Traduction de «verblijf te verlaten » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

machtiging tot beperkt verblijf | machtiging tot verblijf van beperkte tijd | toestemming tot verblijf voor bepaalde tijd
befristete Aufenthaltsgenehmigung

D-visum | machtiging tot voorlopig verblijf | nationaal visum lang verblijf | visum voor verblijf van langere duur | mvv [Abbr.]
nationales Visum | Visum für das Bundesgebiet | Visum für einen Aufenthalt von mehr als drei Monaten | Visum für einen längerfristigen Aufenthalt | Visum Typ D

legaal verblijf | rechtmatig verblijf | regulier verblijf
rechtmäßiger Aufenthalt

visum lang verblijf dat gelijktijdig een visum kort verblijf is
Visum für den längerfristigen Aufenthalt mit gleichzeitiger Gültigkeit als Visum für einen kurzfristigen Aufenthalt

verblijfsvergunning (1) | vergunning tot verblijf (2) | machtiging tot verblijf (3)
Aufenthaltserlaubnis (1) | Aufenthaltsgenehmigung (2) | Aufenthaltsbefugnis (3)

verzorging van veterinaire patiënten in een verblijf beheren | zorg van veterinaire patiënten in een verblijf beheren
stationäre Pflege von Tieren betreuen

bevel om het grondgebied te verlaten
Anweisung das Staatsgebiet zu verlassen

verlaten
Verlassen

visa voor kort verblijf
Sichtvermerk für einen kurzfristigen Aufenthalt

visum voor verblijf van lagere duur
Sichtvermerk für einen längerfristigen Aufenthalt

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

3. Bij het verlaten van het douanegebied van de Unie via een grensovergang aan de buitengrens van hun lidstaat van verblijf, mogen jagers en sportschutters voor de tijdelijke uitvoer van een of meer vuurwapens tijdens een reis naar een derde land, overeenkomstig de artikelen 1 en 12 van Richtlijn 91/477/EEG de Europese vuurwapenpas voorleggen, of een nationale wapenvergunning, een nationale jachtvergunning of een ander door de bevoegde instantie van de lidstaat van verblijf afgegeven geldig nationaal document.
3. Jäger und Sportschützen, die sich in ein Drittland begeben, können zum Zwecke der vorübergehenden Ausfuhr einer oder mehrerer Feuerwaffen aus dem Zollgebiet der Union an einer Außengrenzübergangsstelle ihres Wohnsitzmitgliedstaats den Europäischen Feuerwaffenpass gemäß den Artikeln 1 und 12 der Richtlinie 91/477/EWG, einen nationalen Waffenschein, einen nationalen Jagdschein oder ein anderes gültiges nationales Dokument vorlegen, das von der zuständigen Behörde ihres Wohnsitzmitgliedstaats ausgestellt worden ist.

4. Bij het verlaten van het douanegebied van de Unie via een grensovergang aan de buitengrens van een andere lidstaat dan hun lidstaat van verblijf, mogen jagers en sportschutters voor de tijdelijke uitvoer van een of meer vuurwapens tijdens een reis naar een derde land, een overeenkomstig de artikelen 1 en 12 van Richtlijn 91/477/EEG door de bevoegde instantie van hun lidstaat van verblijf afgegeven Europese vuurwapenpas voorleggen.
4. Jäger und Sportschützen, die sich in ein Drittland begeben, können zum Zwecke der vorübergehenden Ausfuhr einer oder mehrerer Feuerwaffen aus dem Zollgebiet der Union an einer Außengrenzübergangsstelle eines anderen Mitgliedstaats als ihres Wohnsitzmitgliedstaats den Europäischen Feuerwaffenpass gemäß den Artikeln 1 und 12 der Richtlinie 91/477/EWG, einen nationalen Waffenschein, einen nationalen Jagdschein oder ein anderes gültiges nationales Dokument vorlegen, das von der zuständigen Behörde ihres Wohnsitzmitgliedstaats ausgestellt worden ist.

4. Bij het verlaten van of het terugkeren naar het douanegebied van de Unie via een grensovergang aan de buitengrens van een andere lidstaat dan hun lidstaat van verblijf, leggen jagers en sportschutters die gebruikmaken van de vereenvoudigde procedure voor de tijdelijke uitvoer van een of meer vuurwapens tijdens een reis naar een derde land, als enig document een overeenkomstig de artikelen 1 en 12 van Richtlijn 91/477/EEG door de bevoegde instantie van hun lidstaat van verblijf afgegeven geldige Europese vuurwapenpas voor.
4. Jäger und Sportschützen, die sich bei der Ausreise in ein Drittland oder der Wiedereinreise des vereinfachten Verfahrens bedienen, müssen zum Zwecke der vorübergehenden Ausfuhr einer oder mehrerer Feuerwaffen aus dem Zollgebiet der Union an einer Außengrenzübergangsstelle eines anderen Mitgliedstaats als ihres Wohnsitzmitgliedstaats als einheitliches Papier den Europäischen Feuerwaffenpass gemäß den Artikeln 1 und 12 der Richtlinie 91/477/EWG vorlegen, der von der zuständigen Behörde ihres Wohnsitzmitgliedstaats ausgestellt worden ist.

3. Bij het verlaten van of de terugkeer op het douanegebied van de Unie via een grensovergang aan de buitengrens van hun lidstaat van verblijf, mogen jagers en sportschutters voor de tijdelijke uitvoer van een of meer vuurwapens, hun essentiële delen en munitie tijdens een reis naar een derde land, overeenkomstig de artikelen 1 en 12 van Richtlijn 91/477/EEG de Europese vuurwapenpas voorleggen, of een nationale wapenvergunning, een nationale jachtvergunning of een ander door de bevoegde instantie van de lidstaat van verblijf afgegeven geldig nationaal document.
3. Jäger und Sportschützen, die sich in ein Drittland begeben oder wieder in das Zollgebiet der Union einreisen, können zum Zwecke der vorübergehenden Ausfuhr einer oder mehrerer Feuerwaffen, wesentlicher Teile und Munition aus dem Zollgebiet der Union an einer Außengrenzübergangsstelle ihres Wohnsitzmitgliedstaats den Europäischen Feuerwaffenpass gemäß den Artikeln 1 und 12 der Richtlinie 91/477/EWG, einen nationalen Waffenschein, einen nationalen Jagdschein oder ein anderes gültiges nationales Dokument vorlegen, das von der zuständigen Behörde ihres Wohnsitzmitgliedstaats ausgestellt worden ist.

3. Bij het verlaten van of het terugkeren naar het douanegebied van de Unie via een grensovergang aan de buitengrens van hun lidstaat van verblijf, leggen jagers en sportschutters die gebruikmaken van de vereenvoudigde procedure voor de tijdelijke uitvoer van een of meer vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie tijdens een reis naar een derde land, overeenkomstig de artikelen 1 en 12 van Richtlijn 91/477/EEG de Europese vuurwapenpas voor, of een nationale wapenvergunning, een nationale jachtvergunning of een ander door de bevoegde instantie van de lidstaat van verblijf afgegeven geldig nationaal document.
3. Jäger und Sportschützen, die sich bei der Ausreise in ein Drittland oder der Wiedereinreise des vereinfachten Verfahrens bedienen, müssen zum Zwecke der vorübergehenden Ausfuhr einer oder mehrerer Feuerwaffen oder von deren Teilen, Komponenten und Munition aus dem Zollgebiet der Union an einer Außengrenzübergangsstelle ihres Wohnsitzmitgliedstaats den Europäischen Feuerwaffenpass gemäß den Artikeln 1 und 12 der Richtlinie 91/477/EWG entweder einen nationalen Waffenschein oder einen nationalen Jagdschein oder ein anderes gültiges nationales Dokument vorlegen, das von der zuständigen Behörde ihres Wohnsitzmitgliedstaats ausgestellt worden ist.

De Corte d’appello di Trento, waarbij hij hoger beroep heeft ingesteld, wenst van het Hof van Justitie te vernemen of de richtlijn inzake de terugkeer van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen („terugkeerrichtlijn”) zich verzet tegen een nationale regeling die een illegaal verblijvende vreemdeling met gevangenisstraf bestraft op de enkele grond dat deze, in strijd met een bevel om het nationale grondgebied binnen een bepaalde termijn te verlaten, zonder geldige reden zijn verblijf op dat grondgebied voortzet.
Die Corte d’appello di Trento, bei der er Berufung eingelegt hat, möchte vom Gerichtshof wissen, ob die Richtlinie über die Rückführung illegal aufhältiger Drittstaatsangehöriger („Rückführungsrichtlinie“) einer nationalen Regelung entgegensteht, die vorsieht, dass gegen einen Ausländer, der sich illegal im Inland aufhält, allein deshalb eine Haftstrafe verhängt werden kann, weil er entgegen einer Anordnung, das Staatsgebiet innerhalb einer bestimmten Frist zu verlassen, ohne berechtigten Grund in diesem Gebiet bleibt.

6° voor de vrijstelling bedoeld in artikel 19, eerste lid, 6°, van de wet van 13 juli 1987 : aan de hand van een medisch attest waarbij bevestigd wordt dat bedoelde personen aangetast zijn door een zwaar en blijvend gebrek waardoor zij in de volstrekte en definitieve onmogelijkheid verkeren hun verblijf te verlaten zonder hulp van een derde.
6° für die in Artikel 19, Absatz 1, 6° des Gesetzes vom 13. Juli 1987 erwähnte Befreiung: durch ein ärztliches Attest, in dem bescheinigt wird, dass die Personen unter einem permanenten schweren Gebrechen leiden, das es ihnen unmöglich macht, ihren Wohnort ohne die Hilfe von Drittpersonen zu verlassen.

de voorwaarden voor opvang en de asielprocedures; de integratie van personen wier verblijf in de betrokken lidstaat een duurzaam en stabiel karakter draagt; en de vrijwillige terugkeer van personen, mits deze personen geen nieuwe nationaliteit hebben verworven en het grondgebied van de lidstaat niet hebben verlaten.
Aufnahmebedingungen und Asylverfahren; Integration von Personen, deren Aufenthalt in dem betreffenden Mitgliedstaat dauerhaft und beständig ist; und freiwillige Rückkehr dieser Personen, soweit sie nicht eine neue Staatsangehörigkeit erworben oder das Hoheitsgebiet des Mitgliedstaats verlassen haben.

« Schendt artikel 57, § 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, gewijzigd bij artikel 65 van de wet van 15 juli 1996, en bij de arresten gewezen door het Arbitragehof op 22 april 1998, 21 oktober 1998 en 30 juni 1999 al dan niet de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met de artikelen 23 en 191 van de Belgische Grondwet, in zoverre het in die zin zou worden geïnterpreteerd dat het verschillend behandelt : enerzijds, de vreemdelingen die hebben gevraagd om als vluchteling erkend te worden, wier aanvraag is verworpen en die een bevel om het grondgebied te verlaten hebben ontvangen, zolang de beroepen die zij voor de Raad van State hebben ingesteld tegen de beslissing genomen door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen, met toepassing van artikel 63.3 van de wet van 15 december 1980, of tegen de beslissing van de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen niet zijn beslecht, en, anderzijds, de vreemdelingen die een bevel om het grondgebied te verlaten hebben ontvangen, bijvoorbeeld na een beslissing van weigering van verblijf genomen door de Dienst Vreemdelingenzaken, en die bij de Raad van State een beroep hebben ingesteld tegen dat bevel om het grondgebied te verlaten en niet tegen de eerdere beslissing van de bevoegde overheid, waarbij het verblijf in België werd geweigerd ?
« Verstösst Artikel 57 § 2 des Grundlagengesetzes vom 8. Juli 1976 über die öffentlichen Sozialhilfezentren, so wie er durch Artikel 65 des Gesetzes vom 15. Juli 1996 und durch die am 22. April 1998, am 21. Oktober 1998 und am 30. Juni 1999 vom Schiedshof verkündeten Urteile abgeändert wurde, gegen die Artikel 10 und 11, in Verbindung mit den Artikeln 23 und 191 der belgischen Verfassung, wenn er dahingehend ausgelegt wird, dass er eine unterschiedliche Behandlung der Ausländer, die einen Antrag auf Anerkennung als Flüchtling eingereicht haben, der aber abgewiesen wurde, und denen eine Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, erteilt worden ist, solange die Klagen, die sie beim Staatsrat gegen die Entscheidung des Generalkommissars für Flüchtlinge und Staatenlose gemäss Artikel 63/3 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 oder gegen die Entscheidung des Ständigen Widerspruchsausschusses für Flüchtlinge erhoben haben, nicht erledigt sind, einerseits und der Ausländer, denen eine Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, erteilt worden ist, etwa nach einem vom Ausländeramt gefassten Beschluss zur Aufenthaltsverweigerung, und die beim Staatsrat gegen diese Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, Klage erhoben haben, nicht aber gegen die vorherige Entscheidung der zuständigen Behörde, durch welche der Aufenthalt in Belgien verweigert wurde, andererseits vorsieht?

« Schendt artikel 57, § 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, gewijzigd bij artikel 65 van de wet van 15 juli 1996, en bij de arresten gewezen door het Arbitragehof op 22 april 1998, 21 oktober 1998 en 30 juni 1999 al dan niet de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met de artikelen 23 en 191 van de Belgische Grondwet, in zoverre het in die zin zou worden geïnterpreteerd dat het verschillend behandelt : enerzijds, de vreemdelingen die hebben gevraagd om als vluchteling erkend te worden, wier aanvraag is verworpen en die een bevel om het grondgebied te verlaten hebben ontvangen, zolang de beroepen die zij voor de Raad van State hebben ingesteld tegen de beslissing genomen door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen, met toepassing van artikel 63.3 van de wet van 15 december 1980, of tegen de beslissing van de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen niet zijn beslecht, en, anderzijds, de vreemdelingen die een bevel om het grondgebied te verlaten hebben ontvangen, bijvoorbeeld na een beslissing van weigering van verblijf genomen door de Dienst Vreemdelingenzaken, en die bij de Raad van State een beroep hebben ingesteld tegen dat bevel om het grondgebied te verlaten en niet tegen de eerdere beslissing van de bevoegde overheid, waarbij het verblijf in België werd geweigerd ?
« Verstösst Artikel 57 § 2 des Grundlagengesetzes vom 8. Juli 1976 über die öffentlichen Sozialhilfezentren, so wie er durch Artikel 65 des Gesetzes vom 15. Juli 1996 und durch die am 22. April 1998, am 21. Oktober 1998 und am 30. Juni 1999 vom Schiedshof verkündeten Urteile abgeändert wurde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, in Verbindung mit den Artikeln 23 und 191 der belgischen Verfassung, wenn er dahingehend ausgelegt wird, dass er eine unterschiedliche Behandlung der Ausländer, die einen Antrag auf Anerkennung als Flüchtling eingereicht haben, der aber abgewiesen wurde, und denen eine Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, erteilt worden ist, solange die Klagen, die sie beim Staatsrat gegen die Entscheidung des Generalkommissars für Flüchtlinge und Staatenlose gemäss Artikel 63/3 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 oder gegen die Entscheidung des Ständigen Widerspruchsausschusses für Flüchtlinge erhoben haben, nicht erledigt sind, einerseits und der Ausländer, denen eine Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, erteilt worden ist, etwa nach einem vom Ausländeramt gefassten Beschluss zur Aufenthaltsverweigerung, und die beim Staatsrat gegen diese Anweisung, das Staatsgebiet zu verlassen, Klage erhoben haben, nicht aber gegen die vorherige Entscheidung der zuständigen Behörde, durch welche der Aufenthalt in Belgien verweigert wurde, andererseits vorsieht?