Vertaling van "voorziet in geldboeten " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

clausule die een voorkooprecht voorziet
Klausel, die ein Vorkaufsrecht vorsieht

griffie van de administratieve geldboeten
Kanzlei der administrativen Geldbußen

opheffing van immuniteit tegen geldboeten
Entzug des Schutzes von Geldbussen

aan gebrekige getuigen geldboeten opleggen
Verhängung von Geldbußen gegenüber ausbleibenden Zeugen

juridische grondslag die in een meerderheidsbesluit voorziet
Rechtsgrundlage nach der Stimmenmehrheit erforderlich ist

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

3. Lidstaten kunnen aanvullende sancties of maatregelen vaststellen en in hogere bestuursrechtelijke administratieve geldboeten voorzien dan die waarin deze verordening voorziet.
(3) Mitgliedstaaten können zusätzliche Sanktionen oder Maßnahmen sowie höhere Verwaltungsgeldstrafen, als in dieser Verordnung festgelegt, vorsehen.

Bij zijn arrest nr. 44/2015 van 23 april 2015 heeft het Hof geoordeeld dat de voormelde wet van 24 juni 2013 niet op onevenredige wijze afbreuk doet aan de rechten van minderjarigen, in zoverre zij in de mogelijkheid voorziet voor de gemeente om bepaalde gedragingen te bestraffen met administratieve geldboeten, opgelegd aan de minderjarigen die op het ogenblik van de feiten de leeftijd van veertien jaar hebben bereikt.
In seinem Entscheid Nr. 44/2015 vom 23. April 2015 hat der Gerichtshof geurteilt, dass das vorerwähnte Gesetz vom 24. Juni 2013 nicht auf unverhältnismäßige Weise gegen die Rechte von Minderjährigen verstößt, insofern darin die Möglichkeit für die Kommunen vorgesehen ist, bestimmte Verhaltensweisen mit administrativen Geldbußen zu ahnden, die Minderjährigen auferlegt werden, die zum Zeitpunkt der Taten das Alter von vierzehn Jahren erreicht haben.

Ten slotte voorziet het bestreden decreet in administratieve geldboeten die, met inachtneming van bepaalde regels, kunnen worden opgelegd indien de meldingsplicht niet of niet-correct wordt nageleefd (artikel 8).
Schließlich sieht das angefochtene Dekret administrative Geldbußen vor, die unter Beachtung bestimmter Vorschriften auferlegt werden können, wenn die Meldepflicht nicht oder nicht korrekt erfüllt wird (Artikel 8).

« Schendt artikel 21, tweede lid, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het, zelfs voor beroepen tot nietigverklaring van een veroordeling tot administratieve geldboeten van strafrechtelijke aard, voorziet in strikte termijnen voor de verschillende stappen van de rechtspleging en daaraan, als gevolg, een onweerlegbaar vermoeden van verlies van belang bij de rechtspleging en een verwerping van het beroep koppelt, terwijl een veroordeelde rechtszoekende steeds belang erbij heeft dat zijn veroordeling nietig wordt verklaard, zodat die regel in die specifieke materie niet redelijk verantwoord is (gelijke behandeling van verschillende situaties) en de gerechtelijke strafprocedure geen dergelijke termijnen met dergelijke gevolgen kent, vermits met name de rechter daarbij steeds de gegrondheid van de vervolgingen moet nagaan en de niet-verschijnende beklaagde beschikt over een recht van verzet (verschillende behandeling van vergelijkbare situaties) ?
« Verstößt Artikel 21 Absatz 2 der am 12. Januar 1973 koordinierten Gesetze über den Staatsrat gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er sogar für Klagen auf Nichtigerklärung von Verurteilungen zu administrativen Geldbußen strafrechtlicher Art zwingende Fristen für die verschiedenen Verfahrensschritte festlegt, und damit als Folge eine unwiderlegbare Vermutung des Verlusts des Interesses an dem Verfahren und eine Abweisung der Klage verknüpft, während ein verurteilter Rechtsuchender immer ein Interesse daran hat, dass seine Verurteilung für nichtig erklärt wird, wobei diese Regel in dieser spezifischen Angelegenheit nicht vernünftig gerechtfertigt ist (Gleichbehandlung unterschiedlicher Situationen) und im gerichtlichen Strafverfahren keine solchen Fristen mit derartigen Folgen vorgesehen sind, zumal der Richter dabei immer die Begründetheit der Verfolgungen überprüfen muss und der säumige Angeklagte über ein Einspruchsrecht verfügt (unterschiedliche Behandlung vergleichbarer Situationen)?

« Schendt artikel 21, tweede lid, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het, zelfs voor beroepen tot nietigverklaring van een veroordeling tot administratieve geldboeten van strafrechtelijke aard, voorziet in strikte termijnen voor de verschillende stappen van de rechtspleging en daaraan, als gevolg, een onweerlegbaar vermoeden van verlies van belang bij de rechtspleging en een verwerping van het beroep koppelt, terwijl een veroordeelde rechtszoekende steeds belang erbij heeft dat zijn veroordeling nietig wordt verklaard, zodat die regel in die specifieke materie niet redelijk verantwoord is (gelijke behandeling van verschillende situaties) en de gerechtelijke strafprocedure geen dergelijke termijnen met dergelijke gevolgen kent, vermits met name de rechter daarbij steeds de gegrondheid van de vervolgingen moet nagaan en de niet-verschijnende beklaagde beschikt over een recht van verzet (verschillende behandeling van vergelijkbare situaties) ?
« Verstösst Artikel 21 Absatz 2 der am 12. Januar 1973 koordinierten Gesetze über den Staatsrat gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er sogar für Klagen auf Nichtigerklärung von Verurteilungen zu administrativen Geldbussen strafrechtlicher Art zwingende Fristen für die verschiedenen Verfahrensschritte festlegt, und damit als Folge eine unwiderlegbare Vermutung des Verlusts des Interesses an dem Verfahren und eine Abweisung der Klage verknüpft, während ein verurteilter Rechtsuchender immer ein Interesse daran hat, dass seine Verurteilung für nichtig erklärt wird, wobei diese Regel in dieser spezifischen Angelegenheit nicht vernünftig gerechtfertigt ist (Gleichbehandlung unterschiedlicher Situationen) und im gerichtlichen Strafverfahren keine solchen Fristen mit derartigen Folgen vorgesehen sind, zumal der Richter dabei immer die Begründetheit der Verfolgungen überprüfen muss und der säumige Angeklagte über ein Einspruchsrecht verfügt (unterschiedliche Behandlung vergleichbarer Situationen)?

Wat betreft het BTW-Wetboek dat, voor dezelfde feiten, voorziet in cumulatieve sancties, dat wil zeggen fiscale geldboeten en strafrechtelijke geldboeten, heeft het Hof geoordeeld dat het discriminerend is dat een fiscale geldboete, waarvan het bedrag gelijk is aan het dubbele van de ontdoken som, niet gepaard kan gaan met een uitstel, terwijl de strafrechtelijke geldboete, die varieert van 250 tot 125.000 euro, in geval van verzachtende omstandigheden onder dat minimum kan worden vastgesteld en het voorwerp kan uitmaken van uitstel (arrest nr. 157/2008 van 6 november 2008).
Bezüglich des MwSt.-Gesetzbuches, das für die gleichen Taten mehrere zusammenkommende Sanktionen vorsieht, das heisst steuerrechtliche Geldbussen und strafrechtliche Geldbussen, hat der Hof erkannt, dass es diskriminierend ist, die steuerrechtliche Geldbusse, deren Betrag dem Doppelten der hinterzogenen Summe entspricht, nicht mit einem Aufschub verbinden zu können, während die strafrechtliche Geldbusse, die zwischen 250 und 125.000 Euro beträgt, unterhalb dieses Mindestsatzes festgesetzt werden kann, falls mildernde Umstände vorliegen, und Gegenstand eines Aufschubs sein kann (Urteil Nr. 157/2008 vom 6. November 2008).

De verwijzende rechters in de zaken nrs. 2967 en 3023, voor wie zaken aanhangig zijn gemaakt met betrekking tot misdrijven die vóór 1 maart 2004 (datum van inwerkingtreding van de wet van 7 februari 2003) zijn gepleegd en die na die datum uitspraak moeten doen, merken op dat de vroegere wet, in zoverre zij voorzag in gevangenisstraffen waarin de nieuwe wet niet langer voorziet, voor de toepassing van artikel 2 van het Strafwetboek zou kunnen worden beschouwd als die welke de zwaarste straf bepaalt, maar dat de nieuwe wet, in de geest van de rechtsonderhorige, als meer repressief zou moeten worden beschouwd, in zoverre de gevangenisstraffen waarin de vroegere wet voorzag, zelden ten uitvoer werden gelegd, of zelfs zelden werden uitgesproken, in zoverre het nieuwe artikel 35 van de gecoördineerde wetten met name voorziet in een verplicht verval van het recht tot sturen, terwijl het uitspreken van dat verval onder de vroegere wet nog facultatief was (zaak nr. 2967), en in zoverre het nieuwe artikel 29, § 1, voorziet in geldboeten die werden verhoogd (zaak nr. 3023).
Die verweisenden Richter in den Rechtssachen Nrn. 2967 und 3023, die mit Straftaten befasst waren, die vor dem 1. März 2004 (Datum des Inkrafttretens des Gesetzes vom 7. Februar 2003) begangen worden waren, und die nach diesem Datum ein Urteil fällen sollten, führen an, das alte Gesetz könnte, insofern es Gefängnisstrafen vorgesehen habe, die das neue Gesetz nicht mehr vorsehe, als dasjenige angesehen werden, das die schwerere Strafe zur Anwendung von Artikel 2 des Strafgesetzbuches beinhalte, doch nach den Vorstellungen des Rechtsunterworfenen sei das neue Gesetz als repressiver anzusehen, insofern die im alten Gesetz vorgesehenen Gefängnisstrafen nur selten vollstreckt oder gar selten verhängt worden seien, insofern der neue Artikel 35 der koordinierten Gesetze insbesondere eine verpflichtende Entziehung der Fahrerlaubnis vorsehe, während das alte Gesetz dies nur als Möglichkeit für den Richter vorgesehene habe (Rechtssache Nr. 2967) und insofern der neue Artikel 29 erhöhte Geldstrafen vorsehe (Rechtssache Nr. 3023).