Vertaling van "sobre o significado da marca " (Nederlands → Duits) :

Verzoekende partij: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Spanje) (vertegenwoordigers: E. Manresa Medina en J. Manresa Medina, advocaten)
Klägerin: Marcas Costa Brava, SL (Sils, Spanien) (Prozessbevollmächtigte: Rechtsanwälte E. Manresa Medina und J. Manresa Medina)

1. Dyrektywa 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego[1] weszła w życie w dniu 23 marca 2005 r.
1. Die Richtlinie 2002/15/EG[1] des Europäischen Parlaments und des Rates vom 11. März 2002 zur Regelung der Arbeitszeit von Personen, die Fahrtätigkeiten im Bereich des Straßentransports ausüben trat am 23. März 2005 in Kraft.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85[7] ustanawia wspólne przepisy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i okresów odpoczynku kierowców.
(1) Die Verordnung (EG) Nr. 561/2006 vom 15. März 2006 zur Harmonisierung bestimmter Sozialvorschriften im Straßenverkehr und zur Änderung der Verordnungen (EWG) Nr. 3821/85 und (EG) Nr. 2135/98 des Rates sowie zur Aufhebung der Verordnung (EWG) Nr. 3820/85[7] des Rates legt gemeinsame Lenkzeiten, Fahrtunterbrechungen und Ruhezeiten für Kraftfahrer fest.

2. Przyjmując dyrektywę po zastosowaniu procedury pojednawczej, Rada i Parlament uzgodniły, że zasadniczo od dnia 23 marca 2009 r. będzie miała ona zastosowanie do kierowców pracujących na własny rachunek.
2. Als die Richtlinie im Wege des Vermittlungsverfahrens verabschiedet wurde, einigten sich Rat und Parlament darauf, dass sie ab dem 23. März 2009 grundsätzlich auch für selbständige Fahrer gelten sollte.

Wspomniana dyrektywa i jej przepisy mające na celu ochronę pracowników wykonujących czynności związane z przewozem przed niepożądanymi skutkami nadmiernie długiego czasu pracy, niedostatecznego wypoczynku lub zakłóconych cyklów pracy, stanowią przepisy szczególne w stosunku do dyrektywy dotyczącej organizacji czasu pracy 2003/88/WE i uzupełniają rozporządzenie (WE) nr 561/2006[2] z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólne zasady w zakresie czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku dla kierowców.
Mit ihren Bestimmungen zum Schutz von Fahrpersonal vor den nachteiligen Auswirkungen übermäßig langer Arbeitszeiten, unzureichender Ruhepausen oder einer unausgewogenen Arbeitsorganisation ist die Richtlinie eine lex specialis im Verhältnis zur allgemeinen Arbeitszeitrichtlinie 2003/88/EG und ergänzt die Verordnung (EG) Nr. 561/2006 vom 15. März 2006[2], mit der gemeinsame Regeln für die Lenk- und Ruhezeiten von Kraftfahrern festgelegt wurden.

(2) Dyrektywa 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego[8] ustanawia minimalne wymogi w odniesieniu do organizacji czasu pracy w celu poprawy ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego oraz w celu poprawy bezpieczeństwa drogowego i ujednolicenia warunków konkurencji.
(2) Die Richtlinie 2002/15/EG des Europäischen Parlaments und des Rates vom 11. März 2002 zur Regelung der Arbeitszeit von Personen, die Fahrtätigkeiten im Bereich des Straßentransports ausüben[8], legt Mindestvorschriften für die Gestaltung der Arbeitszeit fest, um die Sicherheit und die Gesundheit der Personen, die Fahrtätigkeiten im Straßenverkehr ausüben, verstärkt zu schützen, die Sicherheit im Straßenverkehr zu erhöhen und die Wettbewerbsbedingungen einander stärker anzugleichen.

Que lições concretas retira a Comissão sobre o significado da marca "CE", o papel do controlo atribuído aos produtores e importadores e, em geral, sobre a eficácia dos mecanismos de enforcement no mercado europeu?
Welche konkreten Lehren zieht die Kommission daraus in Bezug auf die Bedeutung des CE-Kennzeichens, die den Herstellern und Importeuren übertragene Kontrollverantwortung und allgemein in Bezug auf die Wirksamkeit der Enforcement-Mechanismen auf dem europäischen Markt?

Însă renunţarea la marca CE nu este o soluţie viabilă, pentru că ea reprezintă un avantaj pentru fabricanţii din Europa în comerţul internaţional.
Dennoch ist die Aufgabe des EC-Zeichens keine tragfähige Lösung, da es einen Vorteil für die europäischen Hersteller im Welthandel darstellt.