunterschied zwischen den Parteien bezieht, die bereits am Strafverfahren beteiligt seien zu dem Zeitpunkt, zu dem die Anklagekammer die Nichtigkeit von regelwidrigen Handlungen verkünde, und den Parteien, die erst anschließend am Strafverfahren beteiligt seien, indem nur die Erstgenannten sich hätten verteidigen können hinsichtlich der Möglichkeit zur Einsichtnahme und Verwendung der für nichtig erklärten Aktenstücke im weiteren Gerichtsverfahren (erster Teil), und andererseits auf den Behandlungsunterschied zwischen Parteien, die an einem Strafverfahren beteiligt seien, in dem die Anklagekammer die Nichtigkeit von regelwidrigen Handlungen verkünde, und Parteien in einem Strafverfahren, in dem keine Nichtigkeit verkündet werde, indem nur die Erstgenannten bestimmte Aktenstücke möglicherweise nicht einsehen und im Strafverfahren verwenden könnten (zweiter Teil).

Aangezien het onderhavige voorstel alleen gericht is op een verlenging van de tijdelijke afwijking waarin Verordening (EG) nr. 546/2009 voorziet en waarover het Europees Economisch en Sociaal Comité zich reeds heeft uitgesproken in zijn op 24/03/2009 goedgekeurde advies CESE 627/2009 (1), heeft het Comité tijdens zijn 474e zitting van 21 en 22 september 2011 (vergadering van 21 september 2011) met 160 stemmen vóór en 2 stemmen tegen, bij 12 onthoudingen, besloten geen nieuw advies ter zake op te stellen maar te verwijzen naar het standpunt dat het reeds in zijn bovengenoemde advies heeft ingenomen.
Angesichts der Tatsache, dass sich dieser Vorschlag darauf beschränkt, die vorübergehend geltende Ausnahmeregelung im Rahmen der Verordnung (EG) Nr. 546/2009, zu der sich der Ausschuss bereits in seiner am 24. März 2009 verabschiedeten Stellungnahme CESE 627/2009 (1) geäußert hat, zu verlängern, beschloss der Ausschuss auf seiner 474. Plenartagung am 21./22. September 2011 (Sitzung vom 21. September) mit 160 gegen 2 Stimmen bei 12 Enthaltungen, von der Ausarbeitung einer neuen Stellungnahme abzusehen und auf den Standpunkt zu verweisen, den er in der oben genannten Stellungnahme vertreten hat.

Overigens, nadat hij heeft vastgesteld dat het Hof zich reeds in zijn arrest nr. 71/2006 van 10 mei 2006 heeft uitgesproken over artikel 5, § 1, eerste lid en tweede lid, i), op zichzelf genomen, heeft de verwijzende rechter geoordeeld dat hij ertoe gehouden was een vraag aan het Hof te stellen, daar hij meende dat « de betrokken bepalingen niet dezelfde zijn » en dat « het Grondwettelijk Hof zich heeft uitgesproken ten aanzien van artikel 5, § 1, eerste lid en tweede lid, i), op zichzelf genomen ».
Im Ubrigen hat der vorlegende Richter, nachdem er festgestellt hatte, dass sich der Hof bereits in seinem Urteil Nr. 71/2006 vom 10. Mai 2006 zu Artikel 5 § 1 Absätze 1 und 2 Buchstabe i) an sich geäussert hatte, den Standpunkt vertreten, dass er verpflichtet sei, den Hof zu befassen, weil er der Meinung sei, dass « die betreffenden Bestimmungen nicht die gleichen sind » und dass « der Verfassungsgerichtshof sich zu Artikel 5 § 1 Absätze 1 und 2 Buchstabe i) an sich geäussert hat ».

De platenmaatschappij heeft tegelijkertijd de intentie uitgesproken om nog selectiever te werk te gaan bij het onder contract plaatsen van artiesten, ofschoon zij in 2006 reeds sterk in haar artiestenbestand heeft gesnoeid[16].
EMI gab außerdem bekannt, die Künstler fortan sorgfältiger auswählen zu wollen, obwohl die Liste der Künstler, mit denen Verträge unterzeichnet wurden, 2006 bereits erheblich kürzer geworden war[16].

De Ministerraad is van mening dat de vragen niet ontvankelijk zijn, doordat de motieven van het vonnis waarin de gevraagde maatschappelijke dienstverlening wordt geweigerd zonder het antwoord af te wachten op de vragen die aan het Hof worden voorgelegd, tegenstrijdig, zelfs verkeerd of onwettig zouden zijn, doordat de Rechtbank, door te verwijzen naar andere geschillen waarin een analoog probleem zou zijn opgeworpen, een algemene draagwijdte zou willen geven aan haar beslissing en aan het arrest van het Hof waarin het op de gestelde vragen antwoordt en doordat die vragen zonder voorwerp zouden zijn, vermits het Hof zich in zijn arresten nrs. 43/98, 108/98 en 80/99 reeds heeft uitgesproken over de draagwijdte van het « uitvoerbaar » bevel om het grondgebied te verlaten, dat in de in het geding zijnde bepaling wordt bedoeld.
Der Ministerrat ist der Auffassung, dass die Fragen nicht zulässig seien, da die Gründe des Urteils, mit dem die beantragte Sozialhilfe verweigert werde, ohne die Antwort auf die dem Hof vorgelegten Fragen abzuwarten, widersprüchlich, sogar falsch oder ungesetzlich seien, da das Gericht mit dem Hinweis auf andere Streitfälle, in denen ein ähnliches Problem aufgeworfen worden sei, seiner Entscheidung und dem Urteil, in dem der Hof auf die gestellten Fragen antworte, eine allgemeine Tragweite geben wolle und da diese Fragen gegenstandslos seien, weil der Hof in seinen Urteilen Nrn. 43/98, 108/98 und 80/99 schon über die Tragweite der « vollstreckbaren », in der beanstandeten Bestimmung genannten Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, geurteilt habe.

De EU heeft zich reeds uitgesproken vóór een proces dat moet leiden tot het opmaken van de balans van wat sinds 2000 is bereikt en tot de goedkeuring van richtsnoeren inzake de taken op het gebied van gemeenschappelijke veiligheid. Ook heeft zij zich voorstander betoond van het sluiten van overeenkomsten ter verbetering van de uitvoering van de verbintenissen die in het kader van de Millenniumverklaring en de MDG zijn aangegaan en van het nemen van besluiten over organisatorische hervormingen die nodig zijn om de doelstellingen te bereiken[1].
Die EU hat sich bereits für eine Bilanzierung des seit 2000 Geleisteten, die Verabschiedung von Orientierungslinien für die Bewältigung der Aufgaben im Zusammenhang mit der gemeinsamen Sicherheit, die Verabschiedung von Vereinbarungen zur Verbesserung der Umsetzung der im Zusammenhang mit der Millenniumserklärung und den EMZ eingegangenen Verpflichtungen und für Beschlüsse bezüglich der für die Verwirklichung der Ziele notwendigen organisatorischen Reformen ausgesprochen[1].

Op grond van dit verdrag kan de staat van veroordeling slechts om de tenuitvoerlegging van een sanctie door een andere verdragsluitende staat verzoeken, indien aan één of meer van de in artikel 5 genoemde voorwaarden is voldaan: a) de veroordeelde heeft zijn vaste woonplaats in de andere staat, b) de tenuitvoerlegging van de sanctie in de andere staat schept naar verwachting betere kansen voor de reclassering van de veroordeelde, c) het betreft een sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt, die in de andere staat kan worden ten uitvoer gelegd in aansluiting op een andere sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt en die de veroordeelde in die staat ondergaat of moet ondergaan, d) de andere staat de staat van herkomst van de veroordeelde is en zich reeds bereid heeft verklaard tot tenuitvoerlegging van de sanctie, e) de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan. Bovendien moet het vonnis dat in de verzoekende staat is gewezen, onherroepelijk en uitvoerbaar zijn en moet het strafbare feit waarvoor de straf is uitgesproken, eveneens een strafbaar feit zijn volgens de wetgeving van de aangezochte staat (vereiste van "dubbele strafbaarheid" [76]).
Nach diesem Übereinkommen kann der Urteilsstaat einen anderen Vertragsstaat nur dann um Vollstreckung einer Sanktion ersuchen, wenn eine oder mehrere der in Art. 5 aufgeführten Voraussetzungen erfuellt sind: a) wenn der Verurteilte seinen gewöhnlichen Aufenthalt in dem anderen Staat hat; b) wenn die Vollstreckung der Sanktion im anderen Staat geeignet ist, die soziale Wiedereingliederung des Verurteilten zu erleichtern; c) wenn es sich um eine freiheitsentziehende Sanktion handelt, die in dem anderen Staat im Anschluss an eine andere vom Verurteilten in diesem Staat angetretene oder zu verbüßende freiheitsentziehende Sanktion vollstreckt werden könnte; d) wenn der andere Staat der Heimatstaat des Verurteilten ist und sich schon bereit erklärt hat, die Vollstreckung dieser Sanktion zu übernehmen; e) wenn er der Auffassung ist, dass er die Sanktion - auch durch Erwirkung der Auslieferung - nicht selbst vollstrecken kann und der andere Staat dazu in der Lage ist. Darüber hinaus muss die im ersuchenden Staat ergangene Entscheidung rechtskräftig und vollstreckbar sein und die Handlung, derentwegen die Sanktion verhängt worden ist, auch nach dem Recht des ersuchten Staates eine strafbare Handlung darstellen (Grundsatz der "doppelten Strafbarkeit") [76].

3. Wanneer een prejudiciële vraag identiek is met een vraag waarover het Hof zich reeds heeft uitgesproken of wanneer het antwoord op een dergelijke vraag duidelijk uit de rechtspraak kan worden afgeleid, kan het Hof op ieder moment, na de advocaat-generaal te hebben gehoord, beslissen bij een met redenen omklede beschikking waarin naar het eerdere arrest of de betrokken rechtspraak wordt verwezen.
Stimmt eine zur Vorabentscheidung vorgelegte Frage mit einer Frage überein, über die der Gerichtshof bereits entschieden hat, oder kann die Antwort auf eine solche Frage klar aus der Rechtsprechung abgeleitet werden, so kann der Gerichtshof nach Anhörung des Generalanwalts jederzeit durch Beschluss entscheiden, der mit Gründen zu versehen ist und auf das frühere Urteil oder auf die betreffende Rechtsprechung verweist.