Vertaling van "strafrechtelijke wettigheidsbeginsel " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

strafrechtelijke aansprakelijkheid [ strafrechtelijke meerderjarigheid | strafrechtelijke minderjarigheid ]
strafrechtliche Verantwortlichkeit [ Strafmündigkeit | Strafunmündigkeit ]

strafrechtelijke sancties met internering | strafrechtelijke sancties met opname | strafrechtelijke sancties met opsluiting
Haftstrafen

tegen ... een strafrechtelijke vervolging instellen | tegen de ambtenaar wordt een strafrechtelijke vervolging ingesteld
ein Strafverfahren gegen den Beamten einleiten | gegen den Beamten ist ein Strafverfahren eingeleitet worden

objectieve strafrechtelijke aansprakelijkheid | strafrechtelijke risicoaansprakelijkheid
objektive strafrechtliche Verantwortlichkeit

strafrechtelijke aansprakelijkheid van minderjarigen
strafrechtliche Verantwortlichkeit von Minderjährigen

strafrechtelijke procedure
Strafrechtsklage

strafrechtelijk
strafrechtlich

vervolging voor een strafrechtelijk rechtscollege
Strafvervolgung vor einer Gerichtsbarkeit

strafrechtelijk beleid
Kriminalpolitik

internationale strafrechtelijke samenwerking bij de bestrijding van de sluikhandel in verdovende middelen
internationale Rechtshilfe zur Bekämpfung des Betäubungsmittelverkehrs (1) | internationale Rechtshilfe zur Bekämpfung des Suchtmittelverkehrs (2)

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het begrip « wettige reden van verschoning » is voldoende duidelijk en rechtszeker en doet geen afbreuk aan het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel.
Der Begriff « rechtmäßiger Entschuldigungsgrund » ist ausreichend deutlich und rechtssicher und beeinträchtigt nicht das Legalitätsprinzip in Strafsachen.

Enkel bij het onderzoek van een specifieke strafbepaling is het mogelijk om, rekening houdend met de elementen eigen aan de misdrijven die zij wil bestraffen, te bepalen of de door de wetgever gehanteerde algemene bewoordingen zo vaag zijn dat ze het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel zouden schenden.
Erst durch die Prüfung einer spezifischen Strafbestimmung ist es möglich, unter Berücksichtigung der jeweiligen Elemente der dadurch zu ahndenden Straftaten festzustellen, ob die durch den Gesetzgeber verwendeten allgemeinen Formulierungen derart ungenau sind, dass sie das Legalitätsprinzip in Strafsachen missachten würden.

In zoverre het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepalingen met het door artikel 12 van de Grondwet gewaarborgde strafrechtelijke wettigheidsbeginsel, dient te worden vastgesteld dat dienaangaande artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, en niet artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 14 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, een draagwijdte hebben die analoog is aan die van die grondwetsbepaling.
Insofern der Gerichtshof zur Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmungen mit dem durch Artikel 12 der Verfassung gewährleisteten Legalitätsprinzip in Strafsachen befragt wird, ist festzustellen, dass diesbezüglich Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 15, Absatz 1 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte, und nicht Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 14 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte, eine analoge Tragweise haben wie diese Verfassungsbestimmung.

Met de eerste prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter van het Hof te vernemen of artikel 221, § 1, van de AWDA het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel schendt in zoverre het « aldus wordt gelezen dat de strafrechter die de verbeurdverklaring op grond van dit artikel uitspreekt, daarnaast de veroordeling kan of moet uitspreken tot de betaling, bij wijze van strafsanctie, van de tegenwaarde van de verbeurd verklaarde goederen bij niet wederoverlegging ervan ».
Mit der ersten präjudiziellen Frage möchte der vorlegende Richter vom Hof erfahren, ob Artikel 221 § 1 des AZAG gegen das Legalitätsprinzip in Strafsachen verstosse, insofern er « dahingehend ausgelegt wird, dass der Strafrichter, der die Einziehung aufgrund dieses Artikels ausspricht, darüber hinaus die Verurteilung zur Zahlung - als strafrechtliche Sanktion - des Gegenwertes der eingezogenen Güter aussprechen kann oder muss, wenn diese Güter nicht vorgelegt werden ».

De vernietiging van artikel 2, 9°, artikel 4 en artikel 5 van de bestreden wet doet geen afbreuk aan het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel, nu de wetgever zelf heeft beslist dat de uitzonderingen op het algemene rookverbod voor wat betreft drankgelegenheden en kansspelinrichtingen van klasse I worden opgeheven met ingang van uiterlijk 1 juli 2014 en hij de Koning de mogelijkheid heeft gegeven om die opheffing in overleg met de sector te vervroegen.
Die Nichtigerklärung von Artikel 2 Nr. 9, Artikel 4 und Artikel 5 des angefochtenen Gesetzes tut dem Legalitätsprinzip in Strafsachen keinen Abbruch, da der Gesetzgeber selbst beschlossen hat, dass die Ausnahmen vom allgemeinen Rauchverbot für Schankstätten und Glücksspieleinrichtungen der Klasse I spätestens ab dem 1. Juli 2014 aufgehoben werden, und dem König die Möglichkeit geboten hat, diese Aufhebung nach Konzertierung mit dem Sektor zu verfrühen.

Ten aanzien van de eerste prejudiciële vraag (strafrechtelijk wettigheidsbeginsel)
In Bezug auf die erste präjudizielle Frage (Legalitätsprinzip in Strafsachen)

De grieven van de verzoekende partijen zijn in essentie terug te brengen tot een schending van, enerzijds, het gelijkheidsbeginsel doordat zij aan particulieren dezelfde normen opleggen als aan de overheid (eerste onderdeel), doordat een overheid niet strafrechtelijk kan worden vervolgd en een particulier wel (eveneens eerste onderdeel) en doordat zij discriminatiemisdrijven strenger zouden bestraffen dan andere misdrijven tegen de persoonlijke waardigheid (tweede onderdeel) en, anderzijds, het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa » doordat de erin vervatte definities te vaag en algemeen zouden zijn (derde tot achtste onderdeel).
Die Beschwerden der klagenden Parteien betreffen im Wesentlichen einen Verstoss gegen einerseits den Gleichheitsgrundsatz, indem sie Privatpersonen die gleichen Normen auferlegten wie den Behörden (erster Teil), indem eine Behörde nicht strafrechtlich verfolgt werden könne, eine Privatperson hingegen wohl (ebenfalls erster Teil), und indem sie Straftaten der Diskriminierung strenger ahndeten als andere Straftaten gegen die persönliche Würde (zweiter Teil), und andererseits das Legalitätsprinzip in Strafsachen und den Grundsatz « nullum crimen sine culpa », indem die darin enthaltenden Definitionen zu vage und allgemein seien (dritter bis achter Teil).