Vertaling van "sine culpa " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

culpa in contrahendo
culpa in contrahendo | Verschulden bei Vertragshandlungen | Verschulden bei Vertragsschluss | c.i.c. [Abbr.]

conditio sine qua non | noodzakelijke voorwaarde
Condicio sine qua non

geen misdaad zonder wet, geen straf zonder wet | nullum crimen, nulla poena sine lege
keine Strafe ohne Gesetz

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

de Commissie heeft de artikelen 23 en 27 van verordening nr. 1/2003, verzoeksters’ rechten van verdediging, de richtsnoeren van 2006 voor de berekening van geldboeten (2), het beginsel dat de straf evenredig moet zijn aan het strafbaar feit, alsook het beginsel van behoorlijk bestuur, het beginsel „nulla poena sine culpa” (geen straf zonder schuld) en het evenredigheidbeginsel geschonden en bovendien een kennelijke beoordelingsfout begaan, door het bedrag van de geldboete vast te stellen op basis van een omzet die hoger lag dan het theoretische maximumbedrag dat door het in artikel 1, leden 2, sub g, 3, sub a en b, en 4, sub h, van de bestreden beschikking gedefinieerde gedrag kon zijn gegenereerd;
Vierter Klagegrund: Die Kommission habe die Art. 23 und 27 der Verordnung Nr. 1/2003, die Verteidigungsrechte der Klägerin, die Leitlinien von 2006 für die Festsetzung von Geldbußen (2), den Grundsatz der individuellen Straf- und Sanktionsfestsetzung, den Grundsatz der ordnungsgemäßen Verwaltung, den Grundsatz nulla poena sine culpa und den Grundsatz der Verhältnismäßigkeit verletzt und einen offensichtlichen Beurteilungsfehler begangen, indem sie den Betrag der Geldbußen auf der Grundlage des Umsatzes festgelegt habe, der über dem theoretischen Höchstbetrag gelegen habe, der durch das in den Art. 1 Abs. 2 Buchst. g, 1 Abs. 3 Buchst. a, 1 Abs. 3 Buchst. b und 1 Abs. 4 Buchst. h des angefochtenen Beschlusses festgestellte Verhalten hätte erzielt werden können.

J. overwegende dat het strafrecht van de EU in het algemeen alleen sancties mag opleggen voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd of, in uitzonderlijke gevallen, voor handelingen uit grove nalatigheid, en gestoeld moet zijn op het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), ofschoon er in sommige gevallen reden kan zijn om voor sommige soorten delicten een strafrechtelijke aansprakelijkheid voor rechtspersonen in te voeren;
J. in der Erwägung, dass EU-Strafrecht im Regelfall nur Strafen für Handlungen festsetzen sollte, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten, und dass es auf dem Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa ) beruhen muss, obwohl es in bestimmten Fällen gerechtfertigt sein kann, eine Unternehmenshaftung für bestimmte Arten von Tatbeständen vorzusehen;

het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), oftewel het opleggen van sancties voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd, of in uitzonderlijke gevallen voor handelingen uit grove nalatigheid,
das Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa ), das Strafen nur für Handlungen vorsieht, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten,

J. overwegende dat het strafrecht van de EU in het algemeen alleen sancties mag opleggen voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd of, in uitzonderlijke gevallen, voor handelingen uit grove nalatigheid, en gestoeld moet zijn op het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), ofschoon er in sommige gevallen reden kan zijn om voor sommige soorten delicten een strafrechtelijke aansprakelijkheid voor rechtspersonen in te voeren;
J. in der Erwägung, dass EU-Strafrecht im Regelfall nur Strafen für Handlungen festsetzen sollte, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten, und dass es auf dem Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa) beruhen muss, obwohl es in bestimmten Fällen gerechtfertigt sein kann, eine Unternehmenshaftung für bestimmte Arten von Tatbeständen vorzusehen;

– het beginsel van de individuele schuld (nulla poena sine culpa), oftewel het opleggen van sancties voor handelingen die opzettelijk zijn gepleegd, of in uitzonderlijke gevallen voor handelingen uit grove nalatigheid,
– das Prinzip der individuellen Schuld (nulla poena sine culpa), das Strafen nur für Handlungen vorsieht, die vorsätzlich oder in Ausnahmefällen grob fahrlässig erfolgten,

Zoals uit het onderzoek van het tweede onderdeel van het vijfde middel is gebleken, hebben de maatregelen vervat in hoofdstuk II (« Rechtsbescherming ») van titel III van respectievelijk de Antiracismewet, de Algemene Antidiscriminatiewet en de Genderwet geen repressief karakter, zodat, wat die maatregelen betreft, het derde tot het achtste onderdeel van het achtste middel, in zoverre zij een schending aanvoeren van het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa », niet gegrond zijn.
Wie sich bei der Prüfung des zweiten Teils des fünften Klagegrunds herausgestellt hat, sind sie in Kapitel II (« Rechtsschutz ») von Titel III des Antirassismusgesetz, des allgemeinen Antidiskriminierungsgesetzes beziehungsweise des Geschlechtergesetzes enthaltenen Massnahmen nicht repressiver Art, so dass bezüglich dieser Massnahmen der dritte, der vierte, der fünfte, der sechste, der siebte und der achte Teil des achten Klagegrunds, insofern darin ein Verstoss gegen das Legalitätsprinzip in Strafsachen und den Grundsatz « nullum crimen sine culpa » angeführt wird, unbegründet sind.

De grieven van de verzoekende partijen zijn in essentie terug te brengen tot een schending van, enerzijds, het gelijkheidsbeginsel doordat zij aan particulieren dezelfde normen opleggen als aan de overheid (eerste onderdeel), doordat een overheid niet strafrechtelijk kan worden vervolgd en een particulier wel (eveneens eerste onderdeel) en doordat zij discriminatiemisdrijven strenger zouden bestraffen dan andere misdrijven tegen de persoonlijke waardigheid (tweede onderdeel) en, anderzijds, het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa » doordat de erin vervatte definities te vaag en algemeen zouden zijn (derde tot achtste onderdeel).
Die Beschwerden der klagenden Parteien betreffen im Wesentlichen einen Verstoss gegen einerseits den Gleichheitsgrundsatz, indem sie Privatpersonen die gleichen Normen auferlegten wie den Behörden (erster Teil), indem eine Behörde nicht strafrechtlich verfolgt werden könne, eine Privatperson hingegen wohl (ebenfalls erster Teil), und indem sie Straftaten der Diskriminierung strenger ahndeten als andere Straftaten gegen die persönliche Würde (zweiter Teil), und andererseits das Legalitätsprinzip in Strafsachen und den Grundsatz « nullum crimen sine culpa », indem die darin enthaltenden Definitionen zu vage und allgemein seien (dritter bis achter Teil).

Vermits de niet-naleving van het in de bestreden artikelen bepaalde discriminatieverbod geen aanleiding kan geven tot een straf, zijn het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa » te dezen niet van toepassing.
Da die Nichteinhaltung des in den angefochtenen Artikeln festgelegten Diskriminierungsverbots nicht zu einer Strafe Anlass geben kann, sind das Legalitätsprinzip in Strafsachen und der Grundsatz « nullum crimen sine culpa » im vorliegenden Fall nicht anwendbar.

De verzoekende partijen voeren aan dat die bepalingen het gelijkheidsbeginsel schenden doordat zij aan particulieren dezelfde normen opleggen als aan de overheid (eerste onderdeel), dat zij het gelijkheidsbeginsel, het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa » schenden doordat de discriminatie niet opzettelijk moet zijn gepleegd om de discriminerende handelingen strafbaar te kunnen stellen (tweede onderdeel) en dat zij het gelijkheidsbeginsel, het eigendomsrecht, de vrijheid van meningsuiting en het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing schenden doordat de erin vervatte definities te vaag en te algemeen zijn en doordat zij een foutloze en schadeloze aansprakelijkheid zouden invoeren (derde tot zesde onderdeel).
Die klagenden Parteien führen an, diese Bestimmungen verstiessen gegen den Gleichheitsgrundsatz, indem sie Privatpersonen die gleichen Normen auferlegten wie den Behörden (erster Teil), indem sie den Gleichheitsgrundsatz, das Legalitätsprinzip in Strafsachen und den Grundsatz « nullum crimen sine culpa » verletzten, da die Diskriminierung nicht absichtlich begangen worden sein müsse, um die diskriminierenden Handlungen unter Strafe stellen zu können (zweiter Teil), und sie verstiessen gegen den Gleichheitsgrundsatz, das Eigentumsrecht, die Freiheit der Meinungsäusserung sowie das Recht auf kulturelle und soziale Entfaltung, da die darin enthaltenen Definitionen zu vage und zu allgemein seien und da sie eine Haftbarkeit ohne Fehler und ohne Schaden einführten (dritter bis sechster Teil).