Traduction de «state lijkt » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

de rechter die bevoegd lijkt
zuständig erscheinendes Gericht

LIJKT OP-zoeken
annähernde Suche

Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State | Afdeling administratie van de Raad van State
Verwaltungsstreitsachenabteilung des Staatsrates | Verwaltungsabteilung des Staatsrates

Vereniging van Raden van State en Hoogste Administratieve Rechtscolleges van de Europese Unie | Vereniging van Raden van State en Hoogste Bestuursrechtelijke Rechtscolleges van de Europese Unie
Vereinigung der Staatsräte und der Obersten Verwaltungsgerichte der Europäischen Union

Afdeling administratie van de Raad van State
Verwaltungsabteilung des Staatsrates

Raad van State
Staatsrat

eerste auditeur bij de Raad van State
Erster Auditor beim Staatsrat

Afdeling wetgeving van de Raad van State
Gesetzgebungsabteilung des Staatsrates

steady state | evenwicht tussen inspanning en zuurstofgebruik
steady state | Fleißgleichgewicht

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In vergelijking met gelijkaardige termijnen (inzake de door een sociaal organisme genomen beslissingen bedraagt de termijn om beroep aan te tekenen bij de arbeidsrechtbank bijvoorbeeld één maand, voor de indiening van een bezwaar bij de Raad van State bedraagt hij zestig dagen...) lijkt dit een redelijk voorstel, aangezien de belastingplichtige eerst beschikt over een termijn van twee maanden om hetzij het volledige bedrag van de belasting, hetzij het gedeelte ervan dat hij niet betwist, te betalen (de luidens het aanslagbiljet verschuldigde belasting moet immers binnen de twee maanden worden betaald).
Im Vergleich zu gleichartigen Fristen (in Bezug auf Entscheidungen einer Sozialeinrichtung beträgt die Klagefrist beim Arbeitsgericht beispielsweise einen Monat, zum Einreichen einer Klage bei dem Staatsrat beträgt sie sechzig Tage, usw.) erscheint dieser Vorschlag vernünftig, da der Steuerpflichtige zunächst über eine erste Frist von zwei Monaten verfügt, um den Gesamtbetrag der Steuer oder den Teil dieser Steuer, den er nicht anficht, zu zahlen (die gemäß dem Steuerbescheid geschuldete Steuer muss nämlich innerhalb von zwei Monaten gezahlt werden).

Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).
Mit der Einführung einer Verfahrensentschädigung verfolgte der Gesetzgeber ein zweifaches Ziel: Einerseits wollte er der Verpflichtung für die Rechtsunterworfenen, ein neues Verfahren aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches vor dem Zivilrichter einzuleiten, um eine Entschädigung für die ihnen entstandenen Rechtsanwaltskosten zu erhalten, ein Ende setzen und andererseits wollte er die Verwaltung der öffentlichen Finanzen verbessern, indem vermieden wird, dass Behörden für zwei verschiedene Verfahren vor zwei verschiedenen Rechtsprechungsorganen aufkommen müssten, wenn ein Rechtsunterworfener ein und denselben Verwaltungsakt anficht: « Zur Zeit muss der Kläger, der vor dem Staatsrat obsiegt, ein Verfahren vor den ordentlichen Rechtsprechungsorganen anhängig machen, um die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare zu erwirken, wenn keine gütliche Einigung mit der Gegenpartei zustande kommt. [...] Es scheint jedoch im Widerspruch zum Grundsatz der geordneten Rechtspflege zu stehen, wenn ein Rechtsunterworfener gezwungen ist, ein neues Gerichtsverfahren einzuleiten, falls das Verfahren vor der Verwaltungsstreitsachenabteilung des Staatsrates für diese Partei erfolgreich abgeschlossen worden ist. Außerdem werden die öffentlichen Behörden einer doppelten Entschädigung ausgesetzt, und zwar einerseits für das Verfahren vor dem Staatsrat und andererseits für das darauf folgende Verfahren vor dem ordentlichen Richter, was der ordnungsgemäßen Verwaltung der öffentlichen Finanzen Abbruch tut » (Parl. Dok., Senat, 2012-2013, Nr. 5-2277/1, S. 24).

« Het lijkt wenselijk om terug te keren naar een interpretatie van artikel 440 van het Gerechtelijk Wetboek, die gedeeld wordt door het Hof van Cassatie en de Raad van State. Deze interpretatie belet niet dat een partij in het geschil de regelmatigheid van de beslissing om te handelen zou betwisten. Maar het behoort die partij, in casu dan toe dit door alle mogelijke rechtsmiddelen te bewijzen » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 19).
« Es erscheint wünschenswert, zu einer Auslegung von Artikel 440 des Gerichtsgesetzbuches zurückzukehren, die durch den Kassationshof und den Staatsrat geteilt wird. Diese Auslegung verhindert nicht, dass eine Partei in der Streitsache die Ordnungsmäßigkeit des Beschlusses zu handeln anficht. Es obliegt jedoch dieser Partei, dies im vorliegenden Fall durch alle möglichen rechtlichen Mittel zu beweisen » (Parl. Dok., Senat, 2012-2013, Nr. 5-2277/1, S. 19).

Wat betreft de algemene technologische prestaties geldt dat in het afgelopen decennium het aandeel van Europa in de octrooiaanvragen bij het Europees Octrooibureau (EPO) en het aantal octrooien dat werd verleend door het USPTO (United States Patent and Trademark Office) is afgenomen, hoewel dit zich in de afgelopen jaren lijkt te hebben gestabiliseerd.
Was die technologische Gesamtleistung betrifft, so hat sich der europäische Anteil an Patentanträgen beim Europäischen Patentamt (EPA) und an Patenterteilungen durch das Amerikanische Patentamt (USPTO) trotz der scheinbaren Stabilisierung in den letzten Jahren verringert.

« [.] de gelijkheid willen herstellen tussen de ambtenaren van de administratieve overheden en die van de wetgevende vergaderingen of van hun organen; overwegende dat diegenen die niet de hoedanigheid van ambtenaar van een administratieve overheid hebben en die uitgesloten worden van een aanwervingsprocedure die hen in staat zou stellen die hoedanigheid te verkrijgen, beroep kunnen instellen bij de Raad van State; dat een minder gunstige behandeling van kandidaten die geen personeelslid zijn van een wetgevende vergadering maar die, nadat ze op regelmatige wijze de wens hebben uitgedrukt om dat te worden, van de aanwervingsprocedure worden uitgesloten of de voorkeur zien uitgaan naar andere kandidaten, op geen enkele wijze kan worden verantwoord; dat artikel 14, § 1, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, in die zin lijkt te moeten worden geïnterpreteerd dat de kandidaten voor een functie bij de diensten van de overheden bedoeld in die bepaling, voor het instellen van een beroep bij de Raad van State, met de personeelsleden van die overheden moeten worden gelijkgesteld en dat de Raad van State bijgevolg bevoegd is om kennis te nemen van de vordering ».
« [.] die Gleichheit herstellen wollen zwischen den Beamten der Verwaltungsbehörden und denjenigen der gesetzgebenden Versammlungen oder ihrer Organe; [.] diejenigen, die nicht die Eigenschaft eines Beamten einer Verwaltungsbehörde haben und von einem Einstellungsverfahren ausgeschlossen werden, das sie in die Lage versetzen würde, diese Eigenschaft zu erwerben, können beim Staatsrat Klage einreichen; [.] eine ungünstigere Behandlung von Kandidaten, die nicht Personalmitglied einer gesetzgebenden Versammlung sind, die aber, nachdem sie auf ordnungsgemässe Weise ihren Wunsch nach diesem Status ausgedrückt haben, von dem Einstellungsverfahren ausgeschlossen werden oder die Bevorzugung anderer Kandidaten hinnehmen müssen, kann in keiner Weise gerechtfertigt werden; [.] Artikel 14 § 1 der am 12. Januar 1973 koordinierten Gesetze über den Staatsrat scheint dahingehend interpretiert werden zu müssen, dass die Kandidaten für eine Funktion bei den Dienststellen der Behörden im Sinne dieser Bestimmung für das Einreichen einer Klage beim Staatsrat mit den Personalmitgliedern dieser Behörden gleichgestellt werden müssen und dass der Staatsrat demzufolge zuständig ist, über die Klage zu befinden ».

De keuze van de wetgever van 1958 om het stelsel ook toepasselijk te maken op de auditeurs in de Raad van State lijkt evenmin onverantwoord, gelet op de nauwe betrokkenheid van de auditeurs bij de rechtsbedeling.
Die Wahl des Gesetzgebers von 1958, die Anwendung der Regelung auch auf die Auditoren beim Staatsrat auszudehnen, scheint angesichts der engen Bindung der Auditoren an die Rechtspflege ebensowenig ungerechtfertigt zu sein.

Volgens de Ministerraad lijkt de verzoekende partij voor de Raad van State ervan uit te gaan dat de wetgever ten onrechte dezelfde regels toepasselijk heeft gemaakt op het objectief beroep en op het subjectief contentieux voor de Raad van State.
Gemäss dem Ministerrat scheine die klagende Partei vor dem Staatsrat davon auszugehen, der Gesetzgeber habe zu Unrecht die gleichen Regeln auf die objektive Klage und auf das subjektive Streitverfahren vor dem Staatsrat anwendbar gemacht.