Vertaling van "vonnis werd gewezen " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

contradictoir vonnis | contradictorisch vonnis | op tegenspraak gewezen vonnis | vonnis op tegenspraak
im kontradiktorischen Verfahren erlassenes Urteil

bij verstek gewezen vonnis | verstekvonnis | vonnis bij verstek
Versäumnisurteil

contradictoir vonnis | op tegenspraak gewezen vonnis
im kontradiktorischen Verfahren erlassenes Urteil | streitiges Urteil

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Hebben de voorbehouden die de verdragsluitende partijen bij de bekrachtiging van de Schengenuitvoeringsovereenkomst (SUO) (1) krachtens artikel 55, lid 1, sub a, ervan hebben gemaakt — in het bijzonder het sub a door de Bondsrepubliek Duitsland bij het neerleggen van de akte van bekrachtiging gemaakte voorbehoud op grond waarvan zij niet gebonden zal zijn aan artikel 54 SUO „wanneer de feiten op grond waarvan in het buitenland vonnis werd gewezen zich geheel of gedeeltelijk op haar eigen grondgebied hebben afgespeeld [...]” — hun geldigheid behouden na de opneming van het Schengenacquis in het rechtskader van de Unie door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Amsterdam van 2 oktober 1997, dat van kracht is gebleven door het Schengenprotocol bij het Verdrag van Lissabon? Gaat het bij deze uitzonderingen om evenredige beperkingen van de werking van artikel 50 [van het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie] (2) in de zin van artikel 52, lid 1, van het Handvest?
Gelten die von den Vertragsparteien bei der Ratifikation des SDÜ (1) erklärten Vorbehalte nach Art. 55 Abs. 1 lit a SDÜ — namentlich der von der Bundesrepublik Deutschland bei Hinterlegung der Ratifikationsurkunde erklärte Vorbehalt zu a), nicht an Art. 54 SDÜ gebunden zu sein, „wenn die Tat, die dem ausländischen Urteil zugrunde lag, ganz oder teilweise in ihrem Hoheitsgebiet begangen wurde.“ — nach der Überführung des Schengen-Besitzstandes in den Rechtrahmen der Union durch das Schengen-Protokoll zum Amsterdamer Vertrag vom 2. Oktober 1997, beibehalten durch das Schengen Protokoll zum Vertrag von Lissabon fort; handelt es sich bei diesen Ausnahmen um verhältnismäßige Einschränkungen von Art. 50 GrCh (2) im Sinne von Art. 52 Abs. 1 GrCh?

« Schendt artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de burgerlijke partij, die niet het initiatief tot vervolging heeft genomen en die hoger beroep instelt tegen een vonnis waarbij haar vordering onontvankelijk wordt verklaard nadat de beklaagde op de strafvordering werd veroordeeld, niet tot de rechtsplegingsvergoeding kan worden veroordeeld indien zij in hoger beroep in het ongelijk wordt gesteld, aangezien het Grondwettelijk Hof bij het arrest nr. 113/2016 van 22 september 2016 voor recht heeft gezegd dat artikel 162bis, tweede lid, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre het de strafrechter niet toestaat aan de vrijgesproken beklaagde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep toe te kennen ten laste van de in het ongelijk gestelde burgerlijke partij die, bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie, hoger beroep heeft ingesteld tegen een vrijsprekend vonnis dat is gewezen op een door het openbaar ministerie ingestelde vordering ? ».
« Verstößt Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern die Zivilpartei, die nicht die Initiative zur Verfolgung ergriffen hat und gegen ein Urteil, mit dem ihre Klage für unzulässig erklärt wurde, nachdem der Angeklagte auf die Strafverfolgung hin verurteilt worden war, Berufung einlegt, nicht zur Zahlung der Verfahrensentschädigung verurteilt werden kann, wenn sie in der Berufungsinstanz unterliegt, wobei der Verfassungsgerichtshof in seinem Entscheid Nr. 113/2016 vom 22. September 2016 für Recht erkannt hat, dass Artikel 162bis Absatz 2 des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstößt, insofern er es dem Strafrichter nicht erlaubt, dem freigesprochenen Angeklagten und dem zivilrechtlich Haftbaren eine Verfahrensentschädigung in der Berufungsinstanz zu Lasten der in der Sache unterliegenden Zivilpartei zu gewähren, die in Ermangelung jeder Rechtsmitteleinlegung seitens der Staatsanwaltschaft Berufung gegen ein auf Freispruch lautendes Urteil, das auf eine von der Staatsanwaltschaft eingeleiteten Klage hin ergangen ist, eingelegt hat? ».

het voorwerp zijn van een justitieel, administratief of arbitraal retentierecht of vonnis; in dat geval kunnen de tegoeden en economische middelen worden gebruikt om het retentierecht uit te oefenen of het vonnis ten uitvoer te leggen mits het retentierecht is ingegaan of het vonnis is gewezen vóór de betrokken persoon of entiteit door het Sanctiecomité of de Raad op de lijst werd geplaatst en niet ten goede komt aan een in dit artikel genoemde persoon of entiteit.
Gegenstand eines Pfandrechts oder einer Entscheidung eines Gerichts, einer Verwaltungsstelle oder eines Schiedsgerichts sind, in welchem Fall die Gelder und wirtschaftlichen Ressourcen für die Erfüllung von Forderungen aus diesem Pfandrecht oder dieser Entscheidung verwendet werden können, vorausgesetzt, das Pfandrecht oder die Entscheidung bestand vor der Benennung der betreffenden Person oder Einrichtung durch den Sanktionsausschuss oder den Rat und begünstigt nicht eine Person oder Einrichtung nach diesem Artikel.

Hij is, bij lezing van de artikelen 1675/14 en 1675/15 van het Gerechtelijk Wetboek, van mening dat hem kennelijk de bevoegdheid wordt toevertrouwd om de herroeping uit te spreken van een arrest van toelaatbaarheid dat door het Arbeidshof in hoger beroep werd gewezen tegen een vonnis van niet-toelaatbaarheid dat door de Arbeidsrechtbank werd gewezen en hij ondervraagt het Hof over het verschil in behandeling dat daaruit zou voortvloeien ten aanzien van de rechtzoekende die met een dergelijke procedure te maken krijgt in vergelijking met de rechtzoekende die aan een klassieke procedure wordt onderworpen en die een dubbele aanleg geniet.
Er ist in Anbetracht der Artikel 1675/14 und 1675/15 des Gerichtsgesetzbuches der Auffassung, dass ihm offensichtlich die Zuständigkeit erteilt werde, die Widerrufung eines Annehmbarkeitsurteils auszusprechen, das vom Arbeitsgerichtshof auf die Berufung gegen ein vom Arbeitsgericht verkündetes Nichtannehmbarkeitsurteil hin verkündet worden sei, und er befragt den Hof zu dem Behandlungsunterschied, der sich daraus für einen Rechtsuchenden ergeben würde, der von einem solchen Verfahren betroffen sei, im Vergleich zu einem Rechtsuchenden, der einem herkömmlichen Verfahren unterliege und in den Vorteil des doppelten Rechtszugs gelange.

(d) de sanctie is opgelegd aan een persoon die naar het recht van de tenuitvoerleggingsstaat vanwege zijn leeftijd nog niet strafrechtelijk verantwoordelijk gesteld kon worden voor de feiten op grond waarvan het vonnis werd gewezen ;
(d) die Sanktion gegen eine Person verhängt wurde , die nach den Rechtsvorschriften des Vollstreckungsstaates aufgrund ihres Alters für die dem Urteil zu Grunde liegenden Handlungen strafrechtlich nicht zur Verantwortung gezogen werden könnte;

(d) de sanctie is opgelegd aan een natuurlijke persoon die naar het recht van de tenuitvoerleggingsstaat vanwege zijn leeftijd nog niet strafrechtelijk verantwoordelijk gesteld kon worden voor de feiten op grond waarvan het vonnis werd gewezen;
(d) die Sanktion gegen eine Person verhängt wurde, die nach den Rechtsvorschriften des Vollstreckungsstaates aufgrund ihres Alters für die dem Urteil zugrunde liegenden Handlungen strafrechtlich nicht zur Verantwortung gezogen werden könnte;

1. Een lidstaat kan het secretariaat-generaal van de Raad alsmede de Commissie door middel van een verklaring meedelen dat hij niet gebonden is door artikel 2, leden 1 en 2, ingeval de feiten op grond waarvan in het buitenland vonnis werd gewezen een inbreuk vormen op de veiligheid of op andere even wezenlijke belangen van de lidstaat, of door een overheidsambtenaar van die lidstaat in strijd met zijn ambtsplichten werden gepleegd.
(1) Ein Mitgliedstaat kann gegenüber dem Generalsekretariat des Rates und der Kommission erklären, dass er durch Artikel 2 Absätze 1 und 2 nicht gebunden ist, wenn die Tat, die der ausländischen Entscheidung zugrunde lag, eine gegen die Sicherheit oder andere gleichermaßen wesentliche Interessen dieses Mitgliedstaates gerichtete strafbare Handlung darstellt oder von einem Bediensteten dieses Mitgliedstaats unter Verletzung seiner Amtspflichten begangen wurde.

« Schendt artikel 203bis van het Burgerlijk Wetboek, betreffende de vordering, door een van de ouders, ten aanzien van de andere ouder, van diens bijdrage in de kosten die voortvloeien uit artikel 203 van het Burgerlijk Wetboek, zoals het niet alleen van kracht was op het ogenblik dat het vonnis van 29 april 1983 door de heer Vrederechter van deze Rechtbank werd gewezen, maar ook zoals het thans van kracht is, de artikelen 10 en 11 van de Belgische Grondwet, in zoverre het niet erin voorzag - en nog altijd niet erin voorziet - dat de onderhoudsbijdrage waartoe de ouder aan wie het hoederecht niet werd toegekend, zou zijn veroordeeld, jaarlijks en van rechtswege geïndexeerd wordt volgens de schommelingen van het indexcijfer van de consumptieprijzen, terwijl in de gevallen waar de rechtbank van eerste aanleg aan de echtgenoot die de echtscheiding heeft verkregen een uitkering toekent, artikel 301, § 2, van het Burgerlijk Wetboek, zoals het van kracht was op het ogenblik dat de heer Vrederechter van deze Rechtbank zijn beslissing heeft uitgesproken (29 april 1983), en dat sindsdien niet werd gewijzigd, voorschrijft dat dit van rechtswege gebeurt ?
« Verstösst Artikel 203bis des Zivilgesetzbuches bezüglich der von einem Elternteil gegen den anderen Elternteil geltend gemachten Forderung dessen Beitrags zu den aus Artikel 203 des Zivilgesetzbuches hervorgehenden Kosten, nicht nur in der zum Zeitpunkt des am 29. April 1983 vom hiesigen Friedensrichter verkündeten Urteils geltenden Fassung, sondern auch in der zurzeit geltenden Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der belgischen Verfassung, insofern er nicht bestimmte - und immer noch nicht bestimmt -, dass der Unterhaltsbeitrag, zu dem der Elternteil verurteilt wurde, dem das Sorgerecht nicht anvertraut wurde, jährlich und von Rechts wegen den Schwankungen des Verbraucherpreisindexes angepasst wird, während in den Fällen, wo das Gericht erster Instanz dem Ehegatten, der die Ehescheidung erwirkt hat, Unterhalt zuerkennt, Artikel 301 § 2 des Zivilgesetzbuches in der zum Zeitpunkt der Verkündung der Entscheidung des hiesigen Friedensrichters (am 29. April 1983) geltenden Fassung, die seitdem nicht abgeändert wurde, bestimmt, dass dies von Rechts wegen geschieht?

De invoering van werkgelegenheidsnormen als gunningscriteria wordt door de Commissie betwist, maar is door het Hof gesteund in zaak C-225/98, Commissie van de Europese Gemeenschappen versus de Franse Republiek, waarin op 26 september 2000 vonnis werd gewezen.
Die Aufnahme der Arbeitsnormen unter die Vergabekriterien ist in der Kommission umstritten, wurde aber vom Europäischen Gerichtshof in seinem Urteil vom 26. September 2000 in der Rechtssache C-225/98, Kommission der Europäischen Gemeinschaften gegen Französische Republik, bekräftigt.

C. Fiévet, orthopedist, heeft een voorziening in cassatie ingesteld tegen een arrest dat op 31 januari 1996 door het Hof van Beroep te Bergen werd gewezen, waarin het vonnis waartegen hoger beroep was ingesteld, nietig werd verklaard, vonnis waarin, na de vaststelling dat de vordering was ingediend meer dan vijf jaar na de feiten en met toepassing van artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering, de vordering van de verweerder strekkende tot herstel van de schade door hem ondergaan als gevolg van de nasleep van de reductie van een breuk uitgevoerd door de orthopedist op 27 januari 1982, verjaard was verklaard.
C. Fiévet, Orthopäde, hat eine Kassationsklage eingereicht gegen ein am 31. Januar 1996 durch den Appellationshof Mons gefälltes Urteil, in dem das Urteil, gegen das Berufung eingelegt worden war, für nichtig erklärt wurde, ein Urteil, in dem - nach der Feststellung, dass die Klage mehr als fünf Jahre nach dem Zeitpunkt des Tatbestands erhoben worden war, und unter Anwendung des Artikels 26 des Präliminartitels des Strafprozessgesetzbuches - der Antrag des Beklagten auf Wiedergutmachung des Schadens, den er wegen der Folgeerscheinungen des am 27. Januar 1982 von dem Orthopäden vorgenommenen Einrichtens eines Bruchs erlitten hat, für verjährt erklärt worden war.