Vertaling van "voertuigen zijn geïdentificeerd " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

werking van voertuigen garanderen | zorgen voor de werking van voertuigen | werking van voertuigen verzekeren | zorgen voor de operabiliteit van voertuigen
Betriebsfähigkeit des Fahrzeugs sicherstellen

voertuigen herstellen | voertuigen repareren | herstellingen van voertuigen uitvoeren | reparaties van voertuigen uitvoeren
Instandsetzung von Fahrzeugen durchführen

klanten raad geven over het gebruik van voertuigen | klanten advies geven over het gebruik van voertuigen | klanten adviseren over het gebruik van voertuigen
Kunden und Kundinnen über den Verwendungszweck von Fahrzeugen informieren

combinatie | samenstel van gekoppelde voertuigen | samenstel van voertuigen | vervoerscombinatie
Beförderungseinheit | Fahrzeug mit Anhänger | Fahrzeugkombination | Lastzug | miteinander verbundene Fahrzeuge | Satteleinheit | Zug | zusammengekoppelte Fahrzeuge

verzadigingsniveau van voertuigen | verzadigingspunt van voertuigen
Fahrzeugsättigungsgrad

douaneovereenkomst betreffende de tijdelijke invoer van voertuigen voor bedrijfsmatig vervoer langs de weg | Douaneovereenkomst betreffende de tijdelijke invoer van voertuigen voor bedrijfsmatig wegvervoer
Zollabkommen über die vorübergehende Einfuhr gewerblicher Straßenfahrzeuge

Belgische Federatie voor Oude Voertuigen
Belgischer Oldtimer-Verband

dienst voor het verhuren van voertuigen met chauffeur
Dienst für die Vermietung von Personenkraftwagen mit Fahrer

Directie voor de Inschrijving der Voertuigen
Direktion für Fahrzeugzulassungen

verhuur van voertuigen
Fahrzeugvermietung

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In die interpretatie zou een verschil in behandeling worden ingevoerd tussen, enerzijds, de bestuurders of de eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij zulk een ongeval waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en, anderzijds, de bestuurders of de eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij zulk een ongeval waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt.
In dieser Auslegung sei ein Behandlungsunterschied eingeführt worden zwischen einerseits den Fahrern oder den Eigentümern eines Fahrzeugs, die einen Schaden erlitten hätten bei einem solchen Unfall, bei dem alle am Unfall beteiligten Fahrzeuge identifiziert worden seien, und andererseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die einen Schaden erlitten hätten bei einem Unfall, bei dem eines oder mehrere am Unfall beteiligte Fahrzeuge nicht identifiziert worden seien, während in Bezug auf die letztgenannten Fahrzeuge nicht behauptet werden könne, dass sie zweifellos nicht haftbar gemacht werden könnten.

G. tegen de nv « Axa Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Ieper, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-11 § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 22 augustus 2002 - op die manier geïnterpreteerd dat de gelijkmatige (" in gelijke mate " ) verdeling van de schadelast onder de verzekeraars tegenstelbaar is ten aanzien van de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt - de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen dat niet op een objectief criterium berust en niet redelijk verantwoord is en meer bepaald tussen enerzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en anderzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ?
G. gegen die « Axa Belgium » AG, dessen Ausfertigung am 21. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Westflandern, Abteilung Ypern, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Haftpflichtversicherung in Bezug auf Kraftfahrzeuge, eingefügt durch Artikel 7 des Gesetzes vom 22. August 2002 - dahin ausgelegt, dass die zu gleichen Teilen erfolgte Aufteilung der Entschädigung zwischen den Versicherern den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs gegenüber wirksam ist, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat -, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem ein Behandlungsunterschied eingeführt wird, der weder auf einem objektiven Kriterium beruht noch in angemessener Weise gerechtfertigt ist, und zwar zwischen einerseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat, und bei dem alle beteiligten Fahrzeuge identifiziert wurden, und andererseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat, und bei dem eines oder mehrere beteiligte Fahrzeuge nicht identifiziert wurden, während von den Letztgenannten nicht behauptet werden kann, dass sie zweifellos nicht haftbar gemacht werden können?

In die interpretatie worden bij de verdeling van de schadevergoeding in gelijke delen niet enkel de verzekeraars van de geïdentificeerde voertuigen betrokken, maar ook de niet-bekende verzekeraars van de niet-geïdentificeerde voertuigen.
In dieser Auslegung werden an der zu gleichen Teilen erfolgten Aufteilung der Entschädigung nicht nur die Versicherer der identifizierten Fahrzeuge beteiligt, sondern auch die unbekannten Versicherer der nicht identifizierten Fahrzeuge.

In de interpretatie dat die verdeling tussen de verzekeraars tegenstelbaar is aan de benadeelde bestaat een niet redelijk verantwoord verschil in behandeling tussen, enerzijds, de benadeelde die in een dergelijk geval niet volledig kan worden vergoed vermits hij een niet-bekende verzekeraar onmogelijk kan aanspreken en, anderzijds, de benadeelde van een verkeersongeval waarbij alleen geïdentificeerde voertuigen zijn betrokken die steeds volledig kan worden vergoed.
In der Auslegung, wonach die Aufteilung zwischen den Versicherern dem Geschädigten gegenüber wirksam ist, besteht ein nicht vernünftig gerechtfertigter Behandlungsunterschied zwischen einerseits dem Geschädigten, der in einem solchen Fall nicht vollständig entschädigt werden kann, weil er unmöglich gegen einen unbekannten Versicherer vorgehen kann, und andererseits dem Geschädigten eines Verkehrsunfalls, an dem nur identifizierte Fahrzeuge beteiligt sind, der immer vollständig entschädigt werden kann.

Volgens de verwijzende rechter komen bij de verdeling van de schadevergoeding tussen de verzekeraars bedoeld in artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989 ook de niet-bekende verzekeraars van niet-geïdentificeerde voertuigen in aanmerking, wanneer van deze laatsten niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding is.
Nach Darlegung des vorlegenden Richters kommen bei der Aufteilung der Entschädigung zwischen den Versicherern im Sinne von Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 auch die unbekannten Versicherer von nicht identifizierten Fahrzeugen in Frage, wenn in Bezug auf diese nicht behauptet werden kann, dass sie zweifellos nicht haftbar gemacht werden können.

Bij zijn arrest nr. 96/2000 van 20 september 2000 heeft het Hof immers vastgesteld dat artikel 80, § 1, van de wet van 9 juli 1975 een discriminatie inhield tussen, enerzijds, de personen die het slachtoffer zijn van een verkeersongeval waarbij verschillende voertuigen zijn betrokken en waarbij niet kan worden bepaald wie van de bestuurders voor de schade aansprakelijk is, en, anderzijds, onder meer de personen die het slachtoffer zijn van een verkeersongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd motorvoertuig.
In seinem Entscheid Nr. 96/2000 vom 20. September 2000 hat der Gerichtshof nämlich festgestellt, dass Artikel 80 § 1 des Gesetzes vom 9. Juli 1975 eine Diskriminierung beinhaltete zwischen einerseits den Personen, die Opfer eines Verkehrsunfalls sind, an dem verschiedene Fahrzeuge beteiligt sind und bei dem nicht ermittelt werden kann, welcher Fahrer für den Schaden haftbar ist, und andererseits unter anderem den Personen, die Opfer eines Verkehrsunfalls sind, der durch ein nicht identifiziertes Kraftfahrzeug verursacht wurde.

« Schendt artikel 5, 1°, van de wet van 27 december 1994 tot goedkeuring van het Verdrag inzake de heffing van rechten voor het gebruik van bepaalde wegen door zware vrachtwagens, ondertekend te Brussel op 9 februari 1994 door de Regeringen van het Koninkrijk België, het Koninkrijk Denemarken, de Bondsrepubliek Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden, en tot invoering van een Eurovignet overeenkomstig richtlijn 93/89/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 25 oktober 1993 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre artikel 5, 1°, uitsluitend de daarin vermelde voertuigen die uitsluitend voor opdrachten van algemeen belang zijn bestemd en die als zodanig zijn geïdentificeerd, vrijstelt van het eurovignet, terwijl de concluante uitsluitend met behulp van haar voertuigen (zware voertuigen met soortgelijke kenmerken als bedoeld in artikel 3) eveneens een opdracht van algemeen belang en van openbaar nut vervult, namelijk het ophalen en verzamelen van huisvuil op het grondgebied van het Gewest, zonder dat zij een vrijstelling van het eurovignet kan genieten, en terwijl er geen enkele objectieve en redelijke verantwoording bestaat die evenredig is met het bij de wet van 27 december 1994 nagestreefde doel dat past in het kader van het doel van de richtlijn concurrentieverstoringen tussen de wegvervoerders ten aanzien van de rechten voor het gebruik van het wegennet van de lidstaten te vermijden en dat aldus het aangeklaagde verschil in behandeling niet verantwoordt ?
« Verstösst Artikel 5 Nr. 1 des Gesetzes vom 27. Dezember 1994 zur Billigung des Ubereinkommens über die Erhebung von Gebühren für die Benutzung bestimmter Strassen mit schweren Nutzfahrzeugen, unterzeichnet zu Brüssel, den 9. Februar 1994, zwischen den Regierungen des Königreichs Belgien, der Bundesrepublik Deutschland, des Königreichs Dänemark, des Grossherzogtums Luxemburg und des Königreichs der Niederlande und zur Einführung einer Eurovignette gemäss der Richtlinie 93/89/EWG des Rates der Europäischen Gemeinschaften vom 25. Oktober 1993 gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem Artikel 5 Nr. 1 nur die darin erwähnten Fahrzeuge, die ausschliesslich für Aufgaben allgemeinen Interesses verwendet werden und als solche identifiziert sind, von der Eurovignette befreit, während die beantragende Partei ebenfalls ausschliesslich mit ihren Fahrzeugen (schwere Nutzfahrzeuge mit ähnlichen Merkmalen wie die in Artikel 3 erwähnten) eine im allgemeinen Interesse liegende und gemeinnützige Aufgabe erfüllt, nämlich die Müllabfuhr auf dem Gebiet der Region, ohne dass sie in den Genuss der Befreiung von der Eurovignette gelangen kann, und während es keine objektive und vernünftige Rechtfertigung gibt, die im Verhältnis zu dem durch das Gesetz vom 27. Dezember 1994 angestrebten Ziel steht, welches dem Ziel der Richtlinie entspricht, Wettbewerbsverzerrungen zwischen den Strassentransportunternehmern angesichts der Gebühren für die Benutzung des Strassennetzes der Mitgliedstaaten zu vermeiden, und somit nicht den beanstandeten Behandlungsunterschied rechtfertigt?

« Schendt artikel 5, 1°, van de wet van 27 december 1994 tot goedkeuring van het Verdrag inzake de heffing van rechten voor het gebruik van bepaalde wegen door zware vrachtwagens, ondertekend te Brussel op 9 februari 1994 door de Regeringen van het Koninkrijk België, het Koninkrijk Denemarken, de Bondsrepubliek Duitsland, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden, en tot invoering van een Eurovignet overeenkomstig richtlijn 93/89/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 25 oktober 1993 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre artikel 5, 1°, uitsluitend de daarin vermelde voertuigen die uitsluitend voor opdrachten van algemeen belang zijn bestemd en die als zodanig zijn geïdentificeerd, vrijstelt van het eurovignet, terwijl de concluante uitsluitend met behulp van haar voertuigen (zware voertuigen met soortgelijke kenmerken als bedoeld in artikel 3) eveneens een opdracht van algemeen belang en van openbaar nut vervult, namelijk het ophalen en verzamelen van huisvuil op het grondgebied van het Gewest, zonder dat zij een vrijstelling van het eurovignet kan genieten, en terwijl er geen enkele objectieve en redelijke verantwoording bestaat die evenredig is met het bij de wet van 27 december 1994 nagestreefde doel dat past in het kader van het doel van de richtlijn concurrentieverstoringen tussen de wegvervoerders ten aanzien van de rechten voor het gebruik van het wegennet van de lidstaten te vermijden en dat aldus het aangeklaagde verschil in behandeling niet verantwoordt ?
« Verstösst Artikel 5 Nr. 1 des Gesetzes vom 27hhhhqDezember 1994 zur Billigung des Ubereinkommens über die Erhebung von Gebühren für die Benutzung bestimmter Strassen mit schweren Nutzfahrzeugen, unterzeichnet zu Brüssel, den 9hhhhqFebruar 1994, zwischen den Regierungen des Königreichs Belgien, der Bundesrepublik Deutschland, des Königreichs Dänemark, des Grossherzogtums Luxemburg und des Königreichs der Niederlande und zur Einführung einer Eurovignette gemäss der Richtlinie 93/89/EWG des Rates der Europäischen Gemeinschaften vom 25hhhhqOktober 1993 gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem Artikel 5 Nr. 1 nur die darin erwähnten Fahrzeuge, die ausschliesslich für Aufgaben allgemeinen Interesses verwendet werden und als solche identifiziert sind, von der Eurovignette befreit, während die beantragende Partei ebenfalls ausschliesslich mit ihren Fahrzeugen (schwere Nutzfahrzeuge mit ähnlichen Merkmalen wie die in Artikel 3 erwähnten) eine im allgemeinen Interesse liegende und gemeinnützige Aufgabe erfüllt, nämlich die Müllabfuhr auf dem Gebiet der Region, ohne dass sie in den Genuss der Befreiung von der Eurovignette gelangen kann, und während es keine objektive und vernünftige Rechtfertigung gibt, die im Verhältnis zu dem durch das Gesetz vom 27hhhhqDezember 1994 angestrebten Ziel steht, welches dem Ziel der Richtlinie entspricht, Wettbewerbsverzerrungen zwischen den Strassentransportunternehmern angesichts der Gebühren für die Benutzung des Strassennetzes der Mitgliedstaaten zu vermeiden, und somit nicht den beanstandeten Behandlungsunterschied rechtfertigt?

(3) De totalen zijn inclusief statistisch niet geïdentificeerde voertuigen en voertuigen met “andere brandstoffen”.
(3) Die Gesamtzahlen umfassen statistisch nicht erfasste Fahrzeuge und Fahrzeuge, die mit 'anderen Kraftstoffarten' betrieben werden.

(3) De totalen zijn inclusief statistisch niet geïdentificeerde voertuigen en voertuigen met "andere brandstoffen".
(3) Die Gesamtzahl umfasst statistisch nicht erfasste Fahrzeuge und solche, die mit ,anderen Kraftstoffsorten" betrieben werden.