Vertaling van "voorstel soortgelijke problemen " (Nederlands → Duits) :

Aangezien de delegaties in dit voorstel soortgelijke problemen herkenden als in de eerste twee voorstellen, waren zij het er mee eens om de oplossingen voor de desbetreffende artikelen die in de voorstellen "toegang tot het goederenvervoer over de weg" respectievelijk "wegvervoerondernemer" zijn toegepast, ook te gebruiken in het voorstel "touringcar- en autobusdiensten".
Da die Delegationen jedoch bei diesem Vorschlag ähnliche Problempunkte identifiziert haben wie bei den beiden ersten Vorschlägen, vereinbarten sie, die für die relevanten Artikel des Vorschlags für den Marktzugang und des Vorschlags für die Berufszulassung gefundenen Lösungen gegebenenfalls auf den Vorschlag für den Personenkraftverkehr anzuwenden.

Daarom bevat het voorstel een algemene antimisbruikregel, die gebaseerd is op de overeenkomstige bepaling in de aanbeveling van de Commissie van 6 december 2012 over agressieve fiscale planning[15], en een bepaling die gebaseerd is op dezelfde beginselen maar die ziet op de specifieke problemen in verband met certificaten van aandelen en soortgelijke effecten.
Daher enthält der Vorschlag eine allgemeine Vorschrift zur Bekämpfung des Missbrauchs, die sich auf eine vergleichbare Vorschrift in der Empfehlung der Kommission vom 6. Dezember 2012 betreffend aggressive Steuerplanung[15] stützt, sowie eine auf den gleichen Grundsätzen beruhende Bestimmung zur Bewältigung der besonderen Probleme im Zusammenhang mit Aktienzertifikaten und vergleichbaren Wertpapieren.

20. spreekt zijn waardering uit voor het voorstel Europese Innovatiepartnerschappen op gang te brengen als instrument om belanghebbenden uit alle beleids- en andere sectoren grensoverschrijdend bij elkaar te brengen ter versnelling van de innovatie om belangrijke maatschappelijke problemen aan te pakken; stelt vast dat de instrumenten in het kader van samenwerkingsverbanden en regionaal beleid door middel waarvan deze problemen worden aangepakt, met bijzondere verwijzing naar Europese groeperingen voor territoriale samenwerking, beter op elkaar moeten worden afgestemd en werkelijk beschikbaar dienen te zijn voor de uiteenlopende regio’s, en dat samenwerkingsverbanden hun voordeel moeten doen met de ervaringen die zijn opgedaan met bestaande nationale en regionale initiatieven die soortgelijke eigenschappen vertonen; dringt met het oog hierop aan op nauwere samenwerking tussen regio's, met name via programma's voor uitwisselingen, opleidingsinitiatieven en het delen van optimale werkmethoden ; dringt erop aan dat de steun voor onderzoek en innovatie gemakkelijker beschikbaar komt voor het MKB;
20. begrüßt den Vorschlag, „Europäische Innovationspartnerschaften“ einzuführen, um Akteure über Politikbereiche, Industriezweige und Grenzen hinweg zusammenzubringen, damit Innovationen beschleunigt werden, um wichtige gesellschaftliche Herausforderungen zu bewältigen; stellt fest, dass die Partnerschaften und regionalen Politikinstrumente zur Bewältigung dieser Herausforderungen, insbesondere die Europäischen Verbünde für territoriale Zusammenarbeit, besser abgestimmt und für die einzelnen Regionen tatsächlich zugänglich sein, und dass Partnerschaften auf Erfahrungen mit bestehenden nationalen und regionalen Initiativen mit ähnlichen Merkmalen zurückgreifen sollten; fordert deshalb eine Intensivierung der Zusammenarbeit zwischen den Regionen, insbesondere durch Austauschprogramme, Bildungsinitiativen und den Austausch bewährter Verfahren; fordert einen verbesserten Zugang für KMU zur Unterstützung für Forschung und Innovation;

8. neemt nota van de mededeling van zijn secretaris-generaal dat er momenteel in de parlementaire Administratie geen tuchtrechtelijke procedures aanhangig zijn; juicht het toe dat het Bureau reeds op 1 december 1999, dus al vóór de beraadslagingen over de kwijting voor 1998, op voorstel van de secretaris-generaal een bestuurlijk onderzoek heeft ingesteld; neemt kennis van het besluit van het Bureau van 13 juni 2000 om in verband met de zaak-Frederiksen geen eis tot schadevergoeding uit hoofde van artikel 22 van het Ambtenarenstatuut in te stellen; neemt er nota van dat dit besluit berust op het feit dat bij het bestuurlijk onderzoek geen aanknopingspunten konden worden vastgesteld voor "grove schuld” van afzonderlijke personen, als bedoeld in artikel 22 van het Ambtenarenstatuut; wijst er evenwel op dat het bestuurlijk onderzoek zowel problemen bij de interne besluitvorming aan het licht heeft gebracht als de neiging om procesrisico's in relatie tot zogenaamde "principiële” overwegingen te veronachtzamen; trekt uit het bovenstaande de conclusie dat een hernieuwde beoordeling van de zaak en een nieuwe inschatting van de procesrisico's op een aanzienlijk eerder tijdstip op hun plaats zouden zijn geweest; herinnert aan paragraaf 23 van voornoemde resolutie van 13 april 2000, waarin de Juridische Dienst wordt verzocht het Bureau voorafgaande aan diens besluiten te informeren over procesrisico's, met name in het licht van reeds gewezen arresten in personeelskwesties; juicht het besluit van het Bureau van 13 juni 2000 toe om ondervoorzitters Lienemann en Provan opdracht te geven na te gaan of verdere interne bestuurlijke hervormingen noodzakelijk zijn om soortgelijke procesontwikkelingen te voorkomen; gelast zijn Bureau de bevoegde commissies op de hoogte te stellen van zijn conclusies terzake;
8. nimmt die Mitteilung des Generalsekretärs zur Kenntnis, daß gegenwärtig keine Disziplinarverfahren in der Parlamentsverwaltung anhängig sind; begrüßt, daß das Präsidium bereits am 1. Dezember 1999, also bereits vor den Beratungen zur Entlastung 1998, auf Vorschlag des Generalsekretärs eine administrative Untersuchung eingeleitet hat; nimmt die Entscheidung des Präsidiums vom 13. Juni 2000 zur Kenntnis, wonach im Zusammenhang mit dem Frederiksen-Fall keine Regreßforderungen, gestützt auf Artikel 22 des Beamtenstatuts, erhoben werden; nimmt zur Kenntnis, daß diese Entscheidung darauf gegründet ist, daß die administrative Untersuchung keine Anhaltspunkte für "schwerwiegendes Verschulden” von Einzelpersonen im Sinne von Artikel 22 des Beamtenstatuts feststellen konnte; weist aber darauf hin, daß die administrative Untersuchung sowohl Probleme bei den internen Entscheidungsabläufen als auch die Neigung offengelegt hat, Prozeßrisiken im Verhältnis zu angeblichen "prinzipiellen” Erwägungen zu vernachlässigen; zieht aus dem Vorgang den Schluß, daß zu einem wesentlichen früheren Zeitpunkt eine Neubetrachtung des Falls und eine neue Abschätzung der Prozeßrisiken angebracht gewesen wäre; erinnert an Ziffer 23 seiner obengenannten Entschließung vom 13. April 2000, in der der Juristische Dienst aufgefordert wird, das Präsidium vor dessen Entscheidungen über Prozeßrisiken zu informieren, insbesondere im Lichte bereits ergangener Urteile in Personalangelegenheiten; begrüßt die Entscheidung des Präsidiums vom 13. Juni 2000, wonach Vizepräsidentin Lienemann und Viezepräsident Provan damit beauftragt sind zu prüfen, ob zur Vermeidung ähnlicher Prozeßausgänge weitere interne Verwaltungsreformen notwendig sind; beauftragt das Präsidium, die zuständigen Ausschüsse über seine Schlußfolgerungen in dieser Angelegenheit zu informieren;