Wie durft nog te beweren dat de economie onze belangrijkste zorg is en dat het sociaal beleid een luxe is die men zich in goede tijden kan veroorloven maar die bij tegenslag overboord gegooid moet worden?
Wer behauptet jetzt noch, daß die Wirtschaft Alles und Sozialpolitik ein Luxus ist, den man sich nur in guten Zeiten erlauben kann, in schlechten Zeiten aber aufgeben muß?
