Vertaling van "toestaat een rechtsvordering " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

tenzij de Raad een afwijking van de bepaling toestaat
es sei denn,dass der Rat eine Abweichung zulaesst

rechtsvordering [ algemene procedure | stopzetting van de procedure ]
Gerichtsverfahren [ Abbruch des Verfahrens | Verfahrensende | Verfahrensrecht ]

burgerlijke rechtsvordering
Zivilprozess [ Zivilprozeß ]

burgerlijke rechtsvordering
Zivilklage

burgerlijke vordering | burgerlijke rechtsvordering
Zivilklage

instellen van de burgerlijke rechtsvordering
Erhebung der Zivilklage

Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering
Zivilprozessgesetzbuch

rechtsvordering | vordering
Klage

rechtsvordering
strittige Forderung

beroep | klacht | rechtsvordering | verzoek
Berufung | Beschwerde

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

« Schendt artikel 48 van de wet van 5 augustus 1992 op het politieambt, zoals gewijzigd bij artikel 194 van de wet van 7 december 1998, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het de lasthebber, aangestelde of orgaan van de Staat, een gemeente of een meergemeentezone die het slachtoffer is van een arbeidsongeval, veroorzaakt door een politieambtenaar, niet toestaat een rechtsvordering inzake burgerlijke aansprakelijkheid tegen die laatstgenoemde in te stellen wanneer dat ongeval ook een verkeersongeval is ?
« Verstösst Artikel 48 des Gesetzes vom 5. August 1992 über das Polizeiamt in der durch Artikel 194 des Gesetzes vom 7. Dezember 1998 abgeänderten Fassung gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er es dem Beauftragten, dem Angestellten oder dem Organ des Staates, der Gemeinde oder der Mehrgemeindezone, der beziehungsweise das Opfer eines durch einen Polizeibeamten verursachten Arbeitsunfalls ist, nicht ermöglicht, eine gerichtliche Haftpflichtklage gegen diesen Polizeibeamten zu erheben, wenn dieser Unfall zugleich ein Verkehrsunfall ist?

« Schendt artikel 48 van de wet van 5 augustus 1992 op het politieambt, zoals gewijzigd bij artikel 194 van de wet van 7 december 1998, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het de lasthebber, aangestelde of orgaan van de Staat, een gemeente of een meergemeentezone die het slachtoffer is van een arbeidsongeval, veroorzaakt door een politieambtenaar, niet toestaat een rechtsvordering inzake burgerlijke aansprakelijkheid tegen die laatstgenoemde in te stellen wanneer dat ongeval ook een verkeersongeval is ?
« Verstösst Artikel 48 des Gesetzes vom 5. August 1992 über das Polizeiamt, in der durch Artikel 194 des Gesetzes vom 7. Dezember 1998 abgeänderten Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er es dem Beauftragten, dem Angestellten oder dem Organ des Staates, der Gemeinde oder der Mehrgemeindezone, der beziehungsweise das Opfer eines durch einen Polizeibeamten verursachten Arbeitsunfalls ist, nicht ermöglicht, eine gerichtliche Haftpflichtklage gegen diesen Polizeibeamten zu erheben, wenn dieser Unfall zugleich ein Verkehrsunfall ist?

Het Hof wijst daarnaast erop dat artikel 46, § 1, eerste lid, 4°, van de wet van 10 april 1971 het slachtoffer of zijn rechthebbenden toestaat een rechtsvordering in te stellen overeenkomstig de gemeenrechtelijke regels van de burgerlijke aansprakelijkheid tegen de voor het ongeval aansprakelijke derden, maar dat de volgens het gemeen recht toegekende vergoeding, krachtens het voormelde artikel 46, § 2, tweede lid, niet kan worden toegekend indien zij betrekking heeft op lichamelijke schade die reeds werd vergoed op grond van de in het geding zijnde wet.
Der Hof verweist ausserdem darauf, dass Artikel 46 § 1 Absatz 1 Nr. 4 des Gesetzes vom 10. April 1971 es dem Opfer oder seinen Anspruchsberechtigten erlaubt, gemäss den gemeinrechtlichen Regeln der zivilrechtlichen Haftung eine Gerichtsklage gegen die für den Unfall verantwortlichen Dritten einzureichen, dass jedoch aufgrund des obengenannten Artikels 46 § 2 Absatz 2 der gemäss dem allgemeinen Recht gewährte Schadenersatz nicht gewährt werden kann, wenn er sich auf Verletzungen bezieht, die bereits Gegenstand einer Entschädigung aufgrund des betreffenden Gesetzes sind.

1. « Schenden de artikelen 700 en 861 van het Gerechtelijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de rechtsvordering die personen bij verzoekschrift instellen in een geval waarbij de wet die vorm van rechtsingang niet uitdrukkelijk toestaat, onontvankelijk is, zelfs indien de onregelmatigheid de verwerende partij geenszins heeft benadeeld, terwijl de vordering die personen instellen door middel van een dagvaarding die door een vormgebrek is aangetast, alleen onontvankelijk wordt verklaard indien de onregelmatigheid de belangen schaadt van de partij die deze opwerpt, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet ?
1. « Verstossen die Artikel 700 und 861 des Gerichtsgesetzbuches, dahingehend ausgelegt, dass das Gerichtsverfahren, das Personen mittels eines Antrags einleiten, denen das Gesetz diese Form der Verfahrenseinleitung nicht ausdrücklich erlaubt, auch dann unzulässig ist, wenn die Regelwidrigkeit die beklagte Partei keineswegs benachteiligt hat, während die Klage, die Personen mittels einer mit einem Formfehler behafteten Vorladung einleiten, nur dann für unzulässig erklärt wird, wenn die Regelwidrigkeit den Interessen der Partei, die sie geltend macht, schadet, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung?

(21) Het Hof van Justitie heeft consequent gehandhaafd dat het Protocol nr. 17 ad artikel 141 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (1992) niet van invloed is op het recht om deel te nemen aan een bedrijfspensioenregeling en dat de tijdsbeperking van het effect van het arrest van het Hof van Justitie in de zaak C-262/88 Barber tegen Guardian Royal Exchange Assurance Group niet van toepassing is op het recht om deel te nemen aan een bedrijfspensioenregeling; het Hof heeft ook bepaald dat de nationale regels inzake termijnen voor rechtsvordering overeenkomstig nationale wetgeving van kracht zijn voor werknemers die gebruik maken van hun recht om deel te nemen aan een bedrijfspensioenregeling, mits deze niet ongunstiger zijn voor dit type rechtsvordering dan voor vergelijkbare rechtsvorderingen met betrekking tot het nationale recht, en zij de uitoefening van rechten, geput uit het Gemeenschapsrecht in praktijk niet onmogelijk maken; het Hof heeft er verder op gewezen dat het feit dat een werknemer met terugwerkende kracht kan besluiten deel te nemen aan een bedrijfspensioenregeling deze werknemer niet toestaat zich te onttrekken aan betaling van de bijdragen voor de desbetreffende lidmaatschapsperiode.
(21) Nach ständiger Rechtsprechung des Gerichtshofs berührt das Protokoll Nr. 17 zu Artikel 141 des Vertrags zur Gründung der Europäischen Gemeinschaft (1992) nicht das Recht auf Beitritt zu einem betrieblichen Rentensystem und die zeitliche Einschränkung der Wirkung des Urteils des Gerichtshofs in der Rechtssache C-62/88 (Barber gegen Guardian Royal Exchange Assurance Group) gilt nicht für das Recht auf Beitritt zu einem betrieblichen Rentensystem; der Gerichtshof hat ferner entschieden, dass die innerstaatlichen Vorschriften über die Fristen für die Rechtsverfolgung von Arbeitnehmern, die ihren Anspruch auf Beitritt zu einem Betriebsrentensystem geltend machen, entgegengehalten werden können, sofern sie für derartige Klagen nicht ungünstiger sind als für gleichartige Klagen, die das innerstaatliche Recht betreffen, und sofern sie die Ausübung des Gemeinschaftsrechts nicht praktisch unmöglich machen.

Het Hof van Cassatie ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek, dat het beginsel van de dertigjarige verjaring instelt, in zoverre het toestaat gedurende 30 jaar een rechtsvordering in te stellen tegen een persoon die aansprakelijk is voor een burgerlijke fout, terwijl artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering voorziet in een verjaringstermijn van vijf jaar voor de burgerlijke rechtsvordering die voortvloeit uit een strafrechtelijke fout.
Der Kassationshof befragt den Hof darüber, ob Artikel 2262 des Zivilgesetzbuches, der den Grundsatz der dreissigjährigen Verjährungsfrist einführt, insofern er die Erhebung einer Klage gegen eine für einen zivilen Fehler haftbare Person während dreissig Jahren erlaubt, während Artikel 26 des Präliminartitels des Strafprozessgesetzbuches für die auf einem Delikt beruhende Zivilklage eine fünfjährige Verjährungsfrist vorsieht, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar ist.