Vertaling van "terwijl hij diezelfde " (Nederlands → Duits) :

Het verwijzende rechtscollege vraagt of artikel 40bis, § 2, eerste lid, 2°, van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen (hierna : de wet van 15 december 1980), in samenhang gelezen met artikel 40ter van diezelfde wet, bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 191 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de buitenlandse onderdaan met wie een Belg overeenkomstig een wet een geregistreerd partnerschap heeft gesloten, enkel als familielid van die Belgische onderdaan wordt beschouwd wanneer hij het stabiele en duurzame karakter van hun relatie bewijst, terwijl een dergelijke bewijslast niet geldt voor de vreemdeling die met een Belg is gehuwd of voor de vreemdeling die met een Belg is verbonden door een geregistreerd partnerschap dat gelijkwaardig is met een huwelijk in België.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt, ob Artikel 40bis § 2 Absatz 1 Nr. 2 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 über die Einreise ins Staatsgebiet, den Aufenthalt, die Niederlassung und das Entfernen von Ausländern (nachstehend: Gesetz vom 15. Dezember 1980) in Verbindung mit Artikel 40ter desselben Gesetzes vereinbar sei mit den Artikeln 10, 11 und 191 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern ein ausländischer Staatsangehöriger, mit dem ein Belgier eine registrierte Partnerschaft geschlossen habe, nur als ein Familienmitglied dieses belgischen Staatsangehörigen betrachtet werde, wenn er die stabile und dauerhafte Beschaffenheit ihrer Beziehung nachweise, während eine solche Beweislast nicht für einen Ausländer gelte, der mit einem Belgier verheiratet sei, oder für einen Ausländer, der mit einem Belgier durch eine registrierte Partnerschaft verbunden sei, die in Belgien einer Ehe gleichgesetzt sei.

Het verwijzende rechtscollege vraagt of artikel 40bis, § 2, eerste lid, 2°, van de wet van 15 december 1980, in samenhang gelezen met artikel 40ter van diezelfde wet, bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 191 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de buitenlandse onderdaan met wie een Belg overeenkomstig een wet een geregistreerd partnerschap heeft gesloten, enkel als familielid van die Belgische onderdaan wordt beschouwd wanneer hij het stabiele en duurzame karakter van hun relatie bewijst, terwijl een dergelijke bewijslast niet geldt voor de vreemdeling die met een Belg is gehuwd of voor de vreemdeling die met een Belg is verbonden door een geregistreerd partnerschap dat gelijkwaardig is met een huwelijk in België.
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt, ob Artikel 40bis § 2 Absatz 1 Nr. 2 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 in Verbindung mit Artikel 40ter desselben Gesetzes vereinbar sei mit den Artikeln 10, 11 und 191 der Verfassung, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, insofern ein nichtbelgischer Staatsangehöriger, mit dem ein Belgier eine registrierte Partnerschaft gemäß einem Gesetz führe, nur als Familienmitglied dieses belgischen Staatsangehörigen betrachtet werde, wenn er die Stabilität und Dauerhaftigkeit ihrer Beziehung beweise, während eine solche Beweislast nicht für einen Ausländer gelte, der mit einem Belgier verheiratet sei, oder für einen Ausländer, der mit einem Belgier eine registrierte Partnerschaft führe, die in Belgien einer Ehe gleichgesetzt sei.

We moeten nu te horen krijgen wat de logica is van een systeem waardoor de passagier een fles wijn, die hij heeft meegenomen, moet inleveren, terwijl hij diezelfde fles later in de taxfree weer kan kopen.
Es ist jetzt klarzustellen, worin die Logik besteht, einem Fluggast eine Flasche Wein abzunehmen, die er mitgebracht hat, wenn er nachher im Duty free die Möglichkeit hat, dieselbe Flasche Wein zu kaufen.

Aldus definieerde artikel 1, lid 2, onder b), van de richtlijn 90/364/EEG van de Raad van 28 juni 1990 betreffende het verblijfsrecht de familieleden van een gemeenschapsonderdaan met verwijzing naar de voorwaarde van « ten laste » zijn, terwijl artikel 1, lid 1, van diezelfde richtlijn bepaalde dat de lidstaten, opdat de gemeenschapsonderdaan het verblijfsrecht kan genieten, kunnen eisen dat hij voor zichzelf en zijn familieleden over een ziekteverzekering en toereikende bestaansmiddelen beschikt.
So wurden in Artikel 1 Absatz 2 Buchstabe b) der Richtlinie 90/364/EWG des Rates vom 28. Juni 1990 über das Aufenthaltsrecht die Familienmitglieder eines europäischen Staatsangehörigen unter Bezugnahme auf die Bedingung, « Unterhalt zu gewähren », definiert, während in Artikel 1 Absatz 1 derselben Richtlinie vorgesehen war, dass die Mitgliedstaaten verlangen können, dass der europäische Staatsangehörige, um in den Genuss des Aufenthaltsrechts zu gelangen, für sich und seine Familienmitglieder über eine Krankenversicherung und ausreichende Existenzmittel verfügen muss.

Het Hof van Cassatie ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid van die bepalingen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat zij bepalen dat de rechtsonderhorige voor het hof van beroep alleen een nieuw bezwaar in de zin van die artikelen mag aanvoeren wanneer hij de daarin bepaalde beperkende voorwaarden in acht neemt, terwijl diezelfde rechtsonderhorige, wanneer hij aan het gemeen recht is onderworpen, te allen tijde, tot aan de sluiting der debatten, nieuwe bezwaren mag aanvoeren op grond van de artikelen 807 en 808 van het Gerechtelijk Wetboek.
Der Kassationshof legt dem Hof die Frage vor, ob diese Bestimmungen mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sind, indem sie festlegen, dass der Rechtsuchende vor dem Appellationshof eine neue Beschwerde im Sinne dieser Artikel nur dann vorbringen kann, wenn er die darin vorgesehenen einschränkenden Bedingungen beachtet, während derselbe Rechtsuchende, wenn er dem allgemeinen Recht unterliegt, jederzeit bis zum Verhandlungsschluss aufgrund der Artikel 807 und 808 des Gerichtsgesetzbuches neue Beschwerden vorbringen darf.

Volgens de niet unanieme interpretatie van artikel 46, § 2, tweede lid, zou het slachtoffer van een arbeidsongeval in de privé-sector eerst aanspraak dienen te maken op de vergoeding krachtens de arbeidsongevallenwet en kan de betrokkene zich dan, voor het surplus, alsook voor andere schade, krachtens het gemeen recht richten tot de aansprakelijke voor het ongeval, terwijl volgens diezelfde rechtspraak het slachtoffer van een arbeidsongeval in de overheidssector de mogelijkheid zou hebben om eerst een schade-eis in te stellen krachtens het gemeen recht, waarbij de betrokkene weliswaar geen aanspraak kan maken op de schadevergoeding voor schade gedekt door de arbeidsongevallenwet, waarna hij vervolgens aanspraak zou kunnen maken op de vergoedingen verschuldigd krachtens de arbeidsongevallenwetgeving.
Der nicht einstimmigen Interpretation von Artikel 46 § 2 Absatz 2 zufolge müsse das Opfer eines Arbeitsunfalls im Privatsektor erst die Entschädigung kraft des Arbeitsunfallgesetzes beanspruchen und könne der Betroffene sich dann ausserdem auch für andere Schäden kraft des gemeinen Rechts an den für den Unfall Haftpflichtigen wenden, während derselben Rechtsprechung zufolge das Opfer eines Arbeitsunfalls im öffentlichen Dienst die Möglichkeit habe, erst eine Schadensersatzklage kraft des gemeinen Rechts einzureichen, ohne allerdings Schadensersatz für den durch das Arbeitsunfallgesetz abgedeckten Schaden beanspruchen zu können, wonach es anschliessend die kraft der Arbeitsunfallgesetzgebung geschuldeten Entschädigungen beanspruchen könnte.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 5, 3°, van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van het voorschrift van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de bepaling terzake de politierechtbank als exclusieve rechter aanstelt van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat hij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe wordt gebracht zich uit te spreken over feiten die hij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits hij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
Die präjudizielle Frage zielt darauf ab zu untersuchen, ob Artikel 5 Nr. 3 des Gesetzes vom 11. Juli 1994 bezüglich der Polizeigerichte und zur Einführung einiger Bestimmungen bezüglich der Beschleunigung und der Modernisierung der Strafgerichtsbarkeit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, in Anbetracht der Vorschrift von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, verstösst, indem die diesbezügliche Bestimmung das Polizeigericht als ausschliesslichen Richter einsetzt über alle aus dem Strassenverkehrsrecht sich ergebenden Rechte und Pflichten, einschliesslich der Artikel 24 und 25 des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Kraftfahrzeug-Haftpflichtversicherung, während dasselbe Polizeigericht ebenfalls über die auf dieselben Fakten sich beziehende öffentliche Klage befindet, so dass es im Zusammenhang mit einer Zivilklage veranlasst wird, über Fakten zu urteilen, bei deren Beurteilung es den Anschein der Parteilichkeit kaum vermeiden kann, da es schon auf strafrechtlicher Ebene darüber geurteilt hat.