Vertaling van "verzoekende partijen voeren aan dat verweerster brieven heeft " (Nederlands → Duits) :

Verzoekende partijen voeren aan dat verweerster brieven heeft gezonden naar de Nederlandse regering over een hangend onderzoek uitgevoerd door het Europees Bureau voor fraudebestrijding („OLAF”) waarin nog geen (eind)verslag is opgesteld, maar waarin zij verzoeksters uitdrukkelijk noemt en waarin zij aangeeft, of minstens zeer sterk de suggestie wekt, dat verzoeksters betrokken zijn bij onregelmatigheden in het kader van het beheer van het negende Europees ontwikkelingsfondsproject, en waarin zij vervolgens, op basis van die bewering, heeft besloten dat het beheer van het tiende Europees ontwikkelingsfonds voor de projecten op de voormalige Nederlandse Antillen niet aan verzoeksters kan worden toegewezen.
Die Klägerinnen machen geltend, die Beklagte habe der niederländischen Regierung Schreiben betreffend ein beim Europäischen Amt für Betrugsbekämpfung (OLAF) anhängiges Verfahren zukommen lassen, in denen zwar noch kein (abschließender) Bericht enthalten sei, aber in denen die Klägerinnen ausdrücklich erwähnt würden und in denen die Kommission angebe, oder zumindest deutlich den Eindruck erwecke, dass die Klägerinnen an Unregelmäßigkeiten im Rahmen der Verwaltung des 9. Europäischen Entwicklungsfondsprojekts beteiligt gewesen seien, und in denen die Kommission daraufhin auf der Grundlage dieser Behauptung entschieden habe, dass die Verwaltung des 10. Europäischen Entwicklungsfonds für die Projekte auf den ehemaligen Niederländischen Antillen nicht an die Klägerinnen vergeben werden könne.

De verzoekende partijen voeren ten slotte aan dat de bestreden bepalingen het recht op een eerlijk proces en het gelijkheidsbeginsel schenden doordat niet is bepaald op welke wijze om de eerste toestemming van de geadresseerde tot betekening op het adres van elektronische woonstkeuze wordt verzocht bij gebrek aan een elektronisch adres en bij gebrek aan een lijst van adressen van elektronische woonstkeuze die immers pas kan worden opgemaakt zodra de geadresseerde zijn eerste toestemming heeft gegeven.
Die klagenden Parteien führen schließlich an, dass die angefochtenen Bestimmungen gegen das Recht auf ein faires Verfahren und den Gleichheitsgrundsatz verstießen, indem nicht festgelegt sei, auf welche Weise um das erste Einverständnis des Adressaten zur Zustellung an der Adresse der elektronischen Wohnsitzwahl gebeten werde in Ermangelung einer elektronischen Adresse und in Ermangelung einer Liste von Adressen der elektronischen Wohnsitzwahl, die nämlich erst erstellt werden könne, sobald der Adressat sein erstes Einverständnis erteilt habe.

De verzoekende partijen voeren aan dat de Ministerraad geen belang meer zou hebben om tussen te komen in de vernietigingsprocedure, aangezien sedert 1 juli 2014, artikel 24 van de bijzondere wet van 6 januari 2014 tot wijziging van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen de bevoegdheid inzake dierenwelzijn heeft overgedragen aan de gewesten.
Die klagenden Parteien führen an, der Ministerrat habe kein Interesse mehr an einer Intervention in das Nichtigkeitsverfahren, da seit dem 1. Juli 2014 durch Artikel 24 des Sondergesetzes vom 6. Januar 2014 zur Abänderung des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen den Regionen die Zuständigkeit für das Wohlbefinden der Tiere übertragen worden sei.

Verzoekende partijen voeren aan dat zij niet „zijn geïdentificeerd als zijnde verantwoordelijk” voor het verduisteren van Egyptische overheidsmiddelen of mensenrechtenschendingen in Egypte of als een persoon die banden heeft met iemand die als zodanig is geïdentificeerd.
Die Kläger machen geltend, sie seien weder als für die rechtswidrige Verwendung staatlicher Gelder Ägyptens oder für Menschenrechtsverletzungen in Ägypten „verantwortlich ermittelt“ worden noch als Personen, die mit Personen in Verbindung stünden, die ordnungsgemäß als dafür verantwortlich ermittelt worden seien.

Hoewel de argumentatie van de verzoekende partijen gedeeltelijk steunt op het niet-bestreden artikel 94 van de wet van 5 februari 2016, alsook op een bijlage bij een koninklijk besluit dat niet onder de bevoegdheid van het Hof valt, kan hun kritiek, die niet uitsluitend betrekking heeft op de mogelijkheid voor de rechter in hoger beroep om middelen ambtshalve aan te voeren maar meer algemeen de onmogelijkheid voor de partijen beoogt om de draagwijdte van hun hoger beroep uit te breiden na het indienen van het verzoekschrift met vermelding van de grieven, worden gesitueerd in het bestreden artikel 89, in zoverre het niet bepaalt dat grieven die niet in dat verzoekschrift zijn aangegeven nog kunnen worden aangevoerd voor het rechtscollege.
Obwohl die Argumentation der klagenden Parteien sich teilweise auf den nicht angefochtenen Artikel 94 des Gesetzes vom 5. Februar 2016 sowie auf eine Anlage zu einem königlichen Erlass, der nicht zum Zuständigkeitsbereich des Gerichtshofes gehört, stützt, kann ihre Kritik, die nicht ausschließlich die Möglichkeit für den Berufungsrichter betrifft, Klagegründe von Amts wegen aufzuwerfen, sondern mehr allgemein die Unmöglichkeit für die Parteien bezweckt, die Tragweite ihrer Berufung nach dem Einreichen der Antragschrift mit Angabe der Anfechtungsgründe zu erweitern, in den angefochtenen Artikel 89 eingeordnet werden, insofern er nicht bestimmt, dass nicht in dieser Antragschrift angegebene Anfechtungsgründe noch vor dem Gericht angeführt werden könnten.

Voorts voeren de verzoekende partijen aan dat het flexiloon lager is dan het loon waarop een vergelijkbare horecawerknemer recht heeft ingevolge de algemeen verbindend verklaarde sectorale cao's.
Ferner führen die klagenden Parteien an, dass der Flexi-Lohn niedriger sei als der Lohn, auf den ein vergleichbarer Arbeitnehmer des Horeca-Sektors Anspruch habe gemäß den für allgemein verbindlich erklärten sektoriellen kollektiven Arbeitsabkommen.

De verzoekende partijen voeren nog aan dat de wetgever in de bestreden wet niet in een overgangsregeling heeft voorzien, zodat zij voor hun wilde dieren geen onmiddellijk alternatief zouden hebben om die dieren te plaatsen of te verkopen tegen hun normale marktwaarde.
Die klagenden Parteien führen ferner an, dass der Gesetzgeber in dem angefochtenen Gesetz keine Übergangsregelung vorgesehen habe, so dass sie für ihre Wildtiere keine unmittelbare Alternative hätten, um diese Tiere unterzubringen oder zu ihrem normalen Marktwert zu verkaufen.

In het tweede onderdeel van het derde middel voeren de verzoekende partijen aan dat de artikelen 44/3, § 2, 44/11/5, § 2, 44/11/9, §§ 1 en 2, 44/11/10, 44/11/11 en 44/11/12 van de wet op het politieambt, zoals ingevoegd bij de artikelen 9, 28, 32, 33, 34 en 35 van de bestreden wet, niet bestaanbaar zijn met het recht op eerbiediging van het privéleven, zoals gewaarborgd bij de in B.7 vermelde referentienormen, doordat de wetgever met betrekking tot de erin bepaalde aangelegenheden de uitvoerende macht te verregaande bevoegdheden heeft toegewezen.
Im zweiten Teil des dritten Klagegrunds führen die klagenden Parteien an, dass die Artikel 44/3 § 2, 44/11/5 § 2, 44/11/9 §§ 1 und 2, 44/11/10, 44/11/11 und 44/11/12 des Gesetzes über das Polizeiamt, eingefügt durch die Artikel 9, 28, 32, 33, 34 und 35 des angefochtenen Gesetzes, nicht vereinbar seien mit dem Recht auf Achtung des Privatlebens, so wie es durch die in B.7 angeführten Referenznormen gewährleistet werde, indem der Gesetzgeber bezüglich der darin festgelegten Angelegenheiten der ausführenden Gewalt zu weitgehende Befugnisse erteilt habe.

In het tweede middel voeren de verzoekende partijen aan dat de bestreden bepalingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden, al dan niet in samenhang gelezen met het onafhankelijkheidsbeginsel en het onpartijdigheidsbeginsel als algemene beginselen van behoorlijk bestuur en met het artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, doordat een overheidsinstelling de bevoegdheid heeft om toezicht te houden op een sector waarbinnen zij zelf economisch actief is.
Im zweiten Klagegrund führen die klagenden Parteien an, dass die angefochtenen Bestimmungen gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstießen, gegebenenfalls in Verbindung mit dem Grundsatz der Unabhängigkeit und dem Grundsatz der Unparteilichkeit als allgemeine Grundsätze der guten Verwaltung und mit Artikel 41 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, indem eine öffentliche Einrichtung die Befugnis habe, einen Sektor zu überwachen, in dem sie selbst wirtschaftlich tätig sei.

De verzoekende partijen voeren in essentie aan dat de decreetgever de door de Raad van State vastgestelde schending, door het Integratiespoorbesluit, van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, heeft bestendigd en daardoor tevens de rechtsbescherming van een categorie van personen onmogelijk heeft gemaakt.
Die klagenden Parteien führen im Wesentlichen an, dass der Dekretgeber den vom Staatsrat festgestellten Verstoß des Erlasses über das integrierte Verfahren gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung aufrechterhalten und dadurch gleichzeitig den Rechtsschutz einer Kategorie von Personen unmöglich gemacht habe.