Traduction de «vonnis hebben » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

contradictoir vonnis | contradictorisch vonnis | op tegenspraak gewezen vonnis | vonnis op tegenspraak
im kontradiktorischen Verfahren erlassenes Urteil

tenuitvoerlegging van het vonnis [ gezag van het gewijsde | tenuitvoerlegging van een arrest | werking van het vonnis | wijze van tenuitvoerlegging ]
Urteilsvollstreckung [ Urteilswirkung | Vollstreckungsweg ]

aangevallen vonnis | beroepen vonnis | bestreden vonnis
angefochtener Entscheid

uitspraak doen,2.een vonnis vellen,een vonnis wijzen,een vonnis uitspreken,3.arrest wijzen
ein Urteil fällen | ein Urteil verkünden

kinderen ondersteunen die een trauma hebben beleefd | kinderen ondersteunen die een trauma hebben ervaren | kinderen ondersteunen die een trauma hebben meegemaakt
traumatisierten Kindern zur Seite stehen

vonnis [ arrest | rechterlijke uitspraak | uitspraak van het Hof ]
Urteil [ Gerichtsurteil | richterliche Verfügung | Urteilsspruch ]

oog hebben voor detail bij de vervaardiging van juwelen | oog hebben voor detail bij de vervaardiging van sieraden
bei der Schmuckgestaltung auf Details achten

beschikkend gedeelte van een vonnis
Urteilstenor

uitwerking hebben
wirksam werden

inlichten over een rechterlijk vonnis
über Gerichtsurteil informieren

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

· ervoor zorgen dat wordt voorzien in de noodzakelijke waarborgen om te voorkomen dat prominente verdachten zich aan het gerecht onttrekken of erin slagen uit criminele activiteiten verkregen vermogen te verbergen voordat de rechtbanken een definitief vonnis hebben geveld, met een duidelijke toewijzing van verantwoordelijkheid bij tekortkomingen.
· Gewährleistung notwendiger Sicherheitsvorkehrungen, um zu verhindern, dass sich hochrangige Angeklagte ihrer Strafe vor der rechtskräftigen Verurteilung durch Flucht entziehen oder unrechtmäßig erworbenes Vermögen beiseite schaffen, und klare Zuweisung der Verantwortung für den Fall, dass diese Vorkehrungen nicht greifen.

· in het bijzonder het probleem van prominente verdachten die zich voordat de rechtbanken een definitief vonnis hebben geveld aan de justitie onttrekken, met een duidelijke toewijzing van verantwoordelijkheid bij tekortkomingen.
· insbesondere das Problem angehen, dass sich hochrangige Angeklagte vor einer endgültigen Gerichtsentscheidung der Justiz entziehen, wobei die Verantwortlichkeit für etwaige Fehlschläge klar zugewiesen werden sollte.

Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het geschil ten gronde betrekking heeft op een situatie waarin, achtereenvolgens, de eisende partijen op verzet (die ook de geïntimeerde partijen zijn in de beroepsprocedure waartegen verzet is ingesteld) in het exploot van betekening van het vonnis van eerste aanleg woonplaats in België hebben gekozen, de verwerende partijen op verzet (die ook de appellanten zijn in de beroepsprocedure waartegen verzet is ingesteld) tegen dat vonnis hoger beroep hebben ingesteld bij verzoekschrift, zonder daarin de akten van betekening van het vonnis waartegen hoger beroep wordt ingesteld, noch de door de eisende partijen op verzet gemaakte woonplaatskeuze in België te vermelden, de griffie van het gerecht in hoger beroep van het verzoekschrift tot hoger beroep kennis heeft gegeven aan de maatschappelijke zetel van de eisende partijen op verzet in Nederland met niet-inachtneming van de door hen gekozen woonplaats in België, het gerecht in hoger beroep ten aanzien van de eisende partijen op verzet een arrest bij verstek heeft gewezen en die eisende partijen ten slotte tegen dat arrest verzet hebben ingesteld in hoger beroep.
Aus der Begründung der Vorlageentscheidung geht hervor, dass die Streitsache im Ausgangsverfahren eine Situation betrifft, in der nacheinander die Einspruchskläger (die auch die Berufungsbeklagten im Berufungsverfahren sind, gegen das Einspruch eingelegt wird) in der Urkunde zur Zustellung des erstinstanzlichen Urteils Wohnsitz in Belgien gewählt haben, die Einspruchsbeklagten (die auch die Berufungskläger im Berufungsverfahren sind, gegen das Einspruch eingelegt wird) gegen dieses Urteil Berufung durch Antragschrift eingereicht haben, ohne darin die Urkunden zur Zustellung des Urteils, gegen das Berufung eingelegt wird, oder die durch die Einspruchskläger getroffene Wohnsitzwahl in Belgien anzugeben, die Kanzlei des Berufungsgerichts die Berufungsschrift notifiziert hat am Gesellschaftssitz der Einspruchskläger in den Niederlanden unter Missachtung des von ihnen in Belgien gewählten Wohnsitzes, das Berufungsgericht in Bezug auf die Einspruchskläger einen Versäumnisentscheid erlassen hat und die klagenden Parteien schließlich gegen diesen Entscheid Einspruch in der Berufungsinstanz eingelegt haben.

· in het bijzonder het probleem van prominente verdachten die zich voordat de rechtbanken een definitief vonnis hebben geveld aan de justitie onttrekken, met een duidelijke toewijzing van verantwoordelijkheid bij tekortkomingen;
· insbesondere das Problem angehen, dass sich hochrangige Angeklagte vor einer endgültigen Gerichtsentscheidung der Justiz entziehen, wobei die Verantwortlichkeit für etwaige Fehlschläge klar zugewiesen werden sollte;

Ook al moet het hoger beroep worden ingesteld binnen een termijn van vijftien dagen te rekenen vanaf de uitspraak van het op tegenspraak gewezen vonnis, wordt het ingesteld bij een eenvoudige verklaring op de griffie van de rechtbank die het vonnis heeft gewezen (het in het geding zijnde artikel 203, § 1, van het Wetboek van strafvordering); is het hoger beroep tegen de burgerlijke partij gericht, dan beschikt deze over een bijkomende termijn van vijf dagen om hoger beroep in te stellen tegen de beklaagden en de burgerrechtelijk aansprakelijke personen die zij in de zaak wil doen blijven (artikel 203, § 2, van het Wetboek van strafvordering); in alle gevallen waarin de burgerlijke rechtsvordering wordt gebracht voor de rechter in hoger beroep, kan de gedaagde bij een op de terechtzitting genomen conclusie incidenteel beroep instellen zolang de debatten in hoger beroep niet gesloten zijn (artikel 203, § 4, van het Wetboek van strafvordering); de termijnen van hoger beroep en de rechtspleging in hoger beroep hebben een schorsende werking, behoudens een speciaal gemotiveerde beslissing met betrekking tot, onder meer, een vonnis over de burgerlijke rechtsvordering (artikel 203, § 3, van het Wetboek van strafvordering).
Auch wenn die Berufung innerhalb einer Frist von fünfzehn Tagen ab der Verkündung des kontradiktorisch ergangenen Urteils eingelegt werden muss, wird sie durch eine einfache Erklärung bei der Kanzlei des Gerichts, das das Urteil erlassen hat, eingereicht (der fragliche Artikel 203 § 1 des Strafprozessgesetzbuches); wenn die Berufung gegen die Zivilpartei gerichtet ist, verfügt diese über eine zusätzliche Frist von fünf Tagen, um gegen die Angeklagten und die zivilrechtlich haftbaren Personen, die sie im Verfahren halten will, Berufung einzulegen (Artikel 203 § 2 des Strafprozessgesetzbuches); in allen Fällen, wo die Zivilklage vor das Berufungsgericht gebracht wird, kann der Berufungsbeklagte bis zur Schließung der Verhandlung in der Berufung durch einen in der Sitzung gestellten Antrag Anschlussberufung einlegen (Artikel 203 § 4 des Strafprozessgesetzbuches); die Berufungsfristen und die Berufungsverfahren haben aufschiebende Wirkung, außer im Falle einer mit besonderen Gründen versehenen Entscheidung, insbesondere hinsichtlich des Urteils über die Zivilklage (Artikel 203 § 3 des Strafprozessgesetzbuches).

Hebben de voorbehouden die de verdragsluitende partijen bij de bekrachtiging van de Schengenuitvoeringsovereenkomst (SUO) (1) krachtens artikel 55, lid 1, sub a, ervan hebben gemaakt — in het bijzonder het sub a door de Bondsrepubliek Duitsland bij het neerleggen van de akte van bekrachtiging gemaakte voorbehoud op grond waarvan zij niet gebonden zal zijn aan artikel 54 SUO „wanneer de feiten op grond waarvan in het buitenland vonnis werd gewezen zich geheel of gedeeltelijk op haar eigen grondgebied hebben afgespeeld [...]” — hun geldigheid behouden na de opneming van het Schengenacquis in het rechtskader van de Unie door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Amsterdam van 2 oktober 1997, dat van kracht is gebleven door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Lissabon? Gaat het bij deze uitzonderingen om evenredige beperkingen van de werking van artikel 50 [van het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie] (2) in de zin van artikel 52, lid 1, van het Handvest?
Gelten die von den Vertragsparteien bei der Ratifikation des SDÜ (1) erklärten Vorbehalte nach Art. 55 Abs. 1 lit a SDÜ — namentlich der von der Bundesrepublik Deutschland bei Hinterlegung der Ratifikationsurkunde erklärte Vorbehalt zu a), nicht an Art. 54 SDÜ gebunden zu sein, „wenn die Tat, die dem ausländischen Urteil zugrunde lag, ganz oder teilweise in ihrem Hoheitsgebiet begangen wurde.“ — nach der Überführung des Schengen-Besitzstandes in den Rechtrahmen der Union durch das Schengen-Protokoll zum Amsterdamer Vertrag vom 2. Oktober 1997, beibehalten durch das Schengen Protokoll zum Vertrag von Lissabon fort; handelt es sich bei diesen Ausnahmen um verhältnismäßige Einschränkungen von Art. 50 GrCh (2) im Sinne von Art. 52 Abs. 1 GrCh?

Naast de boetes en de bovenstaande optionele sancties, hebben sommige lidstaten (BE, CZ, FR, PT en RO) ervoor gekozen om de bijkomende straf in te voeren van het publiceren of vertonen van het besluit of vonnis op kracht waarvan de rechtspersoon schuldig bevonden is aan het strafbare feit.
Einige Mitgliedstaaten (BE, CZ, FR, PT und RO) haben sich entschieden, zusätzlich zu Geldsanktionen und den vorstehend aufgeführten optionalen Strafen den Beschluss oder das Urteil, in dem die juristische Person der Straftat für schuldig befunden wurde, öffentlich bekanntzugeben.

De prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet van het voormelde artikel 82, tweede lid, geïnterpreteerd in die zin dat het de echtgenoot van een verschoonbaar verklaarde gefailleerde automatisch bevrijdt van de hoofdelijke verbintenissen die beiden hebben aangegaan en in die zin dat het op die manier het vermogen van de eerstgenoemde veiligstelt, ongeacht of dat vermogen vóór of na het vonnis van verschoonbaarheid is gevormd : de echtgenoot zou aldus anders worden behandeld dan, enerzijds, de gefailleerde wiens goederen te gelde zijn gemaakt nadat hij door het vonnis van faillietverklaring buiten het bezit ervan is gesteld en, anderzijds, de andere natuurlijke personen die, doordat zij zich ertoe hebben verbonden de schulden van de gefailleerde af te lossen, een zakelijke zekerheid hebben verleend en geen bevrijding kunnen verkrijgen, of een persoonlijke zekerheid en dan enkel overeenkomstig de artikelen 72bis, 72ter en 80 van de wet van 8 augustus 1997 een bevrijding kunnen verkrijgen.
Die präjudizielle Frage bezieht sich auf die Vereinbarkeit des vorerwähnten Artikels 82 Absatz 2 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, wenn er so ausgelegt wird, dass er automatisch den Ehepartner eines für entschuldbar erklärten Konkursschuldners von den durch beide eingegangenen gesamtschuldnerischen Verpflichtungen befreie und somit das Vermögen des Ersteren schütze, ungeachtet dessen, ob dieses Vermögen vor oder nach dem Urteil über die Entschuldbarkeit gebildet worden sei; der Ehepartner werde somit anders behandelt als einerseits der Konkursschuldner, dessen Güter veräussert worden seien, nachdem sie ihm durch das Konkurseröffnungsurteil entzogen worden seien, und andererseits die übrigen natürlichen Personen, die sich verpflichtet hätten, die Schulden des Konkursschuldners zu begleichen, und damit eine dingliche Sicherheit geleistet hätten und keine Entlastung erhalten könnten, oder eine persönliche Sicherheit geleistet hätten und die Entlastung nur gemäss den Artikeln 72bis, 72ter und 80 des Gesetzes vom 8. August 1997 erhalten könnten.

[77] Weigeringsgronden: a) de tenuitvoerlegging zou in strijd zijn met de grondbeginselen van de rechtsorde van de aangezochte staat, b) de aangezochte staat is van oordeel dat het strafbare feit waarvoor de veroordeling is uitgesproken van politieke aard is of als een zuiver militair delict moet worden beschouwd, c) de aangezochte staat meent ernstige redenen te hebben om aan te nemen dat de veroordeling is uitgelokt of ongunstig beïnvloed door overwegingen van ras, godsdienst, nationaliteit of politieke overtuiging, d) de tenuitvoerlegging is in strijd met de internationale verplichtingen van de aangezochte staat, e) het feit wordt in de aangezochte staat reeds vervolgd of die staat besluit tot vervolging over te gaan, f) de bevoegde autoriteiten van de aangezochte staat hebben besloten geen vervolging in te stellen of van verdere vervolging wegens hetzelfde feit af te zien, g) het feit is begaan buiten het grondgebied van de verzoekende staat, h) de aangezochte staat kan de sanctie niet ten uitvoer leggen, i) het verzoek berust op artikel 5, letter e) ("de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan"), en aan geen van de andere in dat artikel genoemde voorwaarden is voldaan, j) de aangezochte staat is van mening dat de verzoekende staat zelf de sanctie ten uitvoer kan leggen, k) de veroordeelde had wegens zijn leeftijd op het tijdstip waarop hij het feit beging in de aangezochte staat niet kunnen worden vervolgd, l) de sanctie is verjaard volgens de wet van de aangezochte staat, m) bij het vonnis is een ontzetting uitgesproken.
[77] Ablehnungsgründe: a) wenn die Vollstreckung den Grundlagen der Rechtsordnung des ersuchten Staates widerspricht; b) wenn der ersuchte Staat der Auffassung ist, dass die der Verurteilung zugrunde liegende strafbare Handlung politischen Charakter hat oder eine rein militärische Tat ist; c) wenn nach Auffassung des ersuchten Staates ernstliche Gründe für die Annahme bestehen, dass die Verurteilung durch rassische, religiöse, nationale oder auf politische Anschauungen beruhende Erwägungen zustande gekommen oder verschärft worden ist; d) wenn die Vollstreckung den internationalen Verpflichtungen des ersuchten Staates zuwiderläuft; e) wenn die Handlung im ersuchten Staat verfolgt wird oder dieser beschließt, selbst die Verfolgung einzuleiten; f) wenn die zuständigen Behörden des ersuchten Staates beschlossen haben, keine Verfolgung einzuleiten oder die wegen derselben Handlung bereits eingeleitete Verfolgung einzustellen; g) wenn die Handlung außerhalb des Hoheitsgebietes des ersuchenden Staates begangen worden ist; h) wenn der ersuchte Staat die Sanktion nicht vollstrecken kann; i) wenn sich das Ersuchen auf Artikel 5 Buchstabe e ("wenn er der Auffassung ist, dass er die Sanktion - auch durch Erwirkung der Auslieferung - nicht selbst vollstrecken kann und der andere Staat dazu in der Lage ist") stützt und keine andere der in jenem Artikel vorgesehenen Voraussetzungen erfuellt ist; h) wenn der ersuchte Staat die Sanktion nicht vollstrecken kann; k) wenn der Verurteilte wegen seines Alters im Zeitpunkt der strafbaren Handlung im ersuchten Staat nicht hätte verfolgt werden können; l) wenn die Sanktion nach dem Recht des ersuchten Staates bereits verjährt ist; m) soweit das Urteil eine Aberkennung ausspricht.