Vertaling van "verzoekende deelentiteiten " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

verzoekende overeenkomstsluitende partij | verzoekende verdragsluitende partij
antragstellende Vertragspartei | ersuchende Vertragspartei

niveau van de deelentiteiten
gliedstaatliche Ebene

verzoekende autoriteit
ersuchende Behörde

verzoekende Staat
ersuchender Staat

verzoekende partij
antragstellende Partei

verzoekende overheid
ersuchende Behörde

verzoekende Overeenkomstsluitende Partij
ersuchende Vertragspartei

verzoekend gerecht
ersuchendes Gericht

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De verzoekende partijen zijn van mening dat de autonomie van de deelentiteiten belet dat de decreetgever het doel kan aanvoeren dat erin bestaat het bedrag van de door hem ingevoerde belasting af te stemmen op dat van soortgelijke belastingen die in de andere gewesten van de federale Staat bestaan.
Die klagenden Parteien sind der Auffassung, dass die Autonomie der Teilentitäten dagegen spreche, dass der Dekretgeber sich auf das Ziel berufen könnte, den Betrag der durch ihn eingeführten Steuer an denjenigen der ähnlichen Steuern heranzuführen, die in den anderen Regionen des Föderalstaates bestünden.

In de prejudiciële vraag wordt het Hof tevens ondervraagd over het verschil in behandeling dat voortvloeit uit het feit dat, in de aan het Hof voorgelegde interpretatie van de in het geding zijnde bepaling, van de verzoekende deelentiteiten voor de Raad van State wordt vereist dat zij doen blijken van een belang om in rechte te treden, terwijl zulks niet het geval is wanneer zij « curatieve toetsing van een rechtsregel van een wetgevende vergadering laten plaatsvinden ».
In der präjudiziellen Frage wird der Hof ebenfalls zu dem Behandlungsunterschied befragt, der sich daraus ergebe, dass in der dem Hof unterbreiteten Auslegung der fraglichen Bestimmung von den vor dem Staatsrat klagenden Teilentitäten verlangt werde, dass sie ein Interesse nachwiesen, während dies nicht der Fall sei, wenn sie eine « kurative Kontrolle einer von einer gesetzgebenden Versammlung ausgehenden Rechtsnorm veranlassen ».

De prejudiciële vraag beoogt in de eerste plaats het verschil in behandeling dat voortvloeit uit het feit dat, in de aan het Hof voorgelegde interpretatie van de in het geding zijnde bepaling, van de verzoekende deelentiteiten voor de Raad van State wordt vereist dat zij doen blijken van een belang om in rechte te treden, terwijl zulks niet het geval is wanneer zij een « preventieve toetsing laten plaatsvinden bij de instanties genoemd in de regels tot organisatie van het federale België ».
Die präjudizielle Frage betrifft zunächst den Behandlungsunterschied, der sich daraus ergeben würde, dass in der dem Hof unterbreiteten Auslegung der fraglichen Bestimmung von den vor dem Staatsrat klagenden Teilentitäten verlangt würde, ein Interesse an der Klageerhebung nachzuweisen, während dies nicht der Fall sei, wenn sie die « präventive Kontrolle bei einer der in den Regeln zur Organisation des föderalen Belgiens genannten Instanzen veranlassen ».

Zelfs al kan de bestreden bepaling een indirect gevolg hebben voor de situatie van de verzoekende partijen, toch kan niet ervan worden uitgegaan dat zij rechtstreeks en persoonlijk kunnen worden geraakt door een bepaling die, ten aanzien van alle deelentiteiten van de Staat, de verdeelsleutel vaststelt van de financiële middelen die hun zullen worden toegekend vanaf het begrotingsjaar 2000.
Selbst wenn die angefochtene Bestimmung sich indirekt auf die Lage der klagenden Parteien auswirken kann, ist nicht davon auszugehen, dass sie direkt und persönlich von einer Bestimmung betroffen sein könnten, mit der der Verteilerschlüssel der Finanzmittel für alle Teilentitäten des Staates ab dem Haushaltsjahr 2000 festgelegt wird.

Voor het overige verliezen de verzoekende partijen uit het oog dat het recht van voorkoop niet bedacht werd door de decreetgever, maar door de bijzondere wetgever, die immers, bij artikel 14 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, vervangen bij artikel 6 van de bijzondere wet van 16 juli 1993, aan de deelentiteiten de mogelijkheid heeft gegeven om binnen de grenzen van hun bevoegdheden een recht van voorkoop in te voeren.
Überdies verlören die klagenden Parteien aus den Augen, dass das Vorkaufsrecht nicht vom Dekretgeber, sondern vom Sondergesetzgeber eingeführt worden sei, der den Teilentitäten tatsächlich durch Artikel 14 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen, der durch Artikel 6 des Sondergesetzes vom 16. Juli 1993 ersetzt worden sei, die Möglichkeit geboten habe, im Rahmen ihrer Zuständigkeiten ein Vorkaufsrecht einzuführen.