Traduction de «toetsing van juli » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

rechterlijke toetsing | toetsing door de rechter
gerichtliche Kontrolle | gerichtliche Nachprüfung | gerichtliche Prüfung

rechterlijke toetsing | toetsing door rechter
gerichtliche Nachpruefung

NPV-toetsings- en verlengingsconferentie | toetsings- en verlengingsconferentie van de partijen bij het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens
Konferenz der Vertragsparteien zur Überprüfung und Verlängerung des Vertrages über die Nichtverbreitung von Kernwaffen

assay | toetsing
Assay | Nachweisverfahren

Besluit inzake de toepassing en toetsing van het Memorandum van Overeenstemming inzake de regels en procedures betreffende de beslechting van geschillen [ DADSU | BTT ]
Beschluss zur Anwendung und Überprüfung der Vereinbarung über Regeln und Verfahren für die Streitbeilegung [ DADSU ]

rechterlijke toetsing
gerichtliche Kontrolle

controle van de kennis [ regelmatige toetsing van de kennis ]
Leistungskontrolle [ laufende Leistungsnachweise | Lernerfolgskontrolle ]

rechterlijke toetsing
Normenkontrolle

testen van waterkwaliteit beheren | toetsing van waterkwaliteit beheren
Wasserqualitätsprüfung leiten | Wasserqualitätsuntersuchungen leiten

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Op grond van een gedetailleerde analyse van enkele belangrijke zaken werd in het verslag over het mechanisme voor samenwerking en toetsing van juli 2011 aanbevolen een uitgebreide analyse van de organisatiestructuren en justitiële procedures te verrichten en in samenwerking met internationale deskundigen en maatschappelijke organisaties een actieplan uit te voeren[37]. Het is immers nodig dat de verschillende instellingen als onderdeel van een groter geheel worden beschouwd en niet langer als aparte organen die hun eigen strategieën uitvoeren.
Nach eingehender Analyse einiger Schlüsselfälle wurde im CVM-Bericht vom Juli 2011 empfohlen, die Organisationsstrukturen und gerichtlichen Verfahren genau zu untersuchen und in Zusammenarbeit mit internationalen Experten einen Aktionsplan durchzuführen, der mit Vertretern der Zivilgesellschaft überwacht werden sollte.[37] Dahinter stand die Überlegung, dass die verschiedenen Organe als Teil eines Gefüges gesehen werden sollten statt als isolierte Einheiten, die jeweils eine eigene Strategie verfolgen.

In juli 2012 stelde de Europese Commissie een verslag op over een algemene beoordeling van de vooruitgang van Roemenië, vijf jaar na de start van het mechanisme voor samenwerking en toetsing.[1] Zij wees erop dat de noodzakelijke bouwstenen aanwezig waren en dat het mechanisme voor samenwerking en toetsing een belangrijke bijdrage had geleverd aan de hervormingen in Roemenië.
Fünf Jahre nach Schaffung des Kooperations- und Überprüfungsmechanismus (Cooperation and Verification Mechanism – CVM) legte die Europäische Kommission im Juli 2012 einen Bericht mit einer Gesamtbewertung der von Rumänien erzielten Fortschritte vor.[1] Darin gelangte die Kommission zu dem Schluss, dass viele der notwendigen Grundlagen vorhanden waren und dass der CVM einen wesentlichen Beitrag zu den Reformen in Rumänien geleistet hatte.

[20] In het verslag van juli 2012 over het mechanisme voor samenwerking en toetsing is het volgende opgemerkt: "De Roemeense autoriteiten moeten de onafhankelijkheid van de ombudsman garanderen en een ombudsman benoemen die door alle partijen wordt gesteund, zodat hij zijn wettelijke functies in volledige onafhankelijkheid kan uitoefenen" (COM(2012) 410), blz. 18.
[20] Im CVM-Bericht vom Juli 2012 wurde festgehalten: „Die rumänischen Behörden müssen die Unabhängigkeit des Ombudsmannes gewährleisten und einen Ombudsmann ernennen, der eine parteiübergreifende Unterstützung genießt und seine gesetzlichen Befugnisse in voller Unabhängigkeit wirksam ausüben kann.“ COM (2012) 410, S. 18.

Wat betreft de toetsing aan artikel 12, tweede lid, van de Grondwet, oordeelde het Hof bij zijn arrest nr. 20/2013 van 28 februari 2013, naar aanleiding van het beroep tot vernietiging van artikel 2, 1°, van de wet van 11 juli 2011 « tot wijziging van de artikelen 216bis en 216ter van het Wetboek van strafvordering en van artikel 7 van de wet van 6 juni 2010 tot invoering van het Sociaal Strafwetboek » : « B.5.1.
Was die Prüfung anhand von Artikel 12 Absatz 2 der Verfassung betrifft, urteilte der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 20/2013 vom 28. Februar 2013 anlässlich der Klage auf Nichtigerklärung von Artikel 2 Nr. 1 des Gesetzes vom 11. Juli 2011 « zur Abänderung der Artikel 216bis und 216ter des Strafprozessgesetzbuches und von Artikel 7 des Gesetzes vom 6. Juni 2010 zur Einführung des Sozialstrafgesetzbuches »: « B.5.1.

De eerste toetsing geschiedt niet eerder dan 3 juli 2020 tenzij onvoorziene gebeurtenissen een eerdere toetsing noodzakelijk maken.
Die erste Überprüfung findet nicht vor dem 3. Juli 2020 statt, es sei denn, unvorhergesehene Ereignisse machen eine frühere Überprüfung erforderlich.

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 32009R0596R(01) - EN - Rectificatie van Verordening (EG) nr. 596/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2009 tot aanpassing aan Besluit 1999/468/EG van de Raad van een aantal besluiten waarop de procedure van artikel 251 van het Verdrag van toepassing is, wat de regelgevingsprocedure met toetsing betreft — Aanpassing aan de regelgevingsprocedure met toetsing — Deel vier ( PB L 188 van 18.7.2009 ) // Rectificatie van Verordening (EG) nr. 596/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2009 tot aanpassing aan Besluit 1999/468/EG van de Raad van een aantal besluiten waarop de procedure van artikel 251 van het Verdrag van toepassing is, wat de regelgevingsprocedure met toetsing betreft — Aanpassing aan de regelgevingsprocedure met toetsing — Deel vier - Publicatieblad van de Europese Unie L 188 van 18 juli 2009
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 32009R0596R(01) - EN - Berichtigung der Verordnung (EG) Nr. 596/2009 des Europäischen Parlaments und des Rates vom 18. Juni 2009 zur Anpassung einiger Rechtsakte, für die das Verfahren des Artikels 251 des Vertrags gilt, an den Beschluss 1999/468/EG des Rates in Bezug auf das Regelungsverfahren mit Kontrolle — Anpassung an das Regelungsverfahren mit Kontrolle — Vierter Teil ( ABl. L 188 vom 18.7.2009 ) // Berichtigung der Verordnung (EG) Nr. 596/2009 des Europäischen Parlaments und des Rates vom 18. Juni 2009 zur Anpassung einiger Rechtsakte, für die das Verfahren des Artikels 251 des Vertrags gilt, an den Beschluss 1999/468/EG des Rates in Bezug auf das Regelungsverfahren mit Kontrolle — Anpassung an das Regelungsverfahren mit Kontrolle — Vierter Teil - Amtsblatt der Europäischen Union L 188 vom 18. Juli 2009

Het eerste middel verwijt artikel 2, punten 2 en 3, van het voormelde decreet van 8 juni 2006 dat het de bevoegdheden van de federale wetgever schendt, enerzijds, door een categorie van eenzijdige bestuurshandelingen, namelijk de gemeentelijke individuele constructieve moties van wantrouwen, in het Waalse Gewest, te onttrekken aan de verplichting van uitdrukkelijke motivering opgelegd bij de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van de bestuurshandelingen en, anderzijds, door elke jurisdictionele toetsing uit te sluiten, in het bijzonder de door de Raad van State uitgeoefende toetsing op diezelfde categorie van handelingen.
Im ersten Klagegrund wird bemängelt, dass Artikel 2 Nrn. 2 und 3 des vorerwähnten Dekrets vom 8. Juni 2006 auf die Zuständigkeiten des föderalen Gesetzgebers übergreife, indem er einerseits die Kategorie der einseitigen Verwaltungshandlungen in Form der kommunalen konstruktiven Misstrauensanträge in der Wallonischen Region der durch das Gesetz vom 29. Juli 1991 über die ausdrückliche Begründung der Verwaltungsakte auferlegten Verpflichtung der ausdrücklichen Begründung entziehe, und andererseits, indem er jegliche gerichtliche Kontrolle über diese Kategorie von Handlungen, insbesondere durch den Staatsrat, ausschliesse.

« Schenden de bepalingen van artikel 56, derde lid, 1°, van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, vervangen bij artikel 28 van de wet van 18 juli 1990, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of gelezen in samenhang met artikel 6, 1°, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens, omdat zij aan een niet-rechterlijke instantie de bevoegdheid toekennen om een strafsanctie in de zin van het Europees Verdrag op te leggen, omdat de procureur des Konings tegelijkertijd optreedt als vervolgende partij en als rechter en dit zonder openbaar proces, zonder opgave van beweegredenen en zonder de betrokken persoon te horen, terwijl een dergelijke bevoegdheid niet verleend wordt aan het openbaar ministerie ten opzichte van personen die van een hele reeks andere misdrijven verdacht worden, en omdat de rechterlijke toetsing achteraf de eerder opgelegde straf niet kan ongedaan maken, vermits de straf reeds ondergaan werd en er geen procedure vastgesteld werd om de gevolgen van een ten onrechte opgelegde onmiddellijke intrekking van het rijbewijs weg te werken en om de ten onrechte gestrafte te vergoeden, terwijl dat laatste bijvoorbeeld wel het geval is voor de personen die het slachtoffer werden van onwerkzame voorlopige hechtenis, zodat de betrokken persoon van wie het rijbewijs ingetrokken werd bij toepassing van de bedoelde wetsbepalingen niet tot andere straffen kan veroordeeld worden omdat niemand, bij toepassing van artikel 14, 7°, van het Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, opgemaakt te New York op 19 december 1966 en goedgekeurd bij de wet van 15 mei 1981, voor een tweede keer mag berecht of gestraft worden voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht bij einduitspraak veroordeeld is of waarvan hij vrijgesproken is, omdat dit zou neerkomen op een schending van het algemeen rechtsbeginsel dat neergelegd i ...
« Verstossen die Bestimmungen von Artikel 56 Absatz 3 Nr. 1 des königlichen Erlasses vom 16. März 1968 zur Koordinierung der Gesetze über die Strassenverkehrspolizei, abgeändert durch Artikel 28 des Gesetzes vom 18. Juli 1990, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention, weil sie einer nicht richterlichen Instanz die Befugnis erteilen, eine Strafsanktion im Sinne der Konvention zu verhängen, weil der Prokurator des Königs gleichzeitig als verfolgende Partei und als Richter auftritt und ohne öffentlichen Prozess, ohne Angabe von Gründen und ohne Anhörung des Betroffenen diese Strafe verhängt, während eine solche Befugnis nicht der Staatsanwaltschaft erteilt wird, wenn es um Personen geht, die mehrerer anderer Straftaten beschuldigt werden, und weil die nachträgliche richterliche Prüfung die vorher verhängte Strafe nicht ungeschehen machen kann, da die Strafe bereits vollzogen ist und kein Verfahren zur Beseitigung der Folgen eines zu Unrecht verhängten sofortigen Führerscheinentzugs und zur Vergütung des zu Unrecht Bestraften vorgesehen ist, während letzteres etwa bei Personen, die Gegenstand unwirksamer Untersuchungshaft sind, sehr wohl der Fall ist, so dass der Betroffene, dessen Führerschein in Anwendung der vorgenannten Gesetzesbestimmungen entzogen wurde, nicht zu anderen Strafen verurteilt werden kann, weil gemäss Artikel 14 Absatz 7 des am 19. Dezember 1966 in New York geschlossenen und durch das Gesetz vom 15. Mai 1981 genehmigten Paktes über bürgerliche und politische Rechte niemand wegen einer strafbaren Handlung, wegen der er bereits nach dem Gesetz und dem Strafverfahrensrecht rechtskräftig verurteilt oder freigesprochen worden ist, erneut verfolgt oder bestraft werden darf, weil dies einen Verstoss gegen den im Lehrsatz ` non bis in idem ' enthaltenen allgemeinen Rechtsgrundsatz darstellen würde und weil eine solche Entscheidung nicht ohne richterliche Prüfung get ...

In de wetenschap dat, grondwettelijk gesproken, de toetsing door de Raad van State ruimer is dan de toetsing die het Hof kan uitoefenen, is het bijzonderemachtenmechanisme zoals het door de wet van 26 juli 1996 wordt georganiseerd, niet bestaanbaar met de in het middel beoogde bepalingen, inzonderheid in het licht van bijzonderemachtenbesluiten die het voorwerp zijn geweest van een beroep bij de Raad van State, zoals het besluit van 8 augustus 1997.
Wissend, dass aus der Sicht der Verfassung die Kontrolle durch den Staatsrat weitreichender sei als diejenige, die der Hof ausüben könne, sei der Mechanismus der Sondervollmachten, so wie er durch das Gesetz vom 26. Juli 1996 eingeführt worden sei, nicht mit den im Klagegrund angeführten Bestimmungen vereinbar, insbesondere was die Sondervollmachtenerlasse betreffe, die Gegenstand von Klagen vor dem Staatsrat gewesen seien, wie der Erlass vom 8. August 1997.