Vertaling van "verwijzende rechter aangegeven " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

verwijzende rechter
vorlegendes Gericht

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

126. Evenwel moet - zonder dat hoeft te worden bepaald of de bij het besluit van 3 juli 2014 vastgestelde staatssteun reeds ten uitvoer is gelegd op 10 oktober 2008, te weten de dag waarop hij voor het eerst is aangekondigd bij een persbericht van de Belgische regering, of pas bij het koninklijk besluit van 7 november 2011, dan wel op een van de door de verwijzende rechter aangegeven data tussen die twee data - worden geconstateerd dat de begunstigden van de in het hoofdgeding aan de orde zijnde garantieregeling ten laatste bij het koninklijk besluit van 7 november 2011 het recht hebben verworven om tot deze regeling toe te treden, zodat de aanmelding van deze regeling (die eveneens op 7 november 2011 is gebeurd) hoe dan ook pas heeft plaatsgevonden toen het al niet meer ging om een louter ' voornemen ' tot invoering in de zin van artikel 108, lid 3, VWEU.
126. Jedoch ist - ohne dass es erforderlich wäre, zu bestimmen, ob die mit dem Beschluss vom 3. Juli 2014 festgestellte staatliche Beihilfe ab ihrer ersten Ankündigung in einer Pressemitteilung der belgischen Regierung am 10. Oktober 2008 erst durch den Königlichen Erlass vom 7. November 2011 oder aber zu einem vom vorlegenden Gericht angeführten Zeitpunkt zwischen diesen beiden Zeitpunkten zur Durchführung gebracht wurde - festzustellen, dass die Anmeldung der im Ausgangsverfahren in Rede stehenden Garantieregelung am 7. November 2011 aufgrund dessen, dass die Begünstigten dieser Regelung spätestens durch den Königlichen Erlass vom selben Tag die Berechtigung erworben haben, dieser Regelung beizutreten, jedenfalls erfolgte, als sich diese bereits nicht mehr im Stadium eines ' Vorhabens ' im Sinne von Art. 108 Abs. 3 AEUV befand.

Uit de prejudiciële vraag kan worden afgeleid dat de verwijzende rechter het Hof ondervraagt over de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, doordat alle betalingen die rechtstreeks of onrechtstreeks zijn verricht naar Staten zoals bedoeld in artikel 307, § 1, derde lid, van het WIB 1992 en die niet zijn aangegeven overeenkomstig die bepaling, als beroepskosten worden verworpen, zonder een onderscheid te maken naargelang de betalingen al dan niet voor werkelijke en oprechte verrichtingen werden uitgevoerd of naargelang zij al dan niet een belastingontduiking in België kunnen inhouden.
Aus der Vorabentscheidungsfrage ist abzuleiten, dass der vorlegende Richter den Gerichtshof zur Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit den Artikeln 10, 11 und 172 der Verfassung befragt, insofern alle Zahlungen, die direkt oder indirekt in Staaten im Sinne von Artikel 307 § 1 Absatz 3 des EStGB 1992 gegangen seien, und die nicht gemäß dieser Bestimmung angegeben worden seien, als Werbungskosten abgelehnt würden, ohne dass danach unterschieden werde, ob diese Zahlungen sich auf tatsächliche und ehrliche Geschäfte bezogen hätten oder ob sie eine Steuerhinterziehung in Belgien beinhalten könnten oder nicht.

De in het geding zijnde bepalingen bieden niet de mogelijkheid van een jurisdictionele toetsing - voor het Hof van Beroep te Brussel of voor een ander rechtscollege - van de maatregelen die door het auditoraat zijn genomen, zoals die welke voor de verwijzende rechter worden betwist; zoals in B.10 is aangegeven, werd aan de regelgeving die in die maatregelen voorziet een karakter van algemeen belang of van openbare orde toegeschreven, om het dwingende karakter van die maatregelen en een versterking van de bevoegdheden van het auditoraat te verantwoorden.
Die fraglichen Bestimmungen bieten nicht die Möglichkeit einer gerichtlichen Prüfung - vor dem Appellationshof Brüssel oder vor einem anderen Rechtsprechungsorgan - der durch das Auditorat ergriffenen Maßnahmen, so wie diejenigen, die vor dem vorlegenden Richter in Frage gestellt werden; wie in B.10 dargelegt wurde, ist die Regelung, in der sie vorgesehen sind, so dargestellt worden, dass sie eine Beschaffenheit des allgemeinen Interesses oder der öffentlichen Ordnung hat, um die zwingende Beschaffenheit dieser Maßnahmen und die Stärkung der Zuständigkeiten des Auditorats zu rechtfertigen.

De eisende partij voor de verwijzende rechter ziet haar toegang tot de gewone rechtscolleges beperkt door de in het geding zijnde bepalingen, geïnterpreteerd zoals in B.5 is aangegeven.
Die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter ist der Auffassung, dass ihr Zugang zu den ordentlichen Gerichten durch die fraglichen Bestimmungen in der in B.5 angeführten Auslegung eingeschränkt werde.

Uit de feiten van de zaak blijkt, enerzijds, dat de handelingen en beslissingen van het auditoraat betrekking hebben op beslagleggingen die werden uitgevoerd tijdens huiszoekingen die werden verricht krachtens een voorafgaande machtiging door de voorzitter van de Raad voor de Mededinging op grond van artikel 44, § 3, vijfde lid, 2°, van de WBEM en, anderzijds, dat de verwijzende rechter het auditoraat heeft verboden om de in beslag genomen elektronische gegevens aan het onderzoeksteam over te zenden, onder de voorwaarden die in het verwijzingsarrest zijn aangegeven en in afwachting van het antwoord van het Hof.
Aus dem Sachverhalt geht einerseits hervor, dass die Akte und Entscheidungen des Auditorats sich auf Beschlagnahmen bei Haussuchungen, die aufgrund einer vorherigen Erlaubnis des Präsidenten des Wettbewerbsrates auf der Grundlage von Artikel 44 § 3 Absatz 5 Nr. 2 des GSWW durchgeführt wurden, beziehen, und andererseits, dass der vorlegende Richter es dem Auditorat verboten hat, dem Untersuchungsteam die beschlagnahmten elektronischen Daten zu übermitteln, und zwar unter den im Verweisungsurteil angegebenen Bedingungen und in Erwartung der Antwort des Hofes.

In de motivering van het verwijzende vonnis wordt aangegeven dat de verwijzende rechter in het bijzonder de tienjarige verjaring bepaald in artikel 34, § 2, tweede lid, van de wet van 25 juni 1992 en de termijn van twintig jaar bepaald in artikel 2262bis, § 1, derde lid, van het Burgerlijk Wetboek beoogt.
Aus der Begründung des Verweisungsurteils geht hervor, dass der vorlegende Richter sich spezifisch auf die zehnjährige Verjährung im Sinne von Artikel 34 § 2 Absatz 2 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 und die zwanzigjährige Verjährung im Sinne von Artikel 2262bis § 1 Absatz 3 des Zivilgesetzbuches bezieht.

Artikel 370, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, geïnterpreteerd op de door de verwijzende rechter aangegeven manier, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Artikel 370 § 1 Absatz 2 des Zivilgesetzbuches verstösst gegen die Artikel 10 und 11 des Verfassung, wenn er auf die Weise interpretiert wird, die der Verweisungsrichter aufgezeigt hat.