Vertaling van "soepele behandeling voorstelde werd verworpen " (Nederlands → Duits) :

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het ' ontbreken van het vereiste belang ' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling ».
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het ' ontbreken van het vereiste belang ' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling.
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het' ontbreken van het vereiste belang' heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling.
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als ' das Fehlen des erforderlichen Interesses ' definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

In het arrest nr. 48.624 van 13 juli 1994 kwam de Raad van State, na een analyse van de parlementaire voorbereiding en inzonderheid de vaststelling dat een amendement dat een meer soepele behandeling voorstelde werd verworpen (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-5, en Hand., Senaat, 12 juli 1990, pp. 2646, 2648, 2650 en 2651), tot de conclusie « dat de wetgever heeft gewild dat onder geen beding een excuus voor het niet of het niet tijdig insturen van een memorie aanvaard zou worden; door de door hem opgelegde sanctie te omschrijven als het " ontbreken van het vereiste belang" heeft hij te kennen gegeven dat hij het indienen van een memorie zag als een formele blijk van gebleven belangstelling.
Im Urteil Nr. 48. 624 vom 13. Juli 1994 kam der Staatsrat nach einer Analyse der Vorarbeiten und insbesondere nach Feststellung der Ablehnung eines Abänderungsantrags, der auf eine flexiblere Behandlung abzielte (Parl. Dok., Senat, 1989-1990, Nr. 984-5, und Ann., Senat, 12. Juli 1990, SS. 2646, 2648, 2650 und 2651), zu dem Schluss, dass « der Gesetzgeber gewollt hat, dass unter keiner Bedingung eine Entschuldigung für das Unterlassen der Übermittlung oder das verspätete Übermitteln eines Schriftsatzes geltend gemacht werden kann; indem er die Sanktion, die er auferlegt, als " das Fehlen des erforderlichen Interesses" definiert, hat er deutlich gemacht, dass das Hinterlegen eines Schriftsatzes als eine ausdrückliche Bezeugung eines fortwährenden Interesses zu werten ist.

Noch in de Europese Raad noch in de Europese Unie bestaat er tot nu toe “soepele wetgeving” als instrument voor het probleem van migrantenminderheden of – zoals ik zelf in de Europese Raad voorstelde, en het werd aangenomen – voor het probleem van nieuwe minderheden, hoewel we weten dat bij het minderhedenprobleem, zowel migrantenminderheden als autochtone minderheden, alleen het aanvaarden van twee of meer identiteiten een waarborg kan vormen.
Weder im Europäischen Rat noch in der Union gibt es bisher ein „weiches Rechtsinstrument“ für das Problem der Minderheiten mit Migrationshintergrund oder – mit einem Begriff, der auf meinen Vorschlag hin im Europäischen Rat angenommen wurde – für das Problem der neuen Minderheiten. Dabei wissen wir, dass im Falle der Minderheiten, egal ob mit oder ohne Migrationshintergrund, nur die Anerkennung von zwei oder mehr Identitäten, also Staatsangehörigkeiten, eine Lösung bietet.

Amendement 49, waarin werd aangedrongen op de wederzijdse erkenning van de definitie van een gezin, werd door de Raad en de Commissie verworpen, omdat zij van mening waren dat Verordening 1408/71 niet het juiste wettelijke kader is voor de behandeling van het vraagstuk van uitbreiding van de definitie van een gezin.
Abänderung 49 betreffend die gegenseitige Anerkennung der Definition des Begriffs "Familie" wurde vom Rat und der Kommission abgelehnt, die die Verordnung 1408/71 nicht für den geeigneten Rechtsrahmen zur Befassung mit der Ausweitung der Definition dieses Begriffs erachtete.

55. betreurt dat de UNHCR de resolutie heeft verworpen waarin Cuba werd veroordeeld voor de lange gevangenisstraffen die in april 2003 zijn opgelegd aan 78 activisten die zich vreedzaam hebben ingezet voor democratie, en waarin kritiek werd geuit op de standrechtelijke procedure die werd toegepast; verwacht een nieuwe, onpartijdige behandeling door een rechtbank, en verzoekt de regering van Cuba een VN-delegatie voor de rechten van de mens zo spoedig mogelijk in staat te stellen het eiland te bezoeken om verslag te kunnen doen van de situatie in verband met de grondrechten en fundamentele vrijheden op Cuba;
55. bedauert, dass UNHCR die Kuba-Resolution abgelehnt hat, in der die im April 2003 verhängten langen Haftstrafen für 78 friedliche Befürworter der Demokratie missbilligt und die Massenprozesse gegen diese Personen kritisiert wurden; erwartet eine neue, unparteiische gerichtliche Überprüfung und fordert die Regierung Kubas auf, möglichst bald einem UN-Sondergesandten für Menschenrechte den Besuch des Landes zu ermöglichen, um über die Lage der Grundfreiheiten und Grundrechte in Kuba Bericht zu erstatten;

48. betreurt dat de UNHCR de resolutie heeft verworpen waarin Cuba werd veroordeeld voor de lange gevangenisstraffen die in april zijn opgelegd aan 78 activisten die zich vreedzaam hebben ingezet voor democratie, en waarin kritiek werd geuit op de standrechtelijke procedure die werd toegepast; verwacht een nieuwe, onpartijdige behandeling door een rechtbank, en verzoekt de regering van Cuba een VN-delegatie voor de rechten van de mens zo spoedig mogelijk in staat te stellen het eiland te bezoeken om verslag te kunnen doen van de situatie in verband met de grondrechten en fundamentele vrijheden op Cuba;
48. bedauert, dass der UNHCR die Kuba-Resolution abgelehnt hat, in der die langen Haftstrafen im April für 78 friedliche Befürworter der Demokratie missbilligt und die Massenprozesse gegen diese Personen kritisiert wurden; erwartet eine neue, unparteiische gerichtliche Überprüfung und fordert die Regierung Kubas auf, möglichst bald einen UN-Sondergesandten für Menschenrechte den Besuch des Landes zu ermöglichen, um über die Lage der Grundfreiheiten und Grundrechte in Kuba Bericht zu erstatten;